Bi dramanın başrol karakteri gibi..

Yatağının üzerinden anlamsızca pencereden bakmak.
Metrodayken geçip giden yollara, bina silüetlerine dalmak.
İzlediğin noktasal ışıkların, yaşlarının etkisiyle kayık kayık uzaması.
Göz kapaklarının ağırlaşması, yorgunluk ve çareyi uyumakta bulmak.
Uyuduğunda rüyanda orayı görmek.
Çoğu kez bunaldığında  olduğu gibi, orda huzur bulmak.

Bi başrol mü?
Hayat açısından kendini çok önemsedin gene.
Bi izi kalmayacak, unutulacak bi yan rol demeliyiz.




Nası iyi hissedileceğini bilen biri var mı?