biz varana kadar hava çoktan kararmıştı
kısa bi yoculuk değildi ki bu uzundu çok uzun
iner inmez bembeyaz karlar karşıladı bizi
hiç değişmemiş bu soğuk bu sert rüzgar
kalbimi bir cılız heyecan kaplamaya başladı bile
yıllar sonra işte işte şimdi tam da buradayım
burada tam burada
geçmişim geleceğim çocukluğum gençliğim
ben geldim
kaçsam da saklansam da unutmaya çalışsam da
bana kucak açmayacak mısınız
özledim çok özledim hep özledim
dur dur dur şimdi değil
elbet akacaksınız yaşlarım
elbet ağlayacağım bunca yıla yaşanan herşeye
ama şimdi değil,şimdi değil
ah bu hava
bu havayı solumayalı çokça zaman geçti
en son ne zaman yürüdüm bu dar uzun yolda
bahçe duvarını saran sarmaşık sende yaşlanmışsın
bu eski tulumba hala çalışıyor mu acaba
sabah erken okula giderken bir iki çekip suyunla ayakkabılarımızı yıkardık
paslanmışsın
ama zaman sana işlememiş güzel bahçem
ayva ağaçlarım ,koca yapraklı çınarımız, pembe güllerimiz
içine toprak doldurup çiçek dikilmiş yağ tenekeleri
hala aynı yerdesiniz
ah bu merdivenler bu kahverengi kapı
ah bu hasret

buraya adım attığım andan itibaren
zaman geriye işlemeye başladı bile
biraz yavaş biraz yavaş lütfen
içeriye girip sobayı yakalım bi çay koyalım biraz ısınalım
çok şey var daha
hatırlamak istediğim çok şey

Çok rüzgarlı bi hava sanki.

Öyle bir rüzgar esiyorki herkes hafif ama hızlı uçuyor bi taraflara.

Savruluyoruz.

Bazen birbirimize değiyoruz savrulurken.

Selamlaşıyoruz kimiyle.

kimiyle kızışıyoruz.

Halbuki sadece ufacık bi an bunların hepsi.

Selamlaşıp el sıkışıp gülümsemek varken. Bazen çok çirkinleşiyoruz.

Geçici olduğunu unutarak. Anlık hareket ediyoruz bazen.

Savrulurken etrafa çiçekler savurmak varken, mis kokulu.

Bazen çamura buluyoruz kendimizi, başkalarıını...

Öyle önemli ki bi an ne yaptığımız.

Öyle önemli ki tam şuan..

İçinde bulunduğumuz an.

Rüzgar bazen çok sert esebilir.

Bazen kasırga olabilir.

Ama mutlaka

bazen de ılık olacaktır. Ve hafifçe gülümsetecektir.

Ne olursa olsun sen çiçeklerinle savrulurken,
 rüzgara mis kokular bırakmaya devam et.

Dikenler eline batsa da..

Kendin ol..insan ol.

Hayat rüzgarlı 1 gün. 

‘Bağ, birinin kalbine kök salmaktır.’

İlk kar :)

Tereddüt.



Pişmanlığa dönmemesini isterim.

Hiç tahmin etmezdim
Böyle devam edeceğini..
Bi keresinde şöyle demişti,
‘Sen hayal kurmazsın ki!’
Doğru.
Kurmazdım hayal
Ya da düşünmezdim sonrasını
Mutluydum da.

Ne oldu bana böyle
Düşünmekten bazen
Yaşadığımı anlayamıyorum.

İnanmak...
Çokça yaptığım bi hata.

Her kelimeye, her söze...
Bunun için kendime kızmalıyım.

-bakım onarım-

Şimdi yalnızca yalnız olduğumda.

Yerimde olsaydın :

..
Yerimde değilsin.

"Gökyüzü bazen ciğerime doluyor"

"Sana bir çaresizlikten bahsediyorum.
Kalpten kalbe giden öyle fazla yol yok"

"....
 çirkin de kederliymiş.."

Kulaklarıyla duyunca insan,
Silmesi zor oluyormuş...

Beynimi kemiren düşünceler....
Yiyor,
Bitiriyor...

Çok garip.
Oysa düşündükçe midemi bulandırıyor...

Aynı dili konuşabildiğim  insanlarla biraraya gelmek çok güzel

Bugün o teyze durup durup
Çok güzel ya, diyordu
 Yorulduk deyince,
Yorulduk ama çok güzel ya. diye üsteliyordu.
Güldüm. Hoşuma gitti.
Hiç birşeyle boşu boşuna karşılaşmaz insan.

Belki de bazen güzel şeylerin üstünden durup durup geçmek lazım.
Geçtikçe kıymetini bilmek lazım.

Çok güzel ya, yorulduk ama cok güzeldi.
yoruluyoruz ama çok güzel ya.

Kafamdaki senariste de bi film çıkartmanın vakti geldi.

Bir gün derlerse ki,

Hadi uyan, sabah oldu.
Bu rüyada hatırlamak istemediğim çok şey olacak.

Bi ince ip
Denge ipi
Üzerinde
Sağa sola
Yalpanarak
Gidiyorum
Çok yüksekteyim
Dengem gidiyor,
Geliyor.
Yavaşça konuşuyorum
Çene kemiklerim
Sanki
Gevşemiş.
Çok yormak
İstemiyorum
Kendimi.
Çok yorgunum.
Çok konuşmak
İstemiyorum.
Zaten
Cok.
Yorgunum.
İp sallanıyor.
Korkuyorum
Ben.
Çok yüksekteyim.
 İp sağlam mı
Korkuyorum ben
Çok yüksekteyim.
İp.
İp.
İpi düşünmüyorum,
Sallansın.
Rüya görmüyorum.
Gerçekten.
Ben çok yüksekteyim
Korkuyorum.
Korkuyorum.

''Elbette çalışıyorum,'' dedi Kumkurdu. ''Deliler gibi çalışıp kendimi yıpratıyorum. Neredeyse çalışmaktan canım çıkacak.''
''Ama hiçbir şey yapmıyorsun ki,'' dedi Zackarina.
''Aynen söylediğin gibi,'' dedi Kumkurdu. Hiçbir şey yapmıyorum. Benim işimin adı 'hiçbir şey' ve dünyanın en ağır işi.''

artık öyle yorgunum ki
yeni bi hata yapmamak için,
yaşamaktan vazgeçecek kadar

İki cümle.
İki cümle ile bitirmek istedim
Ya da istemedim.
Yapmama izin vermedin zaten.
Gözlerimden yaşlar akıyor.
Canını acıtacak cümleler kuramam ki sana
Aklımdan geçse,söylesem bile
İlk ben üzülürüm.

‘Dalga geçilmesindense, yalnız kalmayı tercih ederim.
Kimseyi sevmezsem yara almam.
İstediğim bir şey yoksa üzüntü duymam.’

‘Zaman değişse de bir şey değişmeyecekti.
Çünkü bir başka çağda yaşıyor olsak da
Yine bilmeyeceksin içimden geçeni.’

‘Eğer insan görülmek istemiyorsa
Bir şeylerin arkasına saklanır,
dedi Kumkurdu.
Bir çalının ya da bir kapının.
Ya da bir sürü gevezeliğin,lafın.’

zavallı
ben zavallı biriyim

Öyle mi dersin?
Artık kanatlarım kırıldı mı?
Yoksa hiç uçmadım,öyle olmasını mı hayal ettim?

Gökyüzü güzel olduğu için..

Kendimi onun bi parçası sandım.
Yalnıza ona hayran bakan kanatsız bi kelebekmişim.

Olsun

Gökyüzü
Belki bensiz daha da güzel

'hiçbirşeyin hiçbirşeye yetmediği yerde;
 Allah herşeye yeter..'

‘Rüzgar estiğinde teslim ol 

Ve

Fırtına çıktığında yağmurda ıslan.’

Umut mu daha iyi,
Hiç bişey beklememek mi?

Herşey yolunda gibi gözüküyor değil mi?
Ordan

‘Sözcükler daima kalpten daha yavaştır.’

‘Çok fazla endişelenme
Dünü yaşadığın için,
Bugünle ilgili herşeyi bildiğin anlamına gelmez.’

Çok mutluyum
Böyle kardeşlerim olduğu için

Kendi yüreğimize bile çok zorken
Kimsenin yüreğine söz geçiremeyiz.

işler zorlaştığında
şimdi biraz daha güçlü müyüm..

-benim görünmez kalbim..-

haklısın

bu gerçekten delilik..

‘Nasıl dayanıyorum değil mi?’

Çok acıyo
Sol taraf çok acıyo bazen..
Çok

"...Hani bu düş kırıkları
Acıtır canımı, haberin bile yok
Ağlarım içime..."

Biliyorum, hayat hiçbir zaman harika parıltı ve ışıl ışıl değil,
olmayacak.

Bazen güneş gözünü alırken bunu göremeyebilirsin.
BU SADECE Bİ ANDIR.

Güneş doğar batar
Zaman değişir
zamanla değişir.

O göremediğin anda belki bi gül bahçesine girersin farketmeden
Belki bi çamura...
BU DA SADECE KADERDİR.

Ama gözünü alan güneş battığında
Gül bahçesini seyir etmek
Yada çamuru Terk etmek
Senin elindedir.
Herzaman..

Üzülüyorum

Kanatlarımı kırıyor..
Uçamıyorum
Bulutların üstündeyken bile uçuyor gibi hissetmiyorum.

Gözyaşlarım akıyor
Gülerken bile yarım kalıyorum


Hiçbirşey.
Sadece üzülüyorum.

Keşke Şuan kar yağsa

Bu benim çok zayıf bi yönümden,
Çok
Çok
Çok zor bi imtihan oldu..

Sığındım
Allah'ım ol dersen olur.

Beklemem gerekti değil mi
Neden böyleyim
Hata ediyorum
Yok yere kendimi üzüyorum
Beklememeliyim
Artık çok geç
Ama hala
Geç de olsa bir teselli cümlesiyle hiç beklememiş,hayal kırıklığı yaşamamış gibi kandırılabilirim.
Hata ediyorum.
Artık daha fazla
Beklememem gerek.

Bu his
Zorunda hissetmemek isterdim
Konuşacak bişeyler bulmak için uğraşmamak
İçimden geldiği gibi..
Ve
Beklememek isterdim
Acıtıyor

‘Hayatta birisiyle tanışmak
Sürprizlerle dolu olan bir şeydir
Çünkü o kişi,
Geçmişiyle, bugünüyle ve geleceğiyle gelir
Çünkü
Bütün hayatıyla beraber gelir.
Kalp kırılgandır
Bu yüzden kırılmış olabilir
İşte o kalbi de onunla geliyor.’

ichigo ichie

Uzun zaman oldu

'sen..,
benim kalbimi bilmiyorsun.'

.... , ...... ...... ......... ... ..... ...... ........... .......

Kendime söz

 'neredeyse unuttuğum anılar..'

‘Elveda demek istemiyorum
Sesini duymak istiyorum
Rüyalarda..’

‘Buraya hikayelerimizi yazacağım
Bazen tozunu alıp okursun
Yıldızlarla dolu bir gecenin ardından
Ne söylersen söyle bana birşeyler hatırlatıyorsun..

inanç
hayattaki herşeye tahammül etmeyi
yeniden umut dolmayı
sarsılmayı
ayağa kalkmayı sağlayan nadide bir şeymiş
anladım

fazla ümitsizlik kolunu kanadını kırar
yapma

sanki bi koşu yarışmasında
onlarca yarışmacıdan herhangi birisiyim
tek bildiğim sadece koştuğum
koşuyorum koşuyorum koşuyorum
biraz yavaşlıyorum sonra tekrar hızlanıyorum
ama durmadan koşuyorum
buraya nasıl geldim ne için koşuyorum
ne kadar daha devam edeceğim hiç düşünmemişim
hiç düşünmüyorum
gözlerim kulaklarım kapalı
gece oldu gündüz oldu
yarış çoktan bitti
ben hala koşuyorum
farkında bile olmadan
hala

bişeyleri değiştirmem gerek
böyle devam ederek hem kendimi
hem çevremdekileri
her şeyi mahfediyorum

Arkadaş, kardeş,can..
huzur, tebessüm, mutluluk...
Koloni...

sadece
bi kere dinle..
sonra da dürüstçe söyle
ama dürüstçe

kalbinin ne dediğini..

Belki iyi gelir diye hızlıca koşsam mı diye ayağa kalktım
Ama o enerjiyi de bulamadım sonra
Yavaş adımlarla yürüdüm.
Çabukça yoruluyorum
Yorulduğumda da halsiz oluyorum
Ve
Parçalandığımda kolayca toparlayamıyorum

İyi geceler

Gönül rahatlığı...
Yokken belli ediyor değerini.
Çabalıyorum, rahat olabilmesi için..
 sonunu göremiyorum.

İlerisi karanlık mı,
Yoksa güneş açacak mı?
Bilmiyorum.

Öyle bi sis var ki.
İçimi daraltan...
Öyle bi sis var ki
Boğazıma kadar duman...

şu an itibariyle gülebilmek için çabalarım.
Düşünmeden..

‘Yaşıyorum. Derim inanırsın.’

ara ara boğazımda düğümleniyor birşeyler.
oturup onu çözmeye çalışıyorum.
Sonra geçiyor.
Ama yine oluyor...
Bu düğümü komple çözebilir miyiz?

sanki dışarıya atamadığım yaşlar
Göğüs kafesimi delip içime doğru akıyor.
Peki ya,
bu yaşların?
Onların çözümü var mı?

Geçiyor mu hepsi zamanla?

İçinizin şişmesi, hatta gırtlağa kadar dayanması bile göğüs kafesini patlatmıyormuş.

Amin...

Allah'ım nolur doğru şeyi yaptır

artık öyle şaşırdım ki
ne düşünecegimi de ne hissedecegimi de bilmiyorum

sanki denizin ortasında salın üstünde küreksiz kaldim da
ellerimle çabalayıp bi kıyıya mi çıksam
yoksa sessizce durup denizin salı herhangi biyere cikarmasini beklesem
hangisi doğru karar bilmiyorum
bildiğim bi tek şey
içim hiç rahat degil

ne biliyim
içimde bi kıpırtı işte

Dua ediyorum.
"Allah'ım gönüllere ferahlık versin."

Nerdeyse bütün gün odamdaydım.
Ama güneşliği olduğundan fazla açma gereği duymadım

Olur mu, bilmiyorum,
sadece içimden bi ses,
    'zaman' dedi.
Bende, 'tamam' diyiverdim.

doğru mu bilmiyorum.
O kediyi yaratan
Allah'a bırakıyorum.

Isrardan nefret ediyorum

Çabalıyorum
Hiç bişey değişmiyor
Çabalamıyorum
Hiç bişey değişmiyor
Hiç bişey hiç değişmiyor
Ne çabalamak ne çabalamamak istiyorum

Bu dünyada var olmasaydım
Ne olurdu?
Ne değişirdi ki?
Tercih etme şansım olsaydı

Bıktım
Konuşmak istemiyorum

Ah

Ayağa kalmak istemiyorum
Yürümek istemiyorum
Bi yerlere gitmek istemiyorum
Hareket etmek istemiyorum
İçimden gelmiyo
Moralim bozuk değil ama hevessizim
Öyle durmak istiyorum
Öyle duruyorum

Az önce çimlerin üzerine oturduk
Puf minderli kafe de vardı gerçi
Ama biz, daha soğuk da olsa çimenleri tercih ettik genellikle olduğu gibi.

Ben çay alıp geldim siz otururken
Sonra şükürden konuştuk
Birlikte olmuş olmamızdan
Birbirimizi anlıyo olmaktan
İyiki tanımışız be dedik
Çok Şükür dedik

Hayat zor olsa da
Neler olabileceğini düşünemesek bile bazen
Birlikte zorlukları aşalım inşallah hep
Sonra yeniden gülelim.

Küsmeyelim
Darılmayalım
Bazen mimiksiz cümlelerle kurulan cümlelerden kırılmayalım
Bu kolonide kimse kasti birbirinin canını acıtmak istemez ki bi kere bence
Ancak takılır hunharca, dalga geçer :)

Güldürmeye çalışır herkes birbirini burda, eğer üzgünse biri
Tebessüm yetmez yalnız, kahkaha atmalı bi de..bunun için kızabilirler :)

Koloni iyiki var
Farkında değiliz bizi nelerden korudu
Nası destek oldu o zor günlerde
Unutmayalım
Vefayı unutmayalım
Gelecek zorlukları da birlikte aşalım.
Yanyana...

Bin bardak çay içtik gene.
Artık belki bi de bi kutu dondurma alırız
Ohh tam on numara olur herşey.

O kedi bana dedi ki, sus.

"Allah herkese, kardeş gibi, hatta kardeşten öte arkadaşlar nasib etsin" ve öyle arkadaş olabilmeyi..
İyi ki tanımışım be.

Yaşananların rüya olmamasından çok korkuyorum.

''İnsan beklerken, nefes alamaz, yutkunur''muş.

Şuan yanında olup sadece,
Sana sarılmak istiyorum.
Hiç konuşmadan.
Konuşmaya gerek var mı?
Sözcükler anlamsız.
Gözyaşlarımız birbirimizin omuzlarına aksın.
Yaşlarının bir sebebi de benim
Özür dilerim.

bu hayatta en çok
aileme karşı çaresiz kaldim

Beklenen rüzgâr esmeye başladı.
Rüzgara hak veriyorum,
Esebilir,

Ama yeşil yaprağı düşürürse dalından,
O zaman ağaç da üzülür, rüzgâr da.

Ne yapıyorum ben?diye,
 sık sık sorgular oldum.

Sadece yürüyorum.
Tamam.
artık şu saatten sonra kollarımdan çekiştirmeyin.


Ya da çekiştirin,
Bilmiyorum

Sadece susacağım

Buna bir son vermeliyim

Bayır aşağı
Son hız koşuyorum sanki
Duramıyorum.
korkuyorum
Bi yere çarpacak gibi.
Dimdik bi bayırdan yuvarlanır gibi koşuyorum.

Ayağım mı kaydı?
Yoksa bile isteye mi başladım koşuya bilmiyorum.
O başlangıçtaki birkaç saniyeyi ben de kaçırdım.
Sonra kendimi koşarken buldum.
Çok korkuyorum.
Bi yere çarpacak gibi.
Durduramıyorum.

Bazen olur ya öyle,
Ağzından karanlıklar çıkar sanki
Konuşayım dersin iki kelime de geçsin,
çıksın gitsin...ha gayret
Kelimeler sürüklenerek çıkar dişlerin arasından..
Zorlarsın bir iki,
Ama tıkanır,
Susarsın, konuşmak öylesine anlamsız gelir.
Sustukça karanlık içini basar.
Ve nedenini bulamazsın ya
Ne saçma bi ruh hali.

Boşluğa dalıp dakikalarca bakıyorum.
Belki bomboş iki günüm olsa saatlerce, hatta günlerce bakabilirim.
Öyle bomboş..
Bom
Boş
Boş

Yarınki planım evden hiç çıkmamak
Hatta mümkün olsa yatağımdan hiç ayrılmamak
Kapı da çalmasın telefon da gelmesin
Öyle durayım.
Belki bi akşam yürüyüşü olabilir en son

Böyle
Küçücük bedenini kucaklamak sıkıca sarılmak istiyorum
Şimdilik beni göremeyen gözleriyle çipil çipil bakarken en ufak bi kaş kaldırmasını, hıçkırmasını, kollarını hareket ettirişini izliyorum öyle
Ağladığında içim gidiyo
Ondan uzakken huyum olmayan şeyler yapıyorum,yüzünü düşünüyorum fotoğraflarına bakıyorum filan

Evet, bugünlerde
Gülümseme sebebim sensin,
Zeynep... :)

Birlikte olamadığımız zamanlarda
'İyi misin' dedikten sonra,
Yüzüne bakıp
İyi olup olmadığını anlayamayacağım zamanlarda
Burası benim tek sığınağım.

Burası uzaktan bulutları okuyabileceğimiz son kapı.
Burası kıymetli. Çok kıymetli.
Burası, 'iyi olsunlar lütfen' dediklerimin yüreğini görebilmek için hergün defalarda tıklattığım,
hala sarı yırtık koltuklara oturabildiğimiz tek meskenimiz.

Burası,
deli gibi akan zaman nehrinde,
suya karşı direnmeye çalışan o dal parçası.
O dalın bağlı olduğu ağacın kökleri sağlam..
Sökülmez.
Bazen yaprak sararır, dökülür,
Belki değişik gelir sana.
Ama baharda yine aynıdır.
Toparlar kendini.
Nehir ağacı söküp götüremez
Aksine, suyuyla besler.

O dal,
Bu nehir kuruyana kadar aynı dal olarak kalacak..

Değişiyorsun
Farklı olduğumuzu düşündüğünü anladığım ilk an
Bişeyler parçalandı ruhumda unutamıyorum.
Fikirlerine hakim olamam
Böyle düşündüğünü farkettikçe
Günden güne başka rüzgarlara heves ettiğini gördükçe
Kalbim acıyor.
Tamamen öyle olmadığını umut etmek istiyorum.

belki hata,
Ama şuanda kontrol edemiyorum.

Hadi şimdi hızlan
nefes nefese kal,
Ciğerlerine kadar giden oksijeni
Hisset.
Çünkü durağan hayat içini çürütür.
Hareketlen.
Sirkelen.
rüzgara karşı koş
Üzerindeki sıkıntıları rüzgar alıp ters yöne götürür.
Dağın tepesine çık
Yukarıdan, uçuruma bırak herşeyi
Hafifle.
Ağaca tırman, sal kollarını aşağıya
Ceplerindekiler dökülsün.
Kafandakiler...

Kaybol yaprakların arasında.
Yeşilin kokusunu çek içine
Taze toprağa uzan..
Gök mavisi yansısın gözlerinde
Işıl ışıl..

'Sıkıcı bile olsa
Umarım sıradan bir hayat sürebilirlerler'

Zorlanıyorum

Buraya yazıyorum.

Bu günlerde çok uyuyorum.
Uyku
Köşeye sıkıştığında,
sihirli değneği hayatına dokundurmak gibi.
Gözlerini kapatırken kirpiklerinde yıldızlar yanıyor sanki vee
Hop, ortadan kayboluyosun.

bir anda başka bir okyanusta kulaç atmaya başlıyorsun...


Daha önce de söylemiştim, bu dünyada en çok rüyalar bölümünü sevdim.

Herşey gibi tabiki bu da harika tasarlanmış:)
Çok şükür.

''Ne olur birşey sorma

Döneceğim Döneceğim sana

Takvim sorup nolur

Karalar karalar bağlama

Olmuyor ne yapsam olmuyor''

artık çogu şeyin sıradanlaştıgını
herşeyin çabucak kullanılıp atıldıgını
sevgiye dostluga emek verilmedigini hissettigim bu zamanda

çok şükür..

Beklenen sonuçtu aslında, ama yine de biraz içimi sızlatıyor.
Birbirimizi,
 daha az önemsememiz

Gözlerinin önündeki buğu,
Helikopter ağacından düşen minik pervaneye gülümsemene engel olmasın...

Vurdum kilidi!

'Seni unutmaya ömrüm yeter mi?'
Ooo
Güzel bi cümle düşününce

kıymet bilmek
şükretmek

'....anıları olmayan bu duygular..''

 aklıma takıldı..

masum ve temiz bir kalbe sahip olmak
bu dünyadaki en büyük zenginlik olabilir..

'belkide yanlış pencereden bakıyorumdur hayata'
başka bir pencere seçmem gerektir belki de
belki tek yapmam gereken  aradan pencereyi kaldırmaktır..

yanlış olan ne?
söyle bana

şimdi otursam
sabaha kadar ağlarım
öyle dolu gözlerim

bişey söyle
lütfen
biri bişey söylesin

Sanırım
Artık
Anıların anı olarak kalacağını kabullenmeliyim
Anıları bugünlere taşıyıp onlarla yaşamak yerine
Geçmişte kalmalarına izin vermeliyim
Çünkü o zamanlardaki kıymetli şeylerin herkes için kıymetli olmadığını farkettikçe,
Çevredeki bi çok kişinin yaşanmış şeyleri bi kenara bırakıp bugününe devam ettiklerini gördükçe
Olması gerekenin belki de o olduğunu anladıkça
Daha fazla direnmemeliyim.
Gitmelerine izin vermeliyim

sadece konuşmak istemiştim
sadece biriyle biraz konuşmak..

Hal dili ne güzel şey.
Konuşmak gerekmez her zaman.

Bugün hiç tanımadığım birini çok sevdim,
Adını duydum
ama kendisinden değil.

Bakıştık, birkaç güldük sadece..
Hiç konuşmadık,
yani kelimeleri kullanmadık aslında..

Namazı bitirip çıkarken elini sıktım,
 'görüşürüz' dedim sessizce...
Çok güzel güldü..

bi bana bi önüne bakarken...
Sarı saçlı bi' Zehra.

'
Böyle bir günde
Seninle kalacağım.
Masmavi bir gökyüzünün altında
Senin yanında olacağım.

Böyle bir günde
Endişelenmeyecektim hiçbir şey için,
Akan bir nehrin altında
Parıldayacak kalbim.

Sarsılan bu manzara
Sadece bizim hikayemiz
Yaklaşan fırtına
Yeni bir şarkıya dönüşecek...

Böyle bir günde
Benimle kalacak mısın?
Belirsiz ay ışığının altında
Saklı kalbimi parıldatabilir misin?
                                                          '

Çok zor..
Değiştiremeyeceği şeyler var..

'tamamlanmamış ne varsa sizi yeniden bulur'

Şuan gene ışınlanmak istiyorum

Merak ediyorum
Bi hikayenin başındaki bi kişi
Mutlu hikayenin devamındaki bi kişi
Olabilecek miyim?
Bu bana bağlı değil.
Buna hikayelerin başkarakterleri karar verir

'Hiç görmediğim bir rüyada dolaşıyorum başıboş.'

Çok korkuyorum.
Bu işin sonunda canım acıyacak.
Ve çıt çıkarmadan bağırmayı öğreneceğim diye çok korkuyorum.

Her an cırcır böcekleri gibi olmamı istiyor
Öyle olmadığında sorun var sanıyor
Ben de bazen susmak
Bazen düşünmek
Yalnızca dinlemek
İstiyorum

Zaten biliyorum
Bu kadar derin olmamasını isterdim

Yanlış anlamayı isterdim
Ne anlatmaya çalıştığını biliyorum
Söylemene bile gerek yok
Ne yazıkki
Hislerim doğru

Girme içeri.
bir giriş-çıkış daha kaldıramaz bu eşik.

Gözlerim dört döndü yine bugün.
bir anlık denk geliverir sana diye..
Hala
Umut işte...


Bu şehir gülüyor artık
Benim kaçamak bakışlarla bu deli arayışıma...
Bu sokaklar, binalar...

Bu şehir biliyor
Bu sokaklar, binalar
sen bilmiyorsun.

Bilir misin neler yapabileceğimi?

Gene halsizim
Nerdeyse 2saat daha fazladan uyumama rağmen
Halsizim ve düşünemiyorum
Ne doğru ne yanlış
Ne yöne gitmeliyim
Beynim bomboş.
Düşünemiyorum
Birileriyle konuşmaya cesaretim yok gibi sanki
Artık çabalamadan 'burdan devam et'demelerine ihtiyacım var gibi sanki
Halsizim
Rüzgar ne yöne savurursa düşünmeden o yöne sürüklenecek gibiyim
Orda mutlu olmak istiyorum
Halsizim gene.

Neden öyle büyük bi tepki verdim?
Özür dilerm.
Sana söyleyemiyorum.

'Arkadaş kardeş gibi, çok iyi oluyor demi' dedi yanımdaki teyze.
Öyle, çok iyi geliyor insana.

Bu huzur için,
Çok şükür...

Sadece hayalini kurmak bile mutlu hissettiriyor.

Birşey söyleme.
İnanırım.

Tekrarlamaktan yoruldum

Geçecek
Bütün bunlar geçecek

Bu his nasıl mı?
Kısa sürede çok kere deneyimlediğim için anlatayım.
Gitmenin ya da kalmanın insanlar için çok da önemli olmadığını hissetmek gibi.
Bunu tümden olumsuz anlamda söylemiyorum.
Sen de karşılığında onlar için aynı şeyi hissediyorsun,ya da hissetmelisin.

Sonra
Uzun uzadıya güzel hayaller kurmamak gerek bi yerle ilgili
Bi yerde bunalıyorsan da aynı şey geçerli
Bu da rahatlatıcı bi durum bir bakıma.

Aylardır beyninde dönen düşüncelerin
Bi kısa cümle ile netleşmesi ve  geleceğinin şekil alması gibi.

Her zaman
Konuşmak daha iyi.

Bi yandan özgürmüşsün,artık daha iyi limanlarda duraklayabilirmişsin gibi
Bi yandan da aslında o kadar da kötü değildi,hata mı ettim hissi.

Bi taraftan ise
Olaylardan bağımsız ama iletişimde olduğun insanlara karşı
Bazen gene oldu demenin zorluğu
Bazen onları umutsuzluğa düşürdüğünü sanma hissi
Bazen alakasız insanlara ne söyleyeceğini düşünürkenki o kötü his
Senin ne yaşadığını kimsenin tam bilmemesi.

Senin bunlarla birlikte kararsız kalman.
Devam etsem mi doğruydu?
Gitmek mi doğru?
Doğrusunun ne olduğunu bilememek en zoru.
Hayır ikisinin arasında kalmak en zoru.

Bi an rahatlama hissi
Başka bi an daralmak.

Garip ama

Genelde hissizmişsin gibi.

Bu his.

Böyle bir gün

Çok zor

'Allah'ın rahmetinden ümit kesilmez.'

Yeniden başlamış gibi yapacağım
Hayatın keyfini çıkarmak istiyorum
Ne durumda olursa olsun hep gülümsemek istiyorum
Ama içten, gerçekten
Gerçekten mutlu olduğum için.
Husasız yaşamak istiyorum.
Temiz bi kafayla
Dertleri ve hüzünlü anılarımızı düşünmeden
Geleceğe dair umutsuzluğumuzu bi kenara bırakıp
Yeni günler bizim için ışıltılı ve harika olacakmış gibi

Hadi yeniden başlamış gibi yapalım

'yeniden başlasak..
 sanki hiç hata yapmamış gibi..'

İçten içe kuruyormuşum gibi
Hiç bişeye hevesim yokmuş gibi

Yaşamak böyle bişey mi?

Odaklanamıyorum, odaklandığım şeyden başka şeye
Gelecek zamanları beklemekten
Bugünleri yaşayamıyorum
Korkulu anları düşünmekten
Güzel anları değerlendiremiyorum

Çok yoruldum artık
Bu hallerimden..

Gerçekten

yeryüzünde çok acı var

'En nihayetinde hepimiz az ya da cok 

 acı çeken insanlarız.

 

 yani ağlama'

Çabuk alışıyorum

Böcek sesleri
Karanlık
Yıldızlar
Bazı düşünceler
Kararsızlık
Beklemek

Bu gece güzel

Zaman bi süreliğine burda bu anda duramaz mı?
Bu gece çok yıldız var
Benim için bir hediye ve teselli olamaz mı?

Çok yaklaştık...

Ben vazgeçemeyeceğim

Çok değer verdiğin birinin sana o kadar da değer vermemesi...hüzün.

Herkes bi şekilde yoluna devam ediyor
Bense çok zorlanıyorum.
Yürüyor gibi mi görünüyorum?
Ama ileriyi göremiyorum
Düşünceler beni çok yoruyor
Düşünmek istemiyorum

Şuan dert ettiğin şeyler
Senin sorunların.
Senin değişkenlerinle ilişkili.
Yani bi başkası için senin sorunların sorun değil.
Onun sorunları ise senin sorunların değil..
O yüzden sorununu sorun etme !
Çünkü tüm dünya için o büyük bi sorun değil.
O zaman dememiş sen de onu küçük bi sorun olarak görebilirsin.
Tamam bazı sorunların-ciddi bi hastalık gibi-başkası açısından da 'aa ciddi sorun' denilecek kadar ciddi sorun
Ama onu dışında annenle atışmanı mesela, büyük mesele haline getirip sorun etme.
Anlatabildim mi?

O arkasına bakmıyor bile,
Benimse boynum tutuldu...

-insanlar ölüyor
hayır bu cümle eksik oldu
eklemeliyim
-insanlar öldürülüyor!..

etrafımızda bu kadar acı varken
kendimden utanıyorum

neden ümitsizlige düsmememiz gerektigini
nasıl ölmeyecek gibi bu dünya icin calismamız gerektigini daha iyi anlıyorum.

Allah'ım bizi affet
Allah'ım bize güç ver
Allah'ım bize yardım et.

Çabuk alışıyorum.

Gene
Ne tarafa baksam göremiyorum
Burdayım ama burda değil beynim
Hakim olamıyorum
Düşüncelerime
Çevreme kızmamalıyım
Bunu kendime kendim yapıyorum
Bi yöntemini bulmalıyım kurtulmanın
Yoksa

Güçlü ol💪

aslında biliyorum güçlüsün,
Sadece bunu hatırla💪.

Aklımı kurcalayanlar
Düşünüp durduklarım
Silmek istiyorum
Anımı mahvetmelerine müsaade etmek istemiyorum
Düşünceler..
Düşüncelere hakim olamamak ne zor
Kendimi oyalamak zorundayım
Yoksa

Duvarları yine yıktım.
Su saatten sonra toparlayamıyorum,
Ve yıkılan duvarların arkası kimin evi bakmıyorlar.
İstedikleri gibi koşturuyorlar.
''Orası benim!
Dağılın,
 demek'' istiyorum,
Ama öyle güzel koşturuyorlar ki.

Fazla gururluyum

İsterdim

Konuştuklarımın benimle konuşmasını

Dinlediklerimin beni dinlemesini

Gördüklerimin beni görmesini

Düşündüklerimin beni düşünmesini 

Yanlış anlaşılmamayı.

O gece
Aydınlık bi geceydi
Gündüz gibiydi
Uzaktaki ağaçları seçebiliyodum
Gündüz gibiydi

Güzel bi gece miydi?

Gece karanlıkken mi güzel
Gündüz gibi olmamalı mı
Gece gece gibi mi olmalı
Karanlık

Odaklanamıyorum
Odaklandığım şeyden başka şeye

Kararsızım
Çok
Kararsızım

Gündüz gibi gece
Görebiliyorum ama
Bakmamam gerek
Ağaçlar beni göremez

Evet,
Gece,gece gibi olmalı

Evet,
Bence de karışık

05.09.2017 Bugün koloni 2.kez teyze oldu🌸🌸🌸

Soğudum

Geliyorlar, gidiyorlar...

kendime not:
Çorba acısı, tatlısı, tuzlusu, salçası suyu hep birlikteyken güzel.
Ne olursan ol,
ama lezzetli bi çorbaya girip mide bulandıran sinek olma,
diğerleri sadece aç kalır belki ama
sen heba olursun.

Bazen insan aksini duymak istemez,
O zaman duyduğu herşey içindeki umut tohumlarını
sular sular..
Sonra tohum büyür fidan olur,
Sonra ağaç...
Sonra köklenir..
Sonra işte,
o kökler düğüm olur boğazında...
Keşke dersin
Keske bi tohumken söküp atsaydım,
Üzerindeki birkaç yeşil yaprak beni aldattı.
Şimdi boğazımdaki düğümle yine başbaşayım

29.08.2017
Bugün koloni ilk kez teyze oldu🌸🌸🌸

Karanlık geceye karşı dışarda oturuyorum
Göz kapaklarım gene ağırlaşıyor
Bişeyler düşünmek için bile yorgun hissediyorum
Keşke üzerimde fazladan bi hırka olsaydı diyorum kendi kendime
Rüzgar esiyor, biraz üşüyorum.
Konuşma sesleri duyuluyor,
Ben yorgun hissediyorum.
Aklıma gelen tüm diyalogları ve silüetleri unutmak istiyorum
Yorgunum
Ama huzurluyum
Burda olduğum için..
Zaman burda dursun istiyorum
Zaman dursun
Ben sonsuza kadar burda kalmak istiyorum
Eğer
Üzerimde fazladan bi hırka daha olsaydı.

Sildikten sonra kalan izler benim için çok önemli değildir.
eski yazıya, -ufak bir zaman dilimi için- götürmekten öteye gitmez...

"kafanın çok fazla uyuşmadığı insanlarla bir arada yaşama sanatı= akrabalık"

'Yolun sonunda bulduğumuz
Süslü püslü bir yer olmasa da
Yol boyunca güzel ayak izlerimizi bırakmış olacağız.'

Kimine göre çöp olur zamanla herşey
Bense, severim zaman kokulu şeyleri...
Ufak bir hatırası olması bir ömür kalbimde taşımak için yeterli

Bazen olaylar öyle bir düğüm olur ki,
Sen içinde elinin kolunun bağlandığını farkedemezsin...
Çözüm?
Bilemiyorum
Düğüm yumağı için sıcak kalpler yeterlidir belki ama kimsenin kalbini ısıtmaya niyeti yok.
Önce niyet.

Elinden tutan varsa göğüslerdi herşeyi...
Yoksa ava saldırmaya hazır bi kaplan, ve herkes av.

bazı insan ilişkileri,
Anlamsızca bakakalma sebebim...
Bi dakka bi dakka
Sakin olun
Ne yapıyorsunuz?

Yine Yine birgün gelecek,
Yine bekleyip bir zaman birşeyleri
Sonra yine pişman olacağım...



Çünkü biliyorum gidemem
Kalırım.

bölme işleminden son
raki o Kalan'ım ben
Bölünen herşeyden sonra, ne dik duruşlu bölünen, ne kendi yoluna giden 'bölüm', ne de ortada birşey yokken gelip parçalayan 'bölen' değilim.
Kalanım
Bölme işlemi bittikten sonra bir ümit varlığı işe yarar diye yazılan o son sayılar gibiyim.



Bölünen gidiyor

ondan bi parça gibi ben kalıyorum,
O değilim,

Ama ondan birşeyler var bende
hikayenin sonundayım ama garip bir son,




Ne kimseye çarpıyorum ne çarpılıyorum
Geliyorlar, birşeyler oluyor
Ben hep kalıyorum.
Olmayan kısa bi hikâye.
Yavaşça aşağılara kadar sürükleniyorum.
Ve bitiyor
Öylece...
Olduk mu böyle diyorum
Bende anlamıyorum sonuç ne?

Gururum konuşmama engel oluyor.
Sorma.

Bazen içime bi mutluluk doğar.
Yaşamak benim için anlamlı olur
Yaptığım çok şeyden keyif alırım
Güzel görünür baktığım.

Bazense
Dünyaya küserim
Konuşmak anlamsızlaşır
Çıkış yolu yoktur
Zamana bırakmalısındır
Ama zaman ilerlemez
Etraf kararır
Umut, hayal gibi sözcükler benden uzaklaşır
Çözümüm olmaz

Sonra üzülürüm.


Bu iki durumun da elimde olmaması ise
En içinden çıkılamaz durumum.

Yolun kenarında tek başına bi ağaç..
Oradaki ağaç kadar yalnızız

Hayat
Kendini oyaladığın zamanların bütünü.

Yüzüm düştüğünde
Ya da
Sessizleştiğimde
Bu tip durumlarda
Kendimce bi sebebim var.

Beni sadece rahat bırakın.

Konuşmak için ısrar etmeyin
Neden hep konuşmak zorundayım?
Bi defa da ben yokmuşum gibi davranın


Anlamalarını bekliyorum

Görünmez olmak istiyorum

Ne şanslı günümdeyim ama
Kulaklığım da bozuldu.

''Neydi ki bu çabası insanların
Çok mu önemli birisin,
Hepimiz gibi bir toprak değil mi sendeki...
Küçük insan
büyüdün''

''Tavuk olduğun halde uçtuğunu sanıyorsun
Bu benim eserim...''

'Mutlu musun?' dedi.
'Mutluyum.' dedim.

''Kıyıma düğümlü
 yorgun tekne,
Ben çözüp gelemiyorum
Sen zaten yüzme bilmiyorsun''

yorgun geliyor sesin
yorgun musun

'sen değistin'
ben değiştim..

Çok çabaladım
Çok tırmandım
Hep tırmandım.

Önceleri basit küçük hedeflere odakladım
Sonra odaklandığım şeyden başka bişey göremez oldum
Dünyam hedefim oldu
Gerçek Dünyayı göremez oldum.
Yaşamayı unuttum.

Ve çok yoruldum

Şimdi tüm bunların farkındayım ama,
Gene de yapacak bişeyim yok
Kendimi değiştireceğime dair umudum
Çok küçük.

Bazen dinlersin, dinlenmezsin
Bazen dinlersin, dinlenirsin.
Hem dinleyip hem dinlendiğiyle kalmalı insan...

''İstese de kalbindekini saklayamaz insanlar''

Bana göre sevmek
Bişey beklememektir
Sadece seversin
O kadar

Sonra biri A der
Sen bir hafta A diye dolanırsın...
A nın bütün yazımlarını ezberlersin
Yetmez,
Alfabeyi dizersin önüne...

Bu kadar abartmamalı.
Bu saçmalık

Sonuna kadar gideceğim.
Böyle beynimi meşgul etmemeli.

son zamanlarda
biraz fazla yalnız kaldım
galiba

yeniden başlamak..

bir kez daha

korkuları endiseleri
bi kenara bırakip
elbette dökülür gözyaşı
biliyorum yol dümdüz olmayacak
durup oturacagim sendeleyip düsecegım
dileğim hep yanımda olsunlar
ne zaman varacağimi bilmek isterim
bilemeyeceğimi bilerek
fakat vazgecmeye öyle yakin duruyorum ki
gene de
herseye ragmen bi adım atmak istiyorum.

Gerçekten bakarsan görürsün
Eğer görmek istersen görürsün belki de orada bi yerlerde
Ama dikkatsizce yanından geçip gidiyorsun

"yaşamaya başlayacağı anı bekleyerek

hayatını geçiren insan;

hiç de ender rastlanır birşey değildir.."

''sonuna kadar açtığım kapılardan
öyle rüzgâr aldım,
İçerisi öyle darmaduman oldu ki...
Şimdi yıllar sonra,
o kapıları
ufak bir aralamak bile gelmiyor içimden...''

'Hikaye mutlu sonla bitmedi.
Karakterler hala izleri silmeye çalışıyor.'

O
 dışarda otururken,
 kendi kendine,
Sokağı ve gökyüzünü izlerken
Bazen musmutlu, bazen hüzünlü

Öyle hayat tamamen aynı duyguda ilerlemez zaten bilirsin...

İşte bazen de normalken,
Birden,
Birkaç evden aralanan kapıları görüp,
Hadi gir içeri seslerine
Ne demeliydi acaba?

Dışarda kalayım?

Yahut biraz ileriyi düşünüp,
önümüz sonbahar
Önümüz kış mı dese?

Öylece bakıyor
Yüzü dönük
düşünüyor mu?

Bir gökyüzüne baktı,
Bir kapıya.
Bir boş sokağa.
Önüne...

Sadece baktı.

'ne halim varsa gördüm.
Çok koştum çok yoruldum...'

Bazı şeyler değişmez.

Herkesin hayatında,
Herkesin kalbinde,

Değişmeyecek olan bişeyler,
Unutulamayacak anılar,
Her zaman özlemi devam edecek bazı şeyler,
vardır.

 Çok konuşmanın ardından gelen anlamsızlık hissi...
boş.
ne yapıyorsun böyle

Çabalar asla boşa gitmez

Sanırım

İnsanlara karşı bu tahammülsüzlüğünüz beni basıyor.

Bazen öyle bir boşluk hissedersin ki,

O boşlukta sen koca bir fazlalıksındır.

Otobüste
Biraz güneşle pencere kenarında mı oturmayı tercih edersin
Yoksa gölgede koridor tarafı birimin yanına mı
Ben A

Ama biraz yandım doğrusu :)

Herşey yıllar önceki gibi ilerliyor.
Filmin sonu belli.
Yaşlarını biriktir, lazım olacak.

Mideme ağrılar giriyor,
yaptığım hataların sonuçları beni yıpratıyor.

Küçük hataların bile beynimde fırtına etkisiyle herşeyi bulandırmasına engel olamıyorum.

O fırtına beni de alıp savuruyor, of.

'Önce kendini bul.
Sonra kendin ol evlat'

Kendi o kadar sesli bağırıyor ki başkasını duymaya niyeti yok
Kendi derdi o kadar büyük ki sanki başkasının derdi yok.
Kendi düşünceleri o kadar kesin ki başkasının ne düşündüğünün önemi yok...

ulaştıktan sonra hiç cazip gelmeyen heveslerim beni korkutuyor.

'Allah'ın rahmetinden ümit kesilmez.'

Bekleme gelmez.
Kulağından tutup getirmek gerek. Zorla.

Sonra dedimki
Dostlarım var benim bi keree
Sen kimsin

Suizan etmek istemem ama
Sanırım görüyorum
Benim vazgeçmem için bahaneler uydurma metodunu.

Güzel günler
Neden yarın gelmiyosunuz?

Bi insan birinden uzaklaşmaz
Uzaklaştırılır
O insan tarafından.

İşte, bu yüzden tedirginim.
Bu yüzden burnumdan geliyor.
Bu yüzden birlikte olmak keyifli değil.

İnsanların kalbindeki siyah lekeler böyle böyle oluşuyor.
Yazık.

Bana uygun olmayan şeyler yapıyorum.
Gözlerim doluyor.
Yutkunuyorum.

Onun bir kere,
'ne güzel' dediği şeye
Hergün sevgiyle bakmak neye dahil?
-hiçbirşeye.

Karanlık apartmanda
merdivenden inme duygusu...
her an düşme tehlikesini hissedip,
son basamak mı değil mi bir türlü emin olamazsın. Korkuluğa yapışıp,
tedirgin adımlarla
 huzursuz bir şekilde ilerlersin...

Bazen hayatın işte, o merdivendedir..

Bu durumlarda ya acilen ışık yak,
 ya da basamak sayısını ezberle
ve korkuluğu bırak.

apartman lambasının kararına bakmadan, kendi kararını ver yürü.
İsterse o peşinden yanar.
 Ve  sana eşlik eder.

ne hissetmem gerektigini bilemedigim bir an daha..
son zamanlarda hep böyle

aklımla kalbim ayni anda konusuyor sanki
ikisinide anlayamiyorum..

Konuşmak, sevdiğinle..
Büyük nimet...

sevdiğin birine sarılmak
sırtındaki yükü azaltarak yok etmekse eğer
..

degişmek gerekti..

daha iyi bi insan olmak için;
önce kendi kalbinden başlamalı insan

tam biseyleri söyleyecekken susmak;
binlerce duygu arasından yalnızlıgı seçmek gibi..

'ama
bu kadar uzun zamandan sonra
hala senden cevap yok..'

'nereye gidersen git,
yorgun görünüyor adımların..'

Kendim olduğum yerde
Mutlu olacağım

Hikayenin sonunda,
İnsanlara moral vermek için adı geçen

'Bak O da bunları yaşadı.'

Diye bahsedilecek özne olabilirim.

Bazen işler tıkırında yürüdüğünde
Tıkırında yürüdüğünü farkatmezsin bile
Dönüp düşünmeyince
Ama bazı şeyler ters gittiğinde
Hemen farkedersin :)
Aslına bakarsan
Sorun hayat değil
Gene
Baktığımız yön

Anafikir

Bekleme.

...............!!!!!!!!!!!!!!!!!??????????????????????!!!!!!!!!!!!!.................???????????....!!!.!.!.!.?.?.?.??.?.?........!!!!!!!!!!!??????........!!!!!!!!!!!!.?.?.?.?.?.?!!!!..............………....


.

Çoğu zaman
Günlerini değil, saatlerini sayıyorum.
Buraya tekrar döneceğim günün.

Kırdı.
Fütursuzca

insanlardan uzak kendimden uzak
sanki mevsim sonbahar
bi akşam üstü tek basımayım
öncesinden çok koşmuşumda oyle oturmusum gibi
hic kalkmaya niyetim yok
sararmis yapraklarin dustugu bu banktan
akşam ustu sogugu yuzume yuzume vuruyor
dalga sesleri kulagimda
gözlerim dolu dolu
bıraksalar bu bakta beni
yıllarca otururur gibiyim

sevmemek degil de

ben galiba insanlardan yoruldum

bes dakika önce hırstan rekabetten yoruldugunu söyleyip

hicbiseye gucum kalmadi diyen birini

bikac gun sonra biseyler arastiririken gorunce

soğuyorum

evet belki o da hakli belki bende ayni seyi yapiyorum belki hayat mecburiyeti belki zorunda belki degil

belki belki belki..

ama ne bileyim ben uzaklasiyorum iste

kendimden de uzaklastigim dogru

ama o insanla tekrar konusmak zor benim icin

konussam da sahte onayliyor sahte guluyorum

belki degisti belki de artık farkli biri

bilmiyorum

her insan degisir evet 

herkes ikinci bi sansi hakeder 

belki de ben yalnis dusunuyorum..

hepsi olabilir

hicbiseyden ümidi kesmemek gerektigi dogru

ne biliyim 

Hayat telaşasi de olmasa gidenler çok özlenecek.
Çok.
Bizi dertlerle, güzelliklerle meşgul eden Allah'a şükürler olsun..

Sokaklar kimse yokken daha güzel.

Güzel geçen günlerin üzerine itinayla turp suyu sıkılır. Buyurun

Hep buğulu...

Kimsenin birbirinin gönlünü almaya niyeti yok...

Bazı hin düşünceler beni öyle rahatsız ediyor ki...
Düşünüyorsan konuşma,
Konuşuyorsan kusma!
Bu düşünceler gerçekten öyle olsa da
Duymak istemiyorum
İçimden gelerek yaptığım şeylerin
Kötü zeminlere oturtulması beni soğutuyor..
Senden ondan herşeyden..!

Çorba ne kadar güzel olursa olsun, içine bir tanecik sinek kaçtı mı mideni bulandırır.
Ben de bu çorbayı o minik 'sinek' yüzünden bıraktım belki de.
Belki de çorba istemiyorum.
Ama şunu not edeyim şuraya,
Samimiyet başka birşey azizim,
İçinde o şairin dediği gibi çakıl taşlarını ısıtan birşey.
İnsan olmanın verdiği güzelliği hissettiren birşey.
Gözlerinin içini güldüren birşey.
Olmayana da nasib olsun...

Derler ki belki,
Dikiş tutturamadı
Belki, çok inceliyordu o da amaan derler.
Ya da, o kadar da iyi değil demek ki,
Belki, dengesizin tekiydi derler,
Küstah derler
Kafası mı çalışmıyor derler
Neler derler neler.
Belki çok iyiydi derler,
Ne güzeldi, hem zehir gibiydi derler
Yardımseverdi
İyi kalbi vardı derler.
Neler derler neler.
Desinler.
Hiçbiri doğru değil
İyi ya da kötü...
Bazen öylesindir, bazen değil
Kimse bunları çok uzun düşünerek de söylemez zaten.
Sen bildin mi kendini, o an
İyi misin kötü mü
Doğru musun eğri mi,
Sen bildin mi o an
Ne derlerse desinler.

Bi taş daha attım derinlere.
Artık o kadar karanlık ki kuyunun dibi
Ses bile gelmiyor.

kalbimin derinliklerinden gelen bi ses
-lütfen dur artık
diyor..

'hernerede degilsen orada mutlu olucakmışşın gibi gelir'

öyleydi..

Bi günü düşünüp yaşamak kolay değil.
Sonra ertesi günü düşünmeye başlamak.
Yarın olunca düzelecek mi?
Hayır tamam herşeyin Harika olması için
çok kısa bi süre verdim.
En azından
Yıllar sonra herşey düzelmiş olacak mı?
Bu benim içimde kalmaya devam ettikçe,
Bitmeyecek
Ta ki
..

Yıllar geçse de bazı şeyler geçmiyor.
Biliyorum bu hissi.
ama
Bu,
Ya bitmezse hiç?
birine uzak olmak zorunda olduğum için,
uzak duracağım herkesten.

İhtimal dahilinde bile değilken,
ben,
oturmuş bekliyorum...
ne olur
bana gülme.
Her gülüşte
İçimde dallanan bahar çiçeklerini budamak,
Canımı acıtıyor.

Bi gün
Bugün benim günüm
Demek isterim
O gün huzurlu sağlıklı ve mutlu olmak isterim
-3mayıs gibi-

-O gün çok mu uzakta?

Korkuyorum

Gene öyle bi gün
İçimdeki yorgunluğu tarif edemediğim
Gülümsemem gerekirken soluğumun çıkmadığı
Daha önce belki yüz kere düşündüğüm şeyleri
Düşünmeye takatimin olmadığı
Çevremdekilerin anlamlandırmaya çalıştığı
Ama başaramayacakları..
Çünkü anlamsız bi durum
Gene

Hep mutlu olmanı isterim

Herhangi bi zamanda
Herhangi biri

Bazen şartlar öyle gerektirdiğinde,
Şartların hepsinin köküne turp suyu sıkamadığım için üzgünüm...

Eğer kollarım kanat olsa
Üstünde taşırdım seni çocuk,
beyaz tüylerin...
Eğer, ellerim ipek olsa
Avuçlarımda saklardım
Zarar gelmesin diye...
Eğer parmaklarım çelik olsa
İçine alırdım kalbini
Kimse kırmasın diye...
Eğer sihirli bi değneğim olsa
sana dokunurdu ucu
Kaygıların tümüyle gitsin diye...
Eğer bir midye kabuğu olsaydım,
İçimde biriktirirdim bütün gülüşlerini,
inci gibi...
Eğer elimden gelseydi
Bir tane gözyaşının düşmesine izin vermezdim.
Elimden gelmiyor çocuk.
Elimden birşey gelmiyor.
ve gidiyorum.

'gün geçse de unutabilsem keşke bunlari'

güzel pişmiş bi kakaolu kek belki..
şuan beni mutlu edebilir

ah pardol aptal mıyım ben
kim benim için pişirir ki
yok
vazgectim

bilemiyorum,
havası mı
Suyu mu
Özlemi mi tatlandırıyor
Tebdili mekan mı
Gülüşler mi
Bir işe yaradığını hissetmek mi,
Geçmişi yakalamak gibi mi geliyor
İplerimden kurtulmak mı
Özgür hissetmek mi
Kaygısızlık mı,
İstediğinde atlayıp dönmek mi,
Bir es vermek mi hayata bilmiyorum
Ama,
Birşeyler güzel gidiyor burda...


Başı boşluk mu sevdiğim,
Hareket mi
Koşturmak mı istediğin zaman..
Bilmiyorum
Ama
Bazen siyah beyazken
Birşeyler renkli burada...

Tramvaydan insanlara baktım.
İki yıl önce de bu sokaklarda yürüyor muydunuz?
İki yıl sonda da yürüyo olacak mısınız?

Nası hissediyorsunuz?

Nereye aidim bilemiyorum.
Hangisi gerçek benim farkedemiyorum.
Nerde gerçekten mutluyum,

Mutlu muyum

Bilemiyorum.

Sanki her gün daha zor
Musmutlu yaşamak yalnızca masallarda mı var?

Bi gün zor
Ertesi gün daha zor

Çevremdekiler hayat enerjilerini nereden buluyor?
Ve
Nereden yeni bi güne başlamak için sebep buluyor?

Bu döngünün bitmesi için
Farklı bi yola mı girmeliyim?
Gittiğim yol iyi olacak mı?

Gerçek özgür yaşam çocukluktaymış
Ve o dönem çoktan bitti.

Bu yaşadığım ise
Kaygılarla dolu bi dünya.

Ve kaygılarla dolu bi insan için dünya
Katlanılmaz.

Bazen yaptıklarıma ben de anlam veremiyorum.
Küçük şeylere, küçüklüğünü bile bile çıldırırcasına sinirleniyorum...
hassas noktalarım giderek çoğalıyor.
Bu yetişkinlik evresi belirtilerinden mi?

Akışına bırakmalıyım

İçimde bi yerlerde üzüldüm
Ne kadar belli etmesem de

Susmamalıyım

biraz cesurca davranmaliyiz belkide
yerimizden kalkmak ve yola cikmak gerek
gene döneriz evimize
ama biraz yürüyelim düselim kalkalım
yorulalım sevinelim
bazen yolun dışına çıkalim ne olur ki
belki bi ayrima da geliriz
'saga da sapabiliriz sola da duz de gidebiliriz'
önemli degil illa ki döneriz yanlistan
'yol gözünde büyümesin'
yeter ki sevdiklerimiz yanımızda olsun
'onlarla yürümek yükümüzü azaltir'
hem düsersek bi el uzanır
tutar kaldırır beraber gülüp beraber ağlarız
-yeter ki sevdiklerimiz yanımızda olsun-
zaten
'yol hep orda'

emrivakilerden hoşlanmıyorum
genellikle süprizleri de sevmem.

-biz de bizim araziye ev yapcaz, sana çizdircez..
Sims'te yaptık,tasarladık biz zaten

-mmm ne güzel...

Devam etmeliyim
Devam etmeye çalışıyorum
Devam etmem gerek
Devam etmek çok zor

Sendelemekten korktuğu için, hareket edemiyor.

Eger düşüp yara almasaydın yürüyemezdin.
Eğer bacaklarını parçalamasaydın bisiklet süremezdin.
Eğer birkaç kıyafet feda etmeseydin çamurla tanışamazdın.

Neden bir anda kalkıp düşmeden yürümem gerekiyor gibi hissediyorum...
Sendelediğimde o umutsuz bakan gözleri kafamdan mı uyduruyorum yoksa?

Aslında mevzu çok derin.
Ama diyeceğim ki, mantıklı olan bu.

Ve bazı eleştiriler çok ağır...

Çeyrek asırlık ömür katetmiş birine hala sorumluluk yükleyemiyorsanız,
Kendi mal gibi hissetmemesi için sevgi gösterin...
ve bu başarıyı kutlarken onun elinden tutmayı unutmayın.

hepimizin arasında
bana en parlak görünen hayatlardan biri senin hayatın..

Huzur
Önemli şey...

Bazı insanlar vardır.
kendinden bahseder.
Kendi öncelikleri herzaman herşeyin önünde..
Derdi varsa anlatır anlatır, sen sonsuza kadar dinlersin.
Sonra bir kere 'benimde şöyle.....' diyecek olsan başka türküler duyarsın karşı taraftan..
5 dakika geçmeden vazgeçersin zaten kendinden..
bütün dünya sadece onun başına yıkılır.
Herkesin derdi vardır oysa..
Herkesin bir düşüncesi...
üzgünse bağırır çağırır,
Kırar döker seni..
Dökülürsün
Toplanırsın.
Sen en sevdiği değilsindir, ama seversin...

Rüyalar ne diyosunuz anlamıyorum.

Bi yana baktım turuncu alevler
Bi yana baktım iki dağ silüeti arasında parlak yıldızlar.
Bi yandan suyun sesini duydum,arada balıkların sıçradığı
Bi yandan hoş muhabbetleri dinledim.
Huzur, mutluluk
Nokta
Ne başka manzara ne başka memleket isterim.
Burdan uzakta nasıl yaşarım?!

Tam kendimi bu fikre alıştırmışken,
Kabullenmişken.
Ve bu benim için zorken...

 Tek tekmeyle kumdan kalelerimi deviren
O çocuk gibisin...

kendime kızıyorum,
kalelerin devrildiğine üzülmediğim için,
Sana karşı koyamadığım için...

Beynimi işgal etti.
Harika!
Hayır.
Asla o günlere dönmek istemiyorum.
Bu sefer yolu biliyorum.
Girmeyeceğim.

Önceki gün başkalarına söylediğim benzer şeyleri,
Sonra burada okumak
Aynı şeyleri düşündüklerimiz var.
Biraz olsun rahatlatıcı

Rüyalarımda oradayım.

Hikayeyi istediğin gibi bitireceğim.
Umarım iyi hissetmem için birşeyler yapabilirsin.
Ama
Yapmasan da önemli değil.
Boşverdim.

Bi kıyıda kalsam da
Bi köşe, kuytu
 kimsenin görmediği bir yerde,
öyle sabah akşam yatıp kalksam,
Ne kimseyle muhatap olsam
Ne kimseyi rahatsız etsem.

Buradayım, yokmuşum gibi
Olmamam gerekiyormuş gibi...


Beynimi tırmalıyor sözcükler
Eşeliyor.

hata yaptım,
Başka seçeneğim yok gibiydi

Cesaretim kırık, hevesim yitik.

Güzel şeyler görmek benim elimde.
'Şey' e anlam katan benim.
Eğer bir şey güzel gözükmüyorsa, baktığın yönü değiştir, ve iyi ışığı bekle...
Çünkü doğru yönden baktığında her 'şey'de güzellik vardır.

İçimde yaşadığım başka bir dünya var...

Korkuyorum.
Gelecek günler bize iyi gelecek mi?

Gülümsememe sebep o olamaz.
Buna kendim karar vermeliyim.

Sonra, unuttuğuma kendim de inandım...

Alışmak zor mu?

Gerçekten sevmek, kabullenmek midir?

Kabullenmek alışmak mı?
İyi kötü herşeye alışmak..

Alışmak sevmek mi?

Sevmek, alışmak mıdır?

Bazı şeyler de benimle birlikte gömülüp gidecek.

Ağacıma çıktığımda herşeyi unutacağım

Nası olacak böyle
Kendi kendimi karartıp
Sonra kuyulardan çıkarmaya mı çalışacağım
Nası olacak
Her gün o günün akşamını
Her hafta o haftanın sonunu mu bekleyeceğim
Mutlak huzur var mı
Her zaman oranın özlemiyle mi yaşayacağım
Nası olacak
Böyle mi devam edeceğim
Yeni başlıyorken
Yürümekten yoruldum.
En kötüsü de
Yorulmamam gerekirken yoruldum
Nası olacak böyle
Nası devam edicem
Nası yürümeye devam edicem
Mutlu devam eden bi hikayem olsun isterdim.
Sebep
Belki yalnızlık
Belki hassaslık
Belki de hiç bişey
Hep aynı soru
Peki Nası olacak

Sözcüklerimi okuduğu halde duymuyordu
Duymak istemiyordu.
Önemsemiyordu.

Bi sürelik bişeymiş gibi yapacağım
Düşünmüyorum gibi
Yanlışlık yapmışım gibi
Anlık bişeymiş gibi
Unutmuşum gibi..

Düşünmemeye çalışacağım
Huzurlu gibi yapacağım

Gerçekten..
Öyle olmayı isterdim.

Neyse boşver

aslına bakarsan
farkındaydım..

neler olabilcegini tahmin edebiliyordum
edebiliyordum etmesine de
bazı şeylerin önüne gecmek mümkün degildi
..

Bu döngü
İçinde olmaktan kurtulamadığım
Ama ruhen içinde olmadığım
Bu döngü
Bu günler
Katlanamıyorum.

Ya da bazen kimse kimse için önemli değildir

Bazen kendini önemsiz sandığın biri için önemli olabilirsin

Bazen senin için önemsiz biri için önemli olabilirsin

Hayat seni zorlarken kendi kalkanını kendin bulmalısın.

Bazen senin için önemli olan biri için o kadar önemli olmayabilirsin.

-olmayan bi şeyler var-

çok huzursuzum

içimde bi yerlede onun için üzülüyor gibiyim

görünce ağlayasım geliyor

sanki ona bi haksızlık yapmışım gibi

nasıl

ne yapmam gerek bilmiyorum

ben gerçekten artık yaşayamıyorum

onun ne düşündüğünü bilmiyorum ama
ben görebiliyorum
ne kadar uğraştığını,nasıl çabaladığını
değiştiğini
görebiliyorum

artık derin bir nefes almalısın..

Bugün iyi bi zaman değil

Bi çocuk gülümseyerek koşsa
Kuşlar çevrede cıvıl cıvıl ötse
Yakıcı olmayan o parlak güneş göz kamaştırsa
Favori yemeğin hazır olsa
Serin rüzgar ferahlatsa da

Tüm bunların
İç kıpırdatıp mutlu etmesi için

İyi bi zaman değil.

Belki yarın,

Belki de
..

'kendine gel'

bu ben değilim..

'Bitti
Kelimelerim.'

Kolay.

Toparlanmak zorundayım
Gücümü toplayamıyorum.

Çok düşünmekten böyle oluyor

Vurdumduymazlık

Nası yapıyorlar?

'En güzeli, en güzelin hayalini kurmak.'

'Konuşulan herşey boş,

Herkes farklı dillerde'

Şu  an
Arada bi olduğu gibi,
İçimin mutlulukla dolu olması gerekmez miydi?

'Böyle olduğunda mutlu olurum.'

Formüller işe yaramıyor.

Sebep,
Otobüste pencere kenarı benim olmadığı,
Yağmurda ayaklarım ıslandığı,
Ve yorgun olduğum için

Diyelim.

Bilemiyorum.
Bi türlü.
Geçmiş, şuan ya da gelecek..
Hangisi daha iyi?
Geçmiş için üzgün müyüm?
Geçtiği için mutlu muyum?
Yoksa özlüyor muyum?

Geleceğe dair umutlu muyum?
Yoksa korkuyor muyum?
Sanırım ilerisi için iyi hayallerim yok.

Ve şuanı,
Geçmiş için hayıflanıp
Geleceği düşünmekle mi geçiriyorum?
Sanırım.

Bilemiyorum.

Burada,
Karanlıkta
Yıldızların altında birilerinin olduğunu bilmek hoşuma gidiyor.
Bi ses duymak,
Görmeden...

Dinlemek hoşuma gidiyor.
Burada.

'beklersem daha iyi olacak mı..?'

en doğrusu neydi bilmiyorum
ama bişeyleri yanlış yaptığımı biliyorum

'biraz durup düşündüm'

zamanla her şey iyiye gitmiyor sanki
hep geçmişin daha zor olduğunu,
daha kötü olduğunu düşünürdüm
yanıldım sanki ha

eskileri özlüyorum
eski beni özlüyorum
çok şeyden habersiz basit hayatımı özlüyorum
o zaman da biraz üzüntülüydü kalbim
kırgındı da
ama hırslı değildi
öfkeli değildi
daha pek çok şey değildi

'biraz durup düşündüm'
geriye doğru bir adım atmak istiyorum.

Hikâyenin sonu istediğin gibi bitecek.
Ve sen mutlu olacaksın.
Ben...
Ben de yaşayıp gideceğim işte.

gözünün içine baktığım,
yüzüme bile bakmadı...

Üçüncü kişi olmaya alışıkken,
Başrol verilince benimseyemedim bu filmi.
Bağışla.

Bi anda karanlık apaydınlık olur mu?
Bi anda yağmur dinip gökkuşağı çıkar mı?
Bi anda fırtına bitip güneş açar mı?
Bi anda kötü giden her şey iyi olur mu?
Bi anda kalp ferahlar mı?

Gerçekten sevmek var mı?
Ya da sürekliliği söz konusu mu?

Bi an
O an
Gökkuşağının çıkacağı o an

Beklediğim an

İstemezken kalbine sev diye diretemezsin
Herşey iyi derken bi cümleyle yakınken uzak olabilirsin
Sırt dönmek konusunda profesyoneliz
Vefasızlıktan bahsetmiyorum bile
Soğumak bi anlık
Bi hareket

haksızlık
haksızlıktı
benim ona yaptığım

büyük haksızlıktı..

ne yapmalıyım?..

ben gerçekten artık hayatı yaşayamıyorum..

Bi kaç saat tanışıklığı olan,
Yakın ilişkileri olmayan insanların
Uzun zamandır dostmuşçasına yalandan gülüp konuşmalarından hazetmiyorum.


Bu arkadaşlıklarının başı olabilir ama dimi?
Sorun belki de bende.

Samimi olmayan durumlardan nefret ediyorum.

Bazı şeyler çözümsüz

-İstersin ama kimseye söylemezsin

Kalbime sordum

İstiyo muyum?

Cevap şaşırtmadı


Hayır!

Sen ona 2+2yi öğretirsin.

O sana hayatı öğretir.
Sana sevmeyi öğretir.
Saygıyı öğretir.
Gülmeyi öğretir.
Kucaklamayi öğretir sıkı sıkı..
Samimiyeti öğretir..

Deftere çizdiği kalbin içine Mehmet'i yazmayan Selim  doğallığıyla insanlığı öğretir...

Hikâye çok kısa..
2cümle..karşılıklı iki konuşma cümlesi..

Selim'le mehmet'in hikâyesi;
Selim uyumlu, sakin.. derslerini yapmaya çalışan kırmızı gözlüklü sarı saçlı mavi gözlü bi çocuk..
Küçük.
Görünce kucağına atlayacak kadar küçük.
'bacak kadar boy' tabirini karşılayacak kadar:)
Etüt için gelen ablasıyla ders çalıştıktan sonra deftere kocaman kalp çiziyor Selim.
Sevdiklerini yazıyor. Bütün arkadaşları var..
Mehmet hariç.
Mehmet bu arada çocukların derslerini sabote etmeye çalışıyor, elinde tabanca gibi yaptığı kalem yada oyuncakla ağzından tükürükler çıka çıka durmadan dış dış'layarak geziyor..Ya bir kalem fırlatıyor etrafa. Ya bir bardak suyu boşaltıyor ortaya.. durmuyor velhasıl..

Kocaman kalbin içinde Mehmet yazmayınca ablası "Aa mehmeti yazmamışız" diyince 'Ben onu sevmiyorum ki' diyor Selim.
Sonra ordan oraya firlayan Mehmet'i biran durdurup "ben seni sevmiyom demi memet?"
-hı hı(evet anlamında )
Sonra herkes devam ediyor hayatına.kin yok kötü söz yok, kavga yok dedikodu yok.. sadece sevmiyorlar. Olabilir.
En medenî iletişim.
En saygılı konuşma.
Bitti. Çocuklar mükemmel.

Eğer biri beni üzerse,
üzmemesini söylerim.
Üzmeye devam ederse
ortamı terkederim.

Eğer biri sevdiğim birini üzerse,
Onu üzerim.

Binlerce tabela vardı yollarda benimse yalnızca sana ihtiyacım vardır bu hayat denen dik ve sapa yolda...

Aşk... en derin arzu? En büyük korku?

-gözleri
..
güzel

güzel ama hüzünlü..
neden bu kadar hüzünlü bakıyor..-

'yine mi gözyaşı albertin
hani bulmuştun yolunu..'

Aklıma o basit kaçış yolu gelmiyor değil.

Yarın olmasın isterdim
Ve sonraki günde
Zaman benim için
Burda ve şuanda dursun isterdim.

Kurbağaların gürültüleri
Yıldızların parlaması
Başkalarının sohbet edip gülüşmeleri
Evlerin pencerelerindeki ışıklar
Yukardan bi uçağın geçişi
Otobüsün içinde ayakta ya da oturan insanlar

Benim dışımda da dünyanın sürüp gittiğini hissettiriyor

Bazen yük gibi hissettiğim zamanlar oluyo.

Bişey için
Üzülüyorum.
Kalbim kırılıyor.

Uzaktan...
Tarif etselerde yüzmeyi,
Kendin kaldırmalısın yerden ayaklarını..
Su yutmalısın bolca,
Yutmalısın ki tükürme yi bilesin..

Uzaktan tarif etseler de uçmayı,
Sen çırparsın kanadını yol boyu
Yere çakılırsın bi-kaç,
Yaralar açılır...
Denersin...
Denersin
Sonra sendelersin..
Sonra.uçarsın belki ama hep kendin.

Eğer yürümek istersem ayağımı kaldırmalıyım.
Yine kendi kendime.

İleri uzatmalıyım sonra
Tek başıma...
Öbür türlüsü yok
Uzaktan..yada yakından..
Yardım
Sadece bizi yaratandan.

Güzel günler olabilirdi.

Evet,
Olmayadabilirdi.

Ama
Denemek isterdim.

Ama
Olmadı...

Çok da samimi olmadığım insanların benimle emir kipiyle konuşmasından hiç hoşlanmam.

Elimde olsaydı kalbim...
bu kadar hızlı atmasına izin vermezdim.
İçimdeki gürültü sadece beni yoruyor

Kalbime sordum
İzin vermeli miyim?
Yara almama müsaade edemem.

Acemice davranmamalıyım.

Burdan uzakta yaşayamam gibi
Uzakta geçirilen zaman uzun ya da kısa da olsa,sonunda buraya ulaşamayacaksam,

Geleceğe dair hayal kurmanın anlamı yok gibi.

Burda geçirdiğim her gün diğerlerine göre daha kısa.
Burdaki huzurum diğer bağlamlara göre fazla.

Bir anlığına istediğim o manzaraya bakamazsam
Sevdiğim ağacın dalında yıldızları seyredemezsem
Dostlarımla yine abidik gubudik bişeylere kahkahalar atıp hunharca dondurma yiyemezsem,
Akarsuyun sesini dinleyip sonra yüzemezsem ,
Gece istediğim vakit eve dönerken serin rüzgarı hissedemezsem
Büyüklerin anılarını şaşkınlıkla dinleyemezsem,
Gün batımı yabani çimenlere uzanıp bulutları izleyemezsem,

Yaşadığımı hissedeceğimden emin değilim.

Buraya ulaştıran her yol güzel,
Sonunda buraya ulaşacaksam,
Beklemek güzel.

pencere yarım açik

içeriye ılık ılık rüzgar esiyor

odanın perdesi ince ince dalgalanıyor

gecenin ışıklari büyüleyici

hayal kurmak istiyorum fakat

gözkapaklarım düşüp duruyor

gene de aklımdan tuhaf tuhaf şeyler geçiyor

keşke diyorum şuan

kocaman bi bahcede olsam

şöyle miss kokulu capcanli

rengarenk arkadaşlarım olsa

güller papatyalar çigdemler hanımelleri sardunyalar..

öglen günesinde biraz dertlessek

şen şakrak muhabbetlerimiz olsa

gülüşsek dursak

ya da bi kırlangıc elimden tutsa

masmavi gökyüzünde süzülüp

uzak diyarlara gitsek

her özledigimize uçup dursak

dostlarl bi ağaç dalına konsak..

ya da bi dağ evinde mi olsaydım

söyle yemyesil patikadan

tozlu yollardan gecilip gelinen

arkasından nehirler akan dupduru huzur dolu

elinde balonuyla bi cocuga acsaydım kapıyı

bahcemde rengarenk cicekler olsaydi 

rüzgarla dost olsaydım

pencerelerden içeri girip sarsaydı içimi

...

ne biliyim 

gözlerim kapanıyor

bu hayaller hoşuma gitti

yüzümde tebessüm

dudaklarimdan bir iki kelime dökülüyor

çok şükür bizi binbir güzellikle yaradana..

hiç
öyle.

öyle,
uzun bi seyahate çıkar gibi
o kadar yoruldum ki

aklımdan şu cümle geçiyor
'evdeki bütün patlıcanları kızart gitsin,düsünme'
ama ben öyle yapamiyorum
israf,hem kızartınca yağlı olur
hepsi yenmezse atmak olmaz
yok yok
ben..

-insan en çok kendinden yorulur-

İki ucu da sıkıntılıydı değneğin,
Bir süre de diğer ucuna geçmeyi seçtim.

Unutabilir misin?
Deniyorum ama
Unutamıyorum.
Sadece Üstünden biraz daha zaman geçiyor.
Unutamıyorum.

Ne zor
Bilememek ileriyi
Bilememek ne yapacağını
Daha da ötesi
Kendini bilememek,
Hakim olamamak hissedeceklerine.
Beynini istediğin şeyi düşünmeye zorlayamamak.
Bi yerde sıkışıp kalmak gibi.
Boğuluyo gibi.
Sonu gelsin istiyo gibi herşeyin.
Anlamsızlaşması çabaların
Hedefleri gereksiz bulmak
Keyif alamamak çok şeyden..
Çok zor

Vazgeçtim ben.

Terbiyesizlikte şuana kadar gördüğüm en üst noktalar...

"En uzak gün, dün"

Böyle çok güzel

fazla ısrardan hoşlanmıyorum

Bazı 'önemsiz hissettiren' durumlar oluyo

İsteğim,
Gece.
Ilık bi rüzgâr.
Gökyüzü.
Toprak kokusu.

Bazı şeylerin
Geç olmasındansa hiç olmamasını tercih ettiğimi söylemiştim.

Hala aynı fikirdeyim.

Allak bullak

Birkaç gram hayat enerjim kaldı.

Onunla sürüklemeye çalışıyorum ayaklarımı

şikayet etmiyorum ama
ben de özledim
bu kadarı ağır geliyor.

şöyle biraz bakındım da
gelecegin yok..

zaman zaman delirdiğimi düsünüyorum..

Mesleğin ikinci yılında
Gerçekten pişmanlığı iliklerimde hissettim.
Çok direndim.
Bunun sonu yok. İlerisi karanlık.
Cok üzgünüm cok..

Farkediyorum değiştiğimi
Artık daha sessizim
Herşey hakkında konuşmuyorum
Fikrim olsa bile paylaşmanın gerekli olduğundan emin değilim
Belki de Yalnızlaştım.

Olgunlaştım gibi sanki
Pek yeni şeylere atılmaya hevesim yok
Sanırım kendi kabuğumda sonsuza kadar durabilirim
Belki de karamsarlaştım.

İnsanların hakkımdaki düşüncelerini daha az önemsemeye başlıyorum
Çevremle çok ilgilenmiyorum
Belki de vurdumduymazlaştım.

'Ben seni sevmiyom demi Memet?'

 sorunum hemen inanmak..
Hayır bu sefer inanmak istemiyorum.
Kafam karışsın istemiyorum.
zayıf yönümü kullanıp beni değiştirsinler istemiyorum..
Ama

Her iki sonuçtan da korkuyorum.

Vazgeçme.
Pişman olma çünkü sen de insansın.

'An'

Yandan geçen o insan
Öyle
Geçip giden..

Hiç mi farketmez zavallı kirpiyi?
Zaten dikenlerini de kaybetmiş
Hiç umudu kalmamış..
Belki daha önce bi yerlerde de karşılaşmışlardır.
Belki çok da ehemmiyeti olmayan küçük anıları da olmuştur.

Nası geçip gider?
Nası gidebilir.
Farketmeden..

Ama o insan
O kadar meşgul ki kendi dünyasıyla
Göremiyor çevresini belki de


Bu haksızlık.

Kirpi gibiyim

Yolda bi kirpi
Dikenleri dökülmüş gibi
Çürümüş
Sönük
Sokağın ortasından geçiyor..
Ağır ağır.
Öyle halsiz...

Etrafında üç tane karga
Onun ağır adımlarını izliyorlar.
Arada bir yaklaşıp, vazgeçiyor biri.
Kirpi ağırca devam ediyor
Kafasını kaldırmıyor bile.
Yolunda..

Sonra
Hızlıca gagasını kirpinin arkasına vurdurup birkaç kanat çırpıyor sonuncu karga.
Çok alçaktan..
Çok alçaktan üçü birden.
Kirpi ağır...
Karga niyeti bozmuş.

Yanından bir insan geçiyor.
Geçip gidiyor..

Biliyorum
Susun

Çok zor
Biliyorum

Söylediğim gibi kolay değil herşey
Biliyorum
Yine de kulaklarımı tıkayıp
Bağıra bağıra bunlara inanmak istiyorum

Açılan kapıları görmemek de bir tercihti..

'Bu zor bi ihtimaldi.
Benim de ümidim yoktu zaten..'
Deyip yoluma bakamadım.

Bakmadı bile

Dayanmak çok zor
Herşey çok zor
Umudum yok
İlerisi karanlık
Bazen nokta kadar ışık göremiyorum

Teselli yok
Belli etmemek zor
Azıcık farklılaşınca herşey
Demek yaşamak galiba böyleymiş
Dedim.
Şimdi geri dönmekten korkuyorum.

Neden böyleyim?
Bişeyler olana kadar zorlayıp
Sonra onunla mutlu olamamak..

Sonu olmayan bu döngüde kayboluyorum.

Bu benim kaderim mi?
Taa en başından hata yaptım
Bilemezdim
Bilmeyi isterdim.

Çünkü çok zor.

kenara çekilmek,
içime kapanmak..
doğru;
giderek daha da yalnızlaşıyorum..

Buradanuzaktayaşayamam.

Belki insanın yaşayabilmesinin en önemli sebebi unutmak.
Unutamazsa boğulur.

Kırıcı bi sözün hissettirdiğini duyduğu andaki kadar
Hissetmez,unutur mesela.
Ya da bi mutluluğu her daim hissetmez,yoksa sonraları hep o mutluluğun özlemiyle kavrulur .

Bazı derin acılarsa  unutulmaz
Unutulur gibi olur ama
Aklına gelince yine kökleri kalbine dokunur, Hüzne boğar..

Bazen
Unutmaya çalışmalıyız.

belki de bazı şeyleri görebilmen için
gözünü kapatman gerekir..

belki de kalbim yeterince temiz degildir..

Benpişmanolalıçokuzunzamanoldu.

Şimdidenbogulacağımıhissediyorumsanki.yenilerdekorkulurüyampismanlik

Kendi tanımladığın kavramların, başkasında aynı şekilde tanımlanmamış olması
Senin bildiğin şekilde tanımlaması icin başkasını zorlamani gerektirmez.
Bu psikolojik zulüm.

Eğer yine kafese gireceksem,
Gerçekten korkulu anlara dayanmayı tercih ederim..
Birinin hayatım üzerinde benim yerime karar vermesi,
 beni koşar adım geri çekiyor..
Karşılaşmak istediğim bu değil..
Lütfen pişman olmayayım..

Sıcak bi havada bi anlığına esen serin bi rüzgar
Yoğun bi günün ardından yatağına uzandığındaki rahatlama
Ağaçların arasında yemyeşil bi yolda ağır adımlarla yürümek
Dostlarınla neşeyle sohbet etmek
Göz kapakların ağırlaştığında uykuya dalmadan önceki o his
Yoğun trafikte gittiğin şeridin açılması
Gittiğin yerde favori tatlının olması
Kalabalık metroda önündeki koltuğun boşalması
Öylesine bi yolda yürürken
Geçmişinde anlamı olan bi melodiyi duymak
Bi süreliğine istediğin yerde istediğin insanlarla olmak

Çok uzun zaman beklemek
Ve
Beklediğine değmesi

Bazı iyi hissettiren durumlar

Kararsız gibi
İnanmak istiyor gibi
Emin olamıyor
Geçtiğini sanmak istiyor
Bi çok şeyin düşündüğü gibi olmasını istiyor
Bilemiyor
Üzülüyor bazen
Bazen seviniyor
Anlayamıyor çünkü

Birisi

bu son buraya kadar
daha fazla gücüm kalmadı dedigım de
gene ..

çok yorgunum..

Farketmiyo musun?

biraz kafam karışık
içim daralıyor

ben de günlerdir ayni soruyu kendime soruyorum
doğru karar mı..

Dogru karar.
mı?

ben de bilmiyorum
içimde bi yerlere dokundu işte..

Bu, gün batımını izlemek gibi birşey...
Üzgünsen iyi geliyor

Uzun zaman sonra
Yine bu tanıdık his.

Olmasını istemediğim
Ama
Durduramadığım ..

Konuşamadığım.
Konuştuğumda herşeyi daha da berbat ettiğim.
Çözümün olmadığı
Teselli bulamadığım.

Engel olamıyorum
Kendime kızıyorum
Anlamlandıramıyorum.
Anlatamıyorum.

Yapabileceğim tek şey
Daha önce de yaptığım gibi
Yarını beklemek.

Böyle mi yaşayacağım?

Yaz olması gerekirken
Hala hava üşütüyor.

üzülmek degilde
sessizlik
belki biraz durgun
yolunu kaybetmis
uzerinden cok zaman gecmis biriyim ben
geç kalmiş
zamanın geri getirilme şansi olsa
belki benim de bi şansım...

oldugum yerden yeni bir yol cizmekte zorlaniyorum.

'alışmak

vazgeçmeye yakın..'

Artık hissediyorum
Anılar..

Anı olarak kalmakta.

Eskilerde yaşanmış
Bi daha yaşanmayacak
Bitmiş ve uzakta.

'Birlikte olmak yalnız olmaktan üstündür'
Yalnız hissetmeni istemem.

Yaşamak gerek..

İç huzurla
Umutla
Mutlulukla
Sağlıkla
İbadetle
Keyifle
Vefayla
Gülümseyerek..

affetmek
affedilmek..
en güzel iki erdem olabilir..

Kalamıyorum
Kaçıp gidemiyorum....

Küçükken
Kanatlarından tutup uçmasına izin vermeden titreşimlerini izlediğim
Helikopter böcekleri ya da yusufçuklar
Beni affedin.

Olmamış acı bi meyve gibi.
Olmamış ve ağacından da kopmuş.
Yerde çaresiz çürümeyi bekler gibi.

Bir an önce toparlamam lazım.
bu beni giderek boğuyor

Bugün benim için

Kendini iyi hisset.

Belki de bi karar vermem lazım

TAMAM

ya da

devam...

Benim için uygun olduğundan emin değilim.

 Ne yazık ki bırakıp gidecek cesaretim yok

Arada sıkışıp kaldım

Bazen böyle olur
Kıştan sonra baharı
Karanlıktan sonra aydınlığı beklerken,
Herşeyin mükemmel olacağı o anı beklerken,

Farkedersin
Öyle olamayacağını.

O zaman sana kalan
Buruk bi mutluluk olur.

Mekânlar
Bazen boğuyor
Çoğu zaman iyiyim
Belirsizlik
Bazen yoruyor
Çoğu zaman alışkınım.
Hızla akıp giden zaman
Bazen korkutuyor
Çoğu zaman düşünmüyorum.
Yıldızlar
bazen kayıyor
Çoğu zaman durgun..
Ve sen bazen geliyorsun
Çoğu zaman yok..

Gözlerim bazen doluyor..
...

iki gundur içimden çıkmadı
etkilendim belli ki
ben de boyleyim iste.

bir de hic icimden cikmayanlar var
oraya girmemek daha iyi

'bi an geriye baktın;
 incindin..'

Birinin tutup 'hadi' demesini bekliyorum...


Hayır
Birinin degil o'nun...

O gün düşündümki
O da zor zamanlar geçiriyo olabilir
Gülümsüyo olabilir
Ama aslında öyle görünmeye çalışıyo olabilir.

bi parça da bu yüzden istiyordum;

onunla aynı dili konuşabilmek hoşuma gidiyordu
benden bir adim önde olması da..

Neşelen, Güçlen.

çok zorlanıyorum

Kaybetmeyi istemem

Uygun bi ortamda
Doğru zamanda
Tanıdığım kimse çevremde değilken
Ağlamayı planlıyorum.

Uygun bi ortamda
Doğru zamanda
Tanıdığım kimse çevremde değilken
Ağlamayı planlıyorum.

Bi hayalim var

'Güller çiçek açıp,
Kalbin pır pır ettiğinde ,

Bana gülümsemeni göster.

Eğer söyleyeceğin bir şarkı varsa
Şimdi söyle.
Güneşin battığında,
Şarkıyı söylemek için çok geç olacak.

Hemen şimdi şarkını söyle..'

Kararlı mısın?
Kararından dönmeni isterdim.

Bazı şeylerin
Kararından dönmen için sebep olmasını isterdim.

Özene bezene dikilen, parklardaki o nazlı laleler ilgi odağıyken,
Arka sokakta iki taşın arasında zorla yetişen o tozlanmış pembe çiçeğe bakılmaz.

Ne zavallı, o içinde hava olan balon...
Bekler durur
Bi rüzgârın gelip kaldırması için onu..

'-anlatsam herkes anlar.. anlamadin.. -dedi
 uyuyamadım..'

Göz kapaklarım ağırlaşıyor
İstediğim yerde
İstediğim zamandayım
Sakin bi melodi dinliyorum
Sokak lambasının parlak ışığına  bakıyorum
Göz kapaklarım ağırlaşıyor

bir kez daha..

tuhaf bi cümle

degisik..

içimi hüzünle dolduruyor

'burada daha az yalnızım'

'ne kadar umut ederseniz edin
ne kadar cabalarsaniz cabalayin
bazi umutlar
başka zamanlarindir..'

'yürürken biseyleri hatirlamak istedigimizde
adimlarimiz yavaşlar,
unutmak istedigimizdeyse hizlanir..'

pencereden bakiyorum da simdi
bilmiyorum
karsidaki ağaca diyorum
bahar ne zaman gelecek bilmiyorum
ne zaman gelecegini bilmedigim gibi

zaman gecer
bi kere daha denerim
bi kere daha secerim
yapamayacağımı

gözlerin beni görmez
adımlarindan bahsetmiyorum bile
belli
hic bu tarafa dönecek gibi degiller
uzak, fazla uzaktasın
duyamiyorum kalbinin sesini
gene oldu
karısti
hersey karisti yuregim de aklim da karisti
ne yapacagim
cevap vermen gerek
bana bi cevap vermen gerek..

Eğer bir gün delirirsem...
ılık rüzgârlı bir günde
O sarımsı hafif otların
naif hareketlerini,
Saatlerce izleyen bir deli olurum.

'Cümlem bitmeden rüzgar bitmiş gibi.'

Ö.

Sanki söyleyeceklerim varmış da söyleyememişim gibi..
Daha anlatacaklar bitmemiş gibi
Zaman çok hızlı akmış da ona yetişememişiz gibi
Birşeyler içimde kaldı gibi.
Eksik kaldı gibi.
Yada içim orada kaldı gibi.
Benimle gelemedi..
Sanki
Hızlıca, yumuşacık bi rüzgâr esti gibi de
Gözümü kapatıp "ohhh bee" derken cümlem bitmeden rüzgâr bitti gibi..

'-Sebebin ne?
-Çünkü çok özledim.'

'
Bazı günler vardır.
Herşeyin alışılmadık geldiği..
Bazı kokulardan, bazı seslerden,

Bazı günlerde

Eski güzel zamanların anısını hissederim.
                                                                     '

'Kötü adam olmaktan korkuyor'

'bir kabullenmeyle değişecek herşey..'

Kırmak öyle kolay

Her zaman kendini telkin etmelisin.

'Herşey iyi olacak, yarın şuanda olduğundan daha mutlu olacaksın.'

Bu tedirginliğinden kurtulmalısın.
Korkmamalısın.

Hem
'Korkulu anı düşünüp düşünüp kurmak,
Korkulu andan daha korkunç.'tu ya
Unutma.

Anafikir


Yarın şu anda olduğumdan daha mutlu olmak istiyorum.

'gökyüzünden bi yıldız alabilsem keşke..'

'ağlayarak,
zor geldiğini söylersek
gerçekten düzelir mi..'

o böyle konuştukça
kendimi tutmam imkansızdı
içim dolup dolup taşarken donuk bi yüzle oturmak
en zoru
konuşursam sesim titrerdi çünkü
öyle sustum bende
zaten söyleyecek ne kalmistı ki

nasıl denir

bu da böyle bi yalnızlık

"hareket etmezsen,
 acı üzerinde birikir"

Hızlan,
Öyle ki kendine bir an bile kalmasın.
Düşünme,
Düşünme ki sorgulamayasın.
Harca,
Her anını başkası için, seni önemsiz gören biri için harca..
O koltuklarını kabartsın, olur da kabartamazsa bir an..yalnızca bir an kabartamazsa senin gününü rezil etsin diye...
16 seneni harca.. iyi şeyler olsun diye..
Geceni gündüzünü harca.
Sabrını harca..
Değer diye...
İsminin başına iki hece fazla gelsin diye harca...
Yalnızca isminin başına iki hece fazla gelsin...
Koştur..
Sürekli koştur..çünkü koşarken anlamaz insanlar da atlar gibi yorulduğunu..
Sakın durma...
duracak olursan katlanamazsın bu anlamsızlığa..
Devam et..
Sevdiklerin için devam et..
Arada yorgun düşsen de gelecek güzel günler için...
O günler gelse de gelmese de, umut ederek devam et.

Anladım ki mesleklerin içi boş...

Bu dik duruşun..
Dimdik..
Beni kendimden utandırıyor

öyylee..
hayat yük omuzlarımda
kalbimden taşanlar
gözlerimden dökülüyor artık

Biraz durup pencereden bakıyorum.

Güçlü ol, iyi olacaksın, herşey iyi olacak..
Bu sözleri duymaya ihtiyacım var sanırım.
Hayır
Bu sözlere gerçekten inanmaya ihtiyacım var.

Böyle devam edeceğini hiç tahmin etmezdim
Beklediğim bu değildi.
Yarım kalmış gibi hissediyorum
Asıl hayatıma başlayamamış da
Sürüncemede ilerliyo gibi
Bi umut, bi çıkar yol, biraz mutluluk bulmak için
Bi o yana bi bu yana savruluyo gibi
Bi
Boşluk gibi..
Öyleki
Bu boşluğun beni daha da derinlere çekmesinden korkuyorum.

Zaman'la savaşmak beni oyle yordu ki. Bilinçaltım bile rahatca hayal kuramıyor..

öyle ya
bu hale gelmek
nasıl bu hale geldik
böyle devam ederse
bu acı beni yok edecek

Anlamaya çalışmaktan yoksunuz...
Sevgiyi sımsıkı tutuyoruz avucumuzda..
Birine vermekten korkarcasına...
Açın avuçları...
Gönüllere ılık rüzgârlar essin..
Gözlerdeki ışıklar yeter geceleri aydınlatmaya...
Söndürmeyin gülen gözleri...

Fazlaca benim gibi...

Benim için de herşey harika ilerlemiyor.
Ağır geliyor çok şey.
Cümleler bile.

isteğim belki fazla...
Ama
Vakit ayırsan..
Bana

Dram olsun istemiyorum

'Bu yol nereye gider bilmem ama yürüyorum işte
Yüzüme vuruyor arada fırtınası
Korkuyorum ne var
Düşe kalka büyüyorum işte
Biraz yaram var ama geçicek bu gidişle'

bu da bi tür çaresizlik
kimsenin olmayisi
böyle durumlara alıstıgımi düsünürdüm..

Yıldızlarımı özlemişim

Ne söylesem az gibi
Bu hissettiğim
Mucize gibi

Kısa süreli hafıza kaybım
Tüm kötü anıları
En önemlisi bunların hissettirdiği o acı dolu iç yanmasını unutturan bi hafıza kaybı..
Hiç bir tedirginlik duymadan
İçinden geldiği gibi hareket etmeyi ve konuşmayı
Bi başka yerde böyle olmayan
Buradaki huzuru
Tarifleyemiyorum..

Burda geçirdiğim tüm zamanlar..
Geceyken ya da gündüzken
'Hava yeterince iyiyken ya da
Hava yeterince iyi değilken..'

Mucize gibi
Benim mucizem
Buranın var oluşu.

Bin şükür

gercekten gecmise dönebilmeyi çok isterdim

-hicbir pişmanligim yok,bunlar tecrübelerim oldu diyemeyeceğim

herkes hata yapar hatalarimdan ders cikardim da demeyecegim

derin pişmanliklar ve derin üzüntüler duyuyorum

Çığlık atmak istiyoken boğazının düğümlenmesi gibi.
En konuşman gereken anda kilitlenip kalmak gibi.
Umutla beklediğin hevesinin imkansız bi hayale dönüşmesi gibi.
Bi savaşın ortasında, ne olduğunu anlamadan şaşkınca etrafa bakıyo gibi.

Bu savaşa ne zaman girdim?

Açıkladığım halde anlamayan insanlar..
Açıklamadığım halde anladığını sanan insanlar..

-Biraz daha ilerlemelisin,biraz daha

Yürümek kolay mı görünüyo uzaktan?
Bi adım daha atmak..
Kolay mı?

Uçsuz bucaksız bi denizde,
Daha fazla ilerlemen gerektiğini sanıp hızlanırken
Ayağının değmediği bi yerde yüzmeyi unutmuş gibi..
Yüzmek kolay mı uzaktan?

Uçamayan bi kelebek gibi.
Uçmayı beceremeyen bi kelebek gibi.
Uçmak..
Kolay mı uzaktan?

Daha ne kadar ilerlemeliyim?
Daha ne kadar beklemeliyim?

Kelimeleri biraraya getirmek?
Kolay değil.

Bi ben

'Ara you happy ?

..

Will i see you again ? '

ah.

içine düstügüm bu kuyudan çikabilirsem
hic durmadan kosacagim
kosup kosup yorulunca bi agaca yaslanacagim
iki kelam edip tekrar gorusmek uzere ayrilacagim
egilip yemyesil dereden bir avuç su icecegim
kurumus bikac yapragi dereye birakip
onları söyle bir gezintiye cikarmasini rica edecegim
yesil cimlere uzanip günesle gözgöze gelecegim
yavru kuzulara selam verecegim
yola kuslarla kelebeklerle devam edecegim
busbutun kendimi onlara verip heyecanli hikayelerini dinleyeceğim
biraz daha gidecegim biraz daha
gün dogsun gün batsin
aylar gecsin mevsimler degissin
ben gidecegim

'bu anı sonsuza dek hatırlamaya çalış..'

affetmek 

gercekten

büyük bir erdem

Çünkü yetişkinler herşeye saçma sapan prosedürler uydurmustur.

Yoksa hala kendi kararlarını veremeyen biri miyim?

Senin gözünden böyle görünüyorum demek.

Ben tam tersiyim sanardım..

Hangisi gerçek ben acaba 

'bu üzüntüyü atlatamayan ben..

 bu hüzünlü bir hayat..'

''n'olur bul beni
 herhangi bi zamanda..''

'Hem kanat çırpmak
Zor..'

"Yeniden başka bir hikayeye başlayacak gücüm yok Bu ancak sizinle kolay olur.."

"Acaba şu evde oturan kişinin halası kim?

Ne yapıyor..?" demişti..