Sen ona 2+2yi öğretirsin.

O sana hayatı öğretir.
Sana sevmeyi öğretir.
Saygıyı öğretir.
Gülmeyi öğretir.
Kucaklamayi öğretir sıkı sıkı..
Samimiyeti öğretir..

Deftere çizdiği kalbin içine Mehmet'i yazmayan Selim  doğallığıyla insanlığı öğretir...

Hikâye çok kısa..
2cümle..karşılıklı iki konuşma cümlesi..

Selim'le mehmet'in hikâyesi;
Selim uyumlu, sakin.. derslerini yapmaya çalışan kırmızı gözlüklü sarı saçlı mavi gözlü bi çocuk..
Küçük.
Görünce kucağına atlayacak kadar küçük.
'bacak kadar boy' tabirini karşılayacak kadar:)
Etüt için gelen ablasıyla ders çalıştıktan sonra deftere kocaman kalp çiziyor Selim.
Sevdiklerini yazıyor. Bütün arkadaşları var..
Mehmet hariç.
Mehmet bu arada çocukların derslerini sabote etmeye çalışıyor, elinde tabanca gibi yaptığı kalem yada oyuncakla ağzından tükürükler çıka çıka durmadan dış dış'layarak geziyor..Ya bir kalem fırlatıyor etrafa. Ya bir bardak suyu boşaltıyor ortaya.. durmuyor velhasıl..

Kocaman kalbin içinde Mehmet yazmayınca ablası "Aa mehmeti yazmamışız" diyince 'Ben onu sevmiyorum ki' diyor Selim.
Sonra ordan oraya firlayan Mehmet'i biran durdurup "ben seni sevmiyom demi memet?"
-hı hı(evet anlamında )
Sonra herkes devam ediyor hayatına.kin yok kötü söz yok, kavga yok dedikodu yok.. sadece sevmiyorlar. Olabilir.
En medenî iletişim.
En saygılı konuşma.
Bitti. Çocuklar mükemmel.