Birlikte olamadığımız zamanlarda
'İyi misin' dedikten sonra,
Yüzüne bakıp
İyi olup olmadığını anlayamayacağım zamanlarda
Burası benim tek sığınağım.

Burası uzaktan bulutları okuyabileceğimiz son kapı.
Burası kıymetli. Çok kıymetli.
Burası, 'iyi olsunlar lütfen' dediklerimin yüreğini görebilmek için hergün defalarda tıklattığım,
hala sarı yırtık koltuklara oturabildiğimiz tek meskenimiz.

Burası,
deli gibi akan zaman nehrinde,
suya karşı direnmeye çalışan o dal parçası.
O dalın bağlı olduğu ağacın kökleri sağlam..
Sökülmez.
Bazen yaprak sararır, dökülür,
Belki değişik gelir sana.
Ama baharda yine aynıdır.
Toparlar kendini.
Nehir ağacı söküp götüremez
Aksine, suyuyla besler.

O dal,
Bu nehir kuruyana kadar aynı dal olarak kalacak..