O
 dışarda otururken,
 kendi kendine,
Sokağı ve gökyüzünü izlerken
Bazen musmutlu, bazen hüzünlü

Öyle hayat tamamen aynı duyguda ilerlemez zaten bilirsin...

İşte bazen de normalken,
Birden,
Birkaç evden aralanan kapıları görüp,
Hadi gir içeri seslerine
Ne demeliydi acaba?

Dışarda kalayım?

Yahut biraz ileriyi düşünüp,
önümüz sonbahar
Önümüz kış mı dese?

Öylece bakıyor
Yüzü dönük
düşünüyor mu?

Bir gökyüzüne baktı,
Bir kapıya.
Bir boş sokağa.
Önüne...

Sadece baktı.