Yine Yine birgün gelecek,
Yine bekleyip bir zaman birşeyleri
Sonra yine pişman olacağım...



Çünkü biliyorum gidemem
Kalırım.

bölme işleminden son
raki o Kalan'ım ben
Bölünen herşeyden sonra, ne dik duruşlu bölünen, ne kendi yoluna giden 'bölüm', ne de ortada birşey yokken gelip parçalayan 'bölen' değilim.
Kalanım
Bölme işlemi bittikten sonra bir ümit varlığı işe yarar diye yazılan o son sayılar gibiyim.



Bölünen gidiyor

ondan bi parça gibi ben kalıyorum,
O değilim,

Ama ondan birşeyler var bende
hikayenin sonundayım ama garip bir son,




Ne kimseye çarpıyorum ne çarpılıyorum
Geliyorlar, birşeyler oluyor
Ben hep kalıyorum.
Olmayan kısa bi hikâye.
Yavaşça aşağılara kadar sürükleniyorum.
Ve bitiyor
Öylece...
Olduk mu böyle diyorum
Bende anlamıyorum sonuç ne?