Kendime o anı hatırlatıp duruyorum.

En mutlu anım olabilir mi?

İleride, yani yeterince yaşlandığımda gençleri anlayabilmek isterim. Gençleri.. çocuğumu.. Yeni nesili. O yüzden şimdiki hallerimi unutmamak için ara ara yazarım. Büyük ve herşeyi halletmiş benden şimdiki ben'e yazarım..

Bugünkü bilge öğüdüm ise şöyle;

-Zihninden bir düşünceyi kovalamak öyle kolay değil.
Eğer içeri sızdıysa belki ilk aşamada tek yapman gereken onu sadece beslememek olabilir. Sürekli aynı şeyin etrafında dönüp durmak seni an'lık yaptığın hatalara körleştirir. Tekrar tekrar bilerek ama istemeyerek yaptığın bu döngüde kaybolursun.
Besleme, zayıflasın ve sen farketmeden yavaşça kaybolsun.

Ve Şimdiki benden herşeyi halletmiş bilge ben'e:
-Umarım işe yaramıştır

 Doğru ve yanlış diye bir şey var mı ondan bile emin değilim. Çoğu zaman iç içe.. Seçimler çoğu zaman doğru ya da yanlış değil, sadece bir tercih. İyiliği ve kötülüğü zamana, duruma, - öyle geniş ya da dar diye tanımlanamayan bir zaman hem de-  bulunduğun ana göre değişen bir tercih.

" Ama 'imtihan dünyası' tanımının içinde bunlar zaten olmalı, kursursuz bi hayat mı bekliyordun" dedim kendime. 

Geleneksel doğumgünü haftası terslikleri başladı.

Son 7 senedir yaptığım bu Bursa seyahatlerinde

Bu defa daha bir büyümüş ve olgunlaşmış gibi hissediyorum.

Anlık belli de bilemiyorum :)

Ama hala ilk trene/otobüse bineceğim an içim kıpır kıpır oluyor, şükür :)

Hep bugün olsun,

Bugün güzel bişey olsun diye beklediğim

Dayanamıyorum, şimdi, artık güzel bişey olsun.

Olsun 

Dayanayım 

Dediğim, beklediğim hiç bir gün

Güzel bişey olmadı.

Aynıydı, her şey aynıydı.

Yine aynı.

Gece düşündüm, gündüz düşündüm. 

Metroda düşündüm. Araba kullanırken düşündüm. 

Uyumak üzereyken ve uyandığımda düşündüm. 

Çalışırken ve yemek yerken düşündüm. 

Kafamın hep bi tarafı, ne yapmalıyım? la doluydu. 

İhtimaller.

İhtimaller.

İhtimaller.

Artık sevmediğim ikinci kelimeyi buldum. 

Bir karar vermek? En kolayı. 

Asıl kararın neticeleri üzücü. 

İki sonuç da beni mutlu etmeyecek, biliyorum. 

Her iki sonuç için de

Mutlu olamayacağım. 

Şifa ⭐️

Bu otobüse binmeyeli ne kadar uzun zaman oldu. 

Lise akşamlarını anımsatıyor bana. 

Beyaz gömlekli sırt çantalı, kafasında yoğunlukla dersleri olan birini.

Şimdi dönüp kendime baktım. 

Şuanda kimim? 

Kafamda şimdi neler var?

İlerleyebildim mi o günlerden bu yana?

O zaman hayatımda kimler vardı, şimdi kimler var?

Yıllar geçti.

Çok yere gittim geldim.

Yoruldum. 

Bu otobüs hala aynı.

Ama içindeki ben aynı mıyım?

Bi ben.

 “-Yine de sevindirici olan; ikisi kaç kez yeniden doğmuş olursa olsun,  sonunda tekrar karşılaşacak olmaları. 

-Buna kader deniliyor değil mi?

-Birbirlerinin kaderi olan insanlar, ruhlarının ötesinde kırmızı bir iple birbirine bağlanır. 

O ipi kendileri koparmazlarsa, kaç kez yeniden doğarlarsa doğsunlar tekrar karşılaşırlar. “

 

“Ben gittiğimde, 

İyi olacak mısın?”

“-Korkuyorum. 

-Keşke seninle paylaşabilseydim.

-Neyi?

-Acını.

Keşke zamanın yarısında senin yerine acını alıp hasta olabilseydim. 

-Saçmalama.

-Ciddiyim.

-Tek başına yaşamanı izlemek..

Canımı acıtıyor.”

39

Gerçekten kaldıramam, sakın

Ne zaman döneceksin?

Dün gece, güzel bir ay vardı gökyüzünde. 

Artık hüzünlü hissettirmeyen bir ay.

Ve karanlıkta ışıldayan lambalar,

Artık bazı anlamlara gelmiyordu benim için.

Bazı yüklerden kurtulmak ve kimi şeylerin artık bir anlam ifade etmemesi, 

Böyle rahatlamış hissettiriyor. 

Şükür.

 iyi kız olmak yerine deli kız olmak

bi son damla meselesi. 

 Aslında bi delirip, çıldıracaksın.

Yakıcaksın ortalığı

Bu dünya böyle işte

 Harika hissediyorum 

Yaşadığımız hayat..

Aslında seçenekler içinde 

En hayırlı olan, değil mi

Benim kıymetli arkadaşım, 

Mutlu olmanı isterdim. 

“-Ölüm değil tabi de bi çeşit ölüm. Hayatımızdan önemli biri gitti.

-Önemli olsaydı gitmezdi…”

Kolonide herkes mi şair behh 

-Ağlamışsın ama, gözlerin şişmiş.

-Yoo ağlamadım aslında

Durup düşündüm, ağladım mı.

Bi gülümseme patlattım sonra. 

-Bugünlerde çok ağlıyorum bi düşüneyim ağladım mı dün dedim. 

-Yok yiiaa ağlamadım. 

Gitmese olmaz mı dedim. 

Olmaz, dedi.

Bekleyeni var. 

Burda durup beklemem..

Bu, kader mi?

Peki, 

Nası bi kader?

Hiç bitmiş miydi ki?

Bugünlerde sanki sadece rüyalarda gerçekten mutluyum.

Keşke hep öyle kalsa.

 Bugün 

Yarın 

Dün 

Öbür gün 

Her gün 

Akşam öğlen ve sabah 

Her an 

Keşke 

Hassas biri olmasaydım

Keşke.

İnsanların öylesine kurduğu 

Onlara göre kırıcı olmayan

Cümlelerine kırılmasaydım 

Bu kadar önemsemeydim 

Keşke. 

O kadar o kadar o kadar çok isterdim ki 

O kadar.

Keşke gülüp geçen biri olsaydım 

Keşke doğru zamanda doğru cümleler kurabilseydim 

Keşke. 

Rüya tutucu gibi kötü anı tutucum olsaydı. 

Dünü, bi saat ya da bi kaç dk öncesi kötü anılarımı hatırlamasaydım.

Bi gün şöyle yazmıştı bi koloni üyesi. 

Ağlamanın yetmediği bi yerdeyim

“Yalnız başına yaşasan bile tamamen mutlu olabilirsin. 

İstediğini istediğin zaman yiyebilir, istediğin zaman uyuyabilirsin. 

Yemek yemek ve uyumak..

Böyle ufak şeyleri kendi keyfime göre yapmanın ne çok mutlu ettiğini bilmiyordum. 

Bir hafta boyunca temizlik yapmasam da her şey en son bıraktığım yerinde oluyor. 

Tekrar bekar olunca, bir tekerin dönüp dolaşması gibi ne kadar zor bir hayat yaşadığımı farkettim..

Vakti geldiğinde kayınpederimin evine gitmek.

Beraber yemek yemem gereken o kadar çok insan vardı ki. 

Nasıl bakarsan bak. 

İnsan hayatı; ister evlilik hayatı ister iş hayatı olsun. Başkalarıyla iyi anlaşmak için çaba sarfetmekten ibaret.”

-Hayat..

Tam iyi gittiğini düşündüğün zaman…

Asla mükemmel bir günüm bile olmadı. 

-Günde beş dakika.

Beş dakikalık huzurunuz varsa katlanılabilir. 

Bir markette bir çocuğa kapıyı açık tuttuğumda çocuk ‘teşekkür ederim’ dediğinde bu beni yedi saniye mutlu ediyor. 

Sabah gözlerimi açıp cumartesi olduğunu hatırladığımda bu beni on saniyeliğine mutlu ediyor. 

Günde beş dakikayı böyle doldur. 

Bu şekilde hayatta kalıyorum. 

..

Ama bugün bir saniye bile toplayamadım. 

 Siz benim için büyük şanssınız.

Daha ne yapmam lazım, mutlu olmak için?

Daha ne kadar çabalamalıyım?

Bitmedi mi? Yeterli değil mi hala, yürünen yol?

Kimsenin nerde olduğumu bilmediği,

Bilmeye gerek duymadığı,

Ben olmadan da dünyanın dönmeye devam ettiği,

Olmamamın sorun olmadığı,

Döndüğümde kaldığım yerden devam edebileceğim,

Ama şuan için;

Yüksekçe bi yerde oturup karşımdaki harika manzarayı seyredebildiğim

Güzel bir melodi ve kuş seslerini dinlediğim 

Rahatlatıcı, huzurlu düşüncelerle

Bu yerde böylece daha ne kadar kalabilirim? 

Ne zaman dönen dünyayla dönmeye devam etmeliyim?

Etmek zorunda mıyım?

Ne yazıkki..

Havanın kararmasına çok az kaldı.. :(

Her şey gelip geçici

Uzağı iyi göremem..

Belirdi ilerde iki kişi.

Birinin O olduğunu anlamam çok kısa sürdü.

İki saniye..

Belki bir.

Diğer kişiyi görmedim bile.

Bir saniye sürdü.

Göremediğim uzakta, onu görebilmem.

Ne yazık ki.

Yaşamak çok zor

Yaşamak çok zor be anane, dedim
Çok zor kızım, ama biz bu dünyaya zaten yaşamaya değil, imtihana geldik dedi.

Mutluyum.

Seni çok andık, dedi.

Onlar için önemli bi günde,

Kalabalıkların içinde. 

Beni çok anmışlar.

Orada olamadığım halde.

Önemli hissettim.

Mutluyum. 

Sen de 

Hep mutlu ol 

Sevgili arkadaşım 🌸

 Şu hayatta kendi adıma verdiğim en doğru karar olabilir misin? 

 

Günlük akışta, bazen Biraz sesli gülersem ardından hemen durup dua ediyorum, 2 sn farkla.
O da gülsün, içi ferahlasın diye.
Kitleniyorum söyleyemiyorum bişey ama
Gün içinde kaç kez Allah'a söylüyorum bilmiyorum.
Dayanamıyorum biraz olsun buruk olmana.
Keşke pamuklara sarar gibi teselliler verme yeteneğim olsaydı, keşke biraz huzuru alıp gönlünün ortasına bi bahçe koyabilseydim.
Hiç yapamıyorum hiç
Kalbimin en içinde hissediyorum hissettiklerini
Bende bilmiyorum ki nasıl çıkılır ordan
Çokça girerim başka yollardan çıkamam ben de.
Yokmuş gibi davranıp hayata dönebilir miyiz.

Hiç deme
Onu deme. 

Dolmasın gözlerin. 

İyi şeyler mi olacak? Karanlıklar aydınlığa mı çıkacak? Hayırlısı buymuş, her şey kısmet falan..

Her yokuşun inişi?

Dayan, sabret, mutlu olacağın günler de gelecek.

Umut etmekten vazgeçme? 

Duymak istemiyorum hiç birini.

Nasıl? 

Nasıl vazgeçilmez söyle.

Nasıl? 

Neye elimi atsam çürüyor.

Ben de 

Bi çiçeğe güzel desem ertesi gün soluyor.

Çabaladıkça daha beter oluyor. 

Neye heveslensem çarpıyor yüzüme.

Neye az mutlu olsam kaç katı ödetiyor.

Şurdan başka bi semte gidip birileriyle yemek yemeye bile isteğim yok.

Kimseyi görmek, konuşmak gelmiyor içimden.

Bıktım artık.

Herşeyden.

Anlatmaktan da.

Konuşmaktan da.

Yanıtları duymaktan da.

On dk sana güç verdiğini sanıp görevini tamamlayan insanlardan da.

Beklemiyorum kimseden bişey.

Kendimden de.

Hayattan da.

Keşke, hiç.

 Hep en çok ben zorlanıyormuşum gibi davranıyorum değil mi?

Yine kötü bi gün.

Kötü bi gün.

Birazcık ağladım.

İşten erken çıkıp yürüdüm şöyle.

Neden önemli?

Neden bazen önemli?

Bazen değil?

Yaşamayı beceremiyorum.

Keşke.

Keşke, biliyorsunuz işte.

Neden benim dışımdaki insanlar önemli. 

Patronumun benim hakkımdaki düşünceleri?

Arkadaşımın nişanı

Neden kendimi en çok önemseyemiyorum? 

Neden hep başkasına zorlanmış olmalısınız diyorum? 

Neden yorulmuşsunuzdur, evet diyorum.

Neden en iyi projeyi yapayım diye uğraşıyorum?

Arkadaşımı rahatlatayım diye uğraşıyorum. 

Ben de 

Ben de yoruldum.

Neden kimse bana …?

Neden yalnızca ben olduğum için, çabalamadan …? 

Otobüste bi kadına kart bastım 

Yanımdaki yaşlı amca basacaktı, çıkaramadığı için.

Kadın, işiniz rast gelsin, dedi.

İşim rast gelmiyor.

Kafam hep dolu, asla mutlu olamıyorum.

Diyorum ki, 

Allahım güzel bişey olsun 

Güzel bişey olsun, 

Çok şaşırayım, 

Ben de mutlu olayım.

Allahım güzel bişey olsun benim dışımda, ben de çabalamadan mutlu olayım,

Yalnızca romantikli şeyler değil.

Arkadaşlarım sürekli aşk acısı çektiğimi düşünüyor, öyle de basit biriyim işte.

Aşk acısı?

Güzel bişeyler olsun, 

Ne mi oluyor? 

Çok emek verdiğim projenin üzerine hiç bişey yapmamışım gibi üstten konuşuluyor.

Şimdi de işi çok önemsiyorsun, oldu. 

Hatalıyım. 

Seyahate yetişmek için koşturup duruyorum. Beklediğim istediğim şeyler olmuyor. 

Aa sen de yurt dışına seyahate çıkacaksın, lükse bak hala da mutsuzsun. 

Sonra..

Sonra..

Kadın, işin rast gelsin, dedi diye gözlerim doluyor.

Patronuma karşı kendimi savunamazken gözlerim doluyor. 

Arkadaşlarım bunu okuyunca kalpler kırılır mı diye gözlerim doluyor. 

Biliyorum çünkü, gerçekten önemsediklerini.

Böyle duygusal yaşamak istemiyorum.

Böyle duygulu şeyler yazınca da arkadaşlarım “naber?” yazıyor, “durgun gibisin.”

Ya da “sen eskiden böyle değildin, mutluydun.”

Yoo, çok iyiyim.

Hep iyiyim. 

 Simsiyah 

 Faydamdan çok zararım dokunuyor. Herkese

Bugün yaklaşık 2.5 yaşındaki yeğenim D çikolata istedi.

Biraz da hastaydı.

Annesi çorba iç öyle açacağım dedi.

Dizime yatıp ağlamaya başladı.

Annesi ooy ooy tamam diyerek açıp çikolatayı uzattı.

Çikolatayı attı.

İstemedi.

Ağlamaya devam etti.

Öyle işte.

Bişeylere hevesin varken 

Bişeylerin zamanıyken 

Hala istiyorken olması anlamlı.

Yoksa artık çok geç.

.

.

Çikolata, heves, zaman…

Bazı şeyler için artık çok geç.

Yalnızca ağlayabiliyorum.

 Ara sokak

Beyaz minibüs

Karşıdan
Mavi pencereli ev
Eski sıvası dökülen
10 ayak, 10 göz
Eğik durur
Geçer, gider
Pencere denizliğinde 6 el,
Telefonla konuştu
Kalın ses
Neşeli bi arka fonun karşısında
Kırmızı minik yuvarlaklar
Sonra Şişler, işledi, üretti büyüttü
Ama yama olmadı hiç biyere

Ondan ayrılmadan onu terketti. "Çünkü dimdik duruşlar bize göre değil." demedi. Farkında bile değildi.

 İçimden onlara bir kaç anı anlattım, içimden. Nefes almadan anlattım. Kendime anlattım, o zaman donakalıp baktığım an'lara, şimdi dolu dolu ağlayabilmek için anlattım.

Bazı sarılmalar unutulmaz 

Sarılıp ağladığın sarılmalar..

Benim için sanırım üç kere oldu.

Birincisi çocukluk arkadaşımla bi cenaze töreninde,

İkincisi havaalanında birini karşıladığımda,

Üçüncüsü ise Bursa otogardan ayrılırken.

Kalp değişir mi?

Kalbim değişir mi?

Güzel bi melodi

Yol

Gökyüzü

Güneş parlıyor 

Ulaşılan yer

Hayır 

Ulaşılan kişiler

Yorgun ama mutlu

Yaşamak

Böyle bişey miydi?

 Kabullenmek.

Derinlerden görebildiğim yukarıdaki en yüksek mertebesin

Farketmiyo musun senin istediğin bir şey olunca dayanamıyorum hiç dedim..

Biliyorum anlıyorum dedi,
Sen istediğinde ise ben anında önüne getirmeye çalışıyorum dedi. Sen düşünmüşsündür zaten diye hiç sorgulamadan düşünmeden yapıyorum dedi. Doğru, öyle yapıyordu.
Sorgulamadan, laf agzımdan çıktığında..
havada kapıyordu. Doğru.
Bense, ikna edilerek, günler sonra.. Kabul ederek.

İncelik diye önüne koyduğumdan utandım.
İ. V.

Nasıl bu kadar düğüm oldum

Hayatın sırrı,

Elimizdekilerle mutlu olup

Elimizde olmayanlar için üzülmemekte mi gizli?

Birisi bi gün bana 

“Hayat anlamlı da sen anlamlandıramıyorsun.” demişti.

Ben anlamlandıramıyorum. 

Ben de 

Ben de seni anlıyorum sanırım. 

Önemsiz bişey için bile olsa

Halledilebilir, kolay bişey için bile olsa

Adliye koridorunda yalnız beklerken

Seni anlıyorum sanırım 

Keşke anlamasaydım 

Keşke sen de yalnız hissetmeseydin.

Seni anlıyorum, anlıyorum da..

Bişey yapamıyorum…

13.02.22

- İnsanın en zor kavgası ansızın karşısında kendisini bulmasıymış, kalkıp kalkıp kendisine çarpması, hem tokatlayıp hem sevmeye çalışıp, çıkmaz sokağın karanlığında kendiyle kalmasıymış göremeden.

-En zor değildir.

-tamam 

Herkes için sıradan ve kolaylıkla olan şeyler..

Niçin benim için bu kadar zor. 

Paramız var, sağlığımız var, yeterince arkadaşımız var. Evet şükür. Ama belki hepsinden önemlisi heves ve isteğimiz yok. Ne yazıkki.

 “

-Randevuya çıkmaktan korkma. Her ayrılık bu kadar zor değildir. 

Öyle olsalardı, herkes 30 yaşına gelmeden bile yıpranmış ve kırışmış görünürdü. 

-Sadece benim için mi zor? 

-Heyecan verici haberler duymak ister misin? 

Bir daha asla böyle aşık olamayacaksın. 

-Ve bu heyecan verici haber mi?

-Tekrarlamanın ne anlamı var? 

Kalbini açmak ve ona her parçanı vermek..

Sevmenin tek yolu bu değil. 

Şu birikintilerinden kaçınabilir ve yangınları birlikte önleyebilirsiniz. 

Boğucu olmak zorunda değil . 

Güzel ve rahat olabilir. 

Bunu yakında deneyimleyeceksin.”

“Doğru kararı verdiğinin söylenmesini istiyorsan, o zaman aksini düşünüyorsun demektir. 

500 kere söylenmesini istiyorsan, bu 500 kere düşündüğün ve hala haksız olduğunu düşündüğün anlamına gelir.”

“Bence kar bununla ilgili, 

çılgın davranışlarımızı mazur görüyor.”

“Ona bunu söylemek istedim. 

‘Yıkılmak sorun değil. 

Bununla savaşmana gerek yok. 

Geri kalktığın sürece birine dayanman sorun değil.’

Neredeyse kendimi tutamayıp bunları söylüyordum.

Umarım, 

Senin için o kişi olabilirim.”

“Bu ifadeyi daha önce gördüm. 

Bu ne üzüntü, ne de öfke.

Bir hava boşluğunda olmak gibi. 

Alacak nefes yokmuş gibi. 

Hiçbir şey de duyamıyorsun.

‘Çok endişelendim. 

İyi olduğuna sevindim 

Üzülebilirsin de öfkelenebilirsin de. 

Bunların hiçbiri senin suçun değil.

Dayan.

Ve her şey geçecek.

Ben yanında olacağım.’

Ona söylemek istediğim çok şey var. 

Ama biliyorum ki, söylediğim hiçbir şey onu rahatlatmaz. 

O yüzden…

-Yemek yedin mi? Eve gitmeden önce bir şeyler yiyelim.”

“-Açıkça iyi olan birine nasıl olduğunu sormazsın. 

Zorlandığı ortada birine sorduğunda iyi olduğunu söylerse, pozitif düşünmeye çalışıyor demektir. 

“İyi” demek, bu konuda konuşmaya enerjisinin olmadığını gösterir 

“Kötü değil” demek ise, kesinlikle bir şeyler döndüğünü ve sana açıklamak istemediğini gösterir. 

-Abartıyorsun…”

“

-Bir kişi hakkındaki anılarının silinmesini mümkün olup olmadığını sordu. 

-Mümkün mü?

-Hayır. 

Ama kötü anıların üstünü iyilerle örtebilirsin. 

Tam tersini de.”

 Dönör 'e çok güldük. 

Neler oluyor?

Neler olacak?

 Çıkamıyorum

Anılarım buğulanıyor.

Şükür.

Biz hep çok konuşup aslında hiç konuşmayanlar.

Biz hangi konularda konuşamayağımızı iyi bilenler.

Boğazınızdaki düğümün nasıl çözüleceğini bilemeyenler 

Boğazımızdaki düğümlerin çözümünü bilmediğimiz gibi.

Biz bazen hep susan, susmak zorunda kalan, ama bu farkındalığın derin hüznüyle öyleyece duran dostlarız.

 

"Kuzuyu kucağına almış, öyle bi sevmiş ki sıkarken kuzu ölmüş."dedi. Severken oldu diye bu ölümü görmezden gelebilir miyiz

Özrümü kabul etmedi. 

Haklı.

Ne yapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım nefes alabilmek için ne yapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım ruhumu sıkıştıranı ne yapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım neyapayım ne yapayım ne yapayım ne yapayım 

 Boğuluyorum 

Bir sene sonra artık ağlamamayı diliyorum.

Bir sene sonra hala ağlamamayı diliyorum.

“ 

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm.

İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

Dizlerimin üzerine çöktüm sonra. Yol bitti. 

Yol bitince eve döner insan hep.

Ciğerlerimi tükürdüm bilmediğim bir şehrin hiç bilmediğim bir caddesinin kaldırımında o gece. Teselli etmek için uzanan her eli itekleyip senin boşluğuna sarıldım. Yanılgılarımı ve yenilgilerimi koydum yanıma. En güzel sana yenildim ben.

 İlk yenildiği yerden eve döner insan hep.

Beni, bir çok kere vurdular çok kez düştüm, ama beni düşüren şeyin senin çelmen oluşunu hazmedemedim. Gırtlağımdaki o cümleyi yuttum. 

Anlaşılmadığını gördüğü yerin kıyısından eve döner insan hep.

Kapısında yıllarca beklediğim evden geriye dönerken, bir başkasının kapıyı ilk çaldığı anda eve girişini görmüş kadar canım yandı o gece. Sonra bir patikada kendimi bulup, düzlükte tekrar kaybettim. Birçok kere veda ettim, gidemedim.

İstenmediği ilk yerden, eve dönmeli insan hep.

Tutacak bir el bulamadığı ilk yerden, eve döner insan hep.

Konuşacak kimse kalmadığında, eve döner insan hep.

Bir çocuğun, herkesin salıncakta sallandığı yerde, mendil satması kadar canım yandı o gece.

Göğsümü yumrukladım defalarca yutkunmak, ağlamak için, ağlayamadım o gece. Ben, senin yokuşlarında son sürat sana doğru koşarken vuruldum, adım dahi atmadın, dönüp bir kere bakmadın. Bir çiçek, cehennemde de çiçekti, darılmadım. 

Kendini suçladığı ilk yerden, eve döner insan hep.

Dünya bir ağrıydı göğsümde, göğsümü kanattım o gece. 

Kimsesiz kalınca eve döner insan hep. ” 

 Bu sefer yeterince ödememişim demek. 

 tüm enerjimi sonuna kadar kullanıp bayılmayı tercih ediyorum.

 Taşıveriyorum.

Tutamıyorum, tutunamıyorum

“Sana karşı yapacağı bir gurursuzluk, onu diğerlerinden çok daha kötü hissettirir.”

Bu nası bi cümle?

Nası bi düşünce?

Offf