“Bu ifadeyi daha önce gördüm. 

Bu ne üzüntü, ne de öfke.

Bir hava boşluğunda olmak gibi. 

Alacak nefes yokmuş gibi. 

Hiçbir şey de duyamıyorsun.

‘Çok endişelendim. 

İyi olduğuna sevindim 

Üzülebilirsin de öfkelenebilirsin de. 

Bunların hiçbiri senin suçun değil.

Dayan.

Ve her şey geçecek.

Ben yanında olacağım.’

Ona söylemek istediğim çok şey var. 

Ama biliyorum ki, söylediğim hiçbir şey onu rahatlatmaz. 

O yüzden…

-Yemek yedin mi? Eve gitmeden önce bir şeyler yiyelim.”