Garip bı yer burası,
Evren, yıldızlaar,
gezegenlerin üzerindeki taşlardan
okyanusun enn dibini,
o göremediğimiz gidemedigimiz kadar dibini,
basınçlı soğuk yerini, 
en yukarıdaki ve en aşağıdaki soğuk karanlıkları düşününce,
küçülüyoruz küçülüyoruz,
kayboluyoruz sanki..
okadar kucuguz ki burada
ama tüm bu maddi dünyayla beraber bir de duygular var,
hiç görmeden
bazen içinde boguldugumuz
sanki tüm dünyamizi sarsan,
hisler var,
güneş, yıldızlar, ay, denizler, okyanuslar, topraklarin ötesinde kendi kurduğumuz
hissel simülasyonlarda yaşıyoruz bı yandan,
kimsenin ki aynı değil.
Diyorum ya garip bı yerdeyiz.
Nerde olduğumuzu bile tam bilip tanımlayamiyoruz.
dünya bizim etrafmizda da dönüyor gibi, dönmüyor ama, garip bı yerde bir garip kalmışız,
neler olacağını bekliyoruz.