Bazen insan aksini duymak istemez,
O zaman duyduğu herşey içindeki umut tohumlarını
sular sular..
Sonra tohum büyür fidan olur,
Sonra ağaç...
Sonra köklenir..
Sonra işte,
o kökler düğüm olur boğazında...
Keşke dersin
Keske bi tohumken söküp atsaydım,
Üzerindeki birkaç yeşil yaprak beni aldattı.
Şimdi boğazımdaki düğümle yine başbaşayım

29.08.2017
Bugün koloni ilk kez teyze oldu🌸🌸🌸

Karanlık geceye karşı dışarda oturuyorum
Göz kapaklarım gene ağırlaşıyor
Bişeyler düşünmek için bile yorgun hissediyorum
Keşke üzerimde fazladan bi hırka olsaydı diyorum kendi kendime
Rüzgar esiyor, biraz üşüyorum.
Konuşma sesleri duyuluyor,
Ben yorgun hissediyorum.
Aklıma gelen tüm diyalogları ve silüetleri unutmak istiyorum
Yorgunum
Ama huzurluyum
Burda olduğum için..
Zaman burda dursun istiyorum
Zaman dursun
Ben sonsuza kadar burda kalmak istiyorum
Eğer
Üzerimde fazladan bi hırka daha olsaydı.

Sildikten sonra kalan izler benim için çok önemli değildir.
eski yazıya, -ufak bir zaman dilimi için- götürmekten öteye gitmez...

"kafanın çok fazla uyuşmadığı insanlarla bir arada yaşama sanatı= akrabalık"

'Yolun sonunda bulduğumuz
Süslü püslü bir yer olmasa da
Yol boyunca güzel ayak izlerimizi bırakmış olacağız.'

Kimine göre çöp olur zamanla herşey
Bense, severim zaman kokulu şeyleri...
Ufak bir hatırası olması bir ömür kalbimde taşımak için yeterli

Bazen olaylar öyle bir düğüm olur ki,
Sen içinde elinin kolunun bağlandığını farkedemezsin...
Çözüm?
Bilemiyorum
Düğüm yumağı için sıcak kalpler yeterlidir belki ama kimsenin kalbini ısıtmaya niyeti yok.
Önce niyet.

Elinden tutan varsa göğüslerdi herşeyi...
Yoksa ava saldırmaya hazır bi kaplan, ve herkes av.

bazı insan ilişkileri,
Anlamsızca bakakalma sebebim...
Bi dakka bi dakka
Sakin olun
Ne yapıyorsunuz?

Yine Yine birgün gelecek,
Yine bekleyip bir zaman birşeyleri
Sonra yine pişman olacağım...



Çünkü biliyorum gidemem
Kalırım.

bölme işleminden son
raki o Kalan'ım ben
Bölünen herşeyden sonra, ne dik duruşlu bölünen, ne kendi yoluna giden 'bölüm', ne de ortada birşey yokken gelip parçalayan 'bölen' değilim.
Kalanım
Bölme işlemi bittikten sonra bir ümit varlığı işe yarar diye yazılan o son sayılar gibiyim.



Bölünen gidiyor

ondan bi parça gibi ben kalıyorum,
O değilim,

Ama ondan birşeyler var bende
hikayenin sonundayım ama garip bir son,




Ne kimseye çarpıyorum ne çarpılıyorum
Geliyorlar, birşeyler oluyor
Ben hep kalıyorum.
Olmayan kısa bi hikâye.
Yavaşça aşağılara kadar sürükleniyorum.
Ve bitiyor
Öylece...
Olduk mu böyle diyorum
Bende anlamıyorum sonuç ne?

Gururum konuşmama engel oluyor.
Sorma.

Bazen içime bi mutluluk doğar.
Yaşamak benim için anlamlı olur
Yaptığım çok şeyden keyif alırım
Güzel görünür baktığım.

Bazense
Dünyaya küserim
Konuşmak anlamsızlaşır
Çıkış yolu yoktur
Zamana bırakmalısındır
Ama zaman ilerlemez
Etraf kararır
Umut, hayal gibi sözcükler benden uzaklaşır
Çözümüm olmaz

Sonra üzülürüm.


Bu iki durumun da elimde olmaması ise
En içinden çıkılamaz durumum.

Yolun kenarında tek başına bi ağaç..
Oradaki ağaç kadar yalnızız

Hayat
Kendini oyaladığın zamanların bütünü.

Yüzüm düştüğünde
Ya da
Sessizleştiğimde
Bu tip durumlarda
Kendimce bi sebebim var.

Beni sadece rahat bırakın.

Konuşmak için ısrar etmeyin
Neden hep konuşmak zorundayım?
Bi defa da ben yokmuşum gibi davranın


Anlamalarını bekliyorum

Görünmez olmak istiyorum

Ne şanslı günümdeyim ama
Kulaklığım da bozuldu.

''Neydi ki bu çabası insanların
Çok mu önemli birisin,
Hepimiz gibi bir toprak değil mi sendeki...
Küçük insan
büyüdün''

''Tavuk olduğun halde uçtuğunu sanıyorsun
Bu benim eserim...''

'Mutlu musun?' dedi.
'Mutluyum.' dedim.

''Kıyıma düğümlü
 yorgun tekne,
Ben çözüp gelemiyorum
Sen zaten yüzme bilmiyorsun''

yorgun geliyor sesin
yorgun musun

'sen değistin'
ben değiştim..

Çok çabaladım
Çok tırmandım
Hep tırmandım.

Önceleri basit küçük hedeflere odakladım
Sonra odaklandığım şeyden başka bişey göremez oldum
Dünyam hedefim oldu
Gerçek Dünyayı göremez oldum.
Yaşamayı unuttum.

Ve çok yoruldum

Şimdi tüm bunların farkındayım ama,
Gene de yapacak bişeyim yok
Kendimi değiştireceğime dair umudum
Çok küçük.

Bazen dinlersin, dinlenmezsin
Bazen dinlersin, dinlenirsin.
Hem dinleyip hem dinlendiğiyle kalmalı insan...

''İstese de kalbindekini saklayamaz insanlar''

Bana göre sevmek
Bişey beklememektir
Sadece seversin
O kadar

Sonra biri A der
Sen bir hafta A diye dolanırsın...
A nın bütün yazımlarını ezberlersin
Yetmez,
Alfabeyi dizersin önüne...

Bu kadar abartmamalı.
Bu saçmalık

Sonuna kadar gideceğim.
Böyle beynimi meşgul etmemeli.

son zamanlarda
biraz fazla yalnız kaldım
galiba

yeniden başlamak..

bir kez daha

korkuları endiseleri
bi kenara bırakip
elbette dökülür gözyaşı
biliyorum yol dümdüz olmayacak
durup oturacagim sendeleyip düsecegım
dileğim hep yanımda olsunlar
ne zaman varacağimi bilmek isterim
bilemeyeceğimi bilerek
fakat vazgecmeye öyle yakin duruyorum ki
gene de
herseye ragmen bi adım atmak istiyorum.

Gerçekten bakarsan görürsün
Eğer görmek istersen görürsün belki de orada bi yerlerde
Ama dikkatsizce yanından geçip gidiyorsun

"yaşamaya başlayacağı anı bekleyerek

hayatını geçiren insan;

hiç de ender rastlanır birşey değildir.."

''sonuna kadar açtığım kapılardan
öyle rüzgâr aldım,
İçerisi öyle darmaduman oldu ki...
Şimdi yıllar sonra,
o kapıları
ufak bir aralamak bile gelmiyor içimden...''

'Hikaye mutlu sonla bitmedi.
Karakterler hala izleri silmeye çalışıyor.'

O
 dışarda otururken,
 kendi kendine,
Sokağı ve gökyüzünü izlerken
Bazen musmutlu, bazen hüzünlü

Öyle hayat tamamen aynı duyguda ilerlemez zaten bilirsin...

İşte bazen de normalken,
Birden,
Birkaç evden aralanan kapıları görüp,
Hadi gir içeri seslerine
Ne demeliydi acaba?

Dışarda kalayım?

Yahut biraz ileriyi düşünüp,
önümüz sonbahar
Önümüz kış mı dese?

Öylece bakıyor
Yüzü dönük
düşünüyor mu?

Bir gökyüzüne baktı,
Bir kapıya.
Bir boş sokağa.
Önüne...

Sadece baktı.

'ne halim varsa gördüm.
Çok koştum çok yoruldum...'

Bazı şeyler değişmez.

Herkesin hayatında,
Herkesin kalbinde,

Değişmeyecek olan bişeyler,
Unutulamayacak anılar,
Her zaman özlemi devam edecek bazı şeyler,
vardır.

 Çok konuşmanın ardından gelen anlamsızlık hissi...
boş.
ne yapıyorsun böyle

Çabalar asla boşa gitmez

Sanırım

İnsanlara karşı bu tahammülsüzlüğünüz beni basıyor.

Bazen öyle bir boşluk hissedersin ki,

O boşlukta sen koca bir fazlalıksındır.

Otobüste
Biraz güneşle pencere kenarında mı oturmayı tercih edersin
Yoksa gölgede koridor tarafı birimin yanına mı
Ben A

Ama biraz yandım doğrusu :)

Herşey yıllar önceki gibi ilerliyor.
Filmin sonu belli.
Yaşlarını biriktir, lazım olacak.

Mideme ağrılar giriyor,
yaptığım hataların sonuçları beni yıpratıyor.

Küçük hataların bile beynimde fırtına etkisiyle herşeyi bulandırmasına engel olamıyorum.

O fırtına beni de alıp savuruyor, of.

'Önce kendini bul.
Sonra kendin ol evlat'

Kendi o kadar sesli bağırıyor ki başkasını duymaya niyeti yok
Kendi derdi o kadar büyük ki sanki başkasının derdi yok.
Kendi düşünceleri o kadar kesin ki başkasının ne düşündüğünün önemi yok...

ulaştıktan sonra hiç cazip gelmeyen heveslerim beni korkutuyor.

'Allah'ın rahmetinden ümit kesilmez.'

Bekleme gelmez.
Kulağından tutup getirmek gerek. Zorla.

Sonra dedimki
Dostlarım var benim bi keree
Sen kimsin

Suizan etmek istemem ama
Sanırım görüyorum
Benim vazgeçmem için bahaneler uydurma metodunu.

Güzel günler
Neden yarın gelmiyosunuz?

Bi insan birinden uzaklaşmaz
Uzaklaştırılır
O insan tarafından.

İşte, bu yüzden tedirginim.
Bu yüzden burnumdan geliyor.
Bu yüzden birlikte olmak keyifli değil.

İnsanların kalbindeki siyah lekeler böyle böyle oluşuyor.
Yazık.

Bana uygun olmayan şeyler yapıyorum.
Gözlerim doluyor.
Yutkunuyorum.

Onun bir kere,
'ne güzel' dediği şeye
Hergün sevgiyle bakmak neye dahil?
-hiçbirşeye.

Karanlık apartmanda
merdivenden inme duygusu...
her an düşme tehlikesini hissedip,
son basamak mı değil mi bir türlü emin olamazsın. Korkuluğa yapışıp,
tedirgin adımlarla
 huzursuz bir şekilde ilerlersin...

Bazen hayatın işte, o merdivendedir..

Bu durumlarda ya acilen ışık yak,
 ya da basamak sayısını ezberle
ve korkuluğu bırak.

apartman lambasının kararına bakmadan, kendi kararını ver yürü.
İsterse o peşinden yanar.
 Ve  sana eşlik eder.

ne hissetmem gerektigini bilemedigim bir an daha..
son zamanlarda hep böyle

aklımla kalbim ayni anda konusuyor sanki
ikisinide anlayamiyorum..

Konuşmak, sevdiğinle..
Büyük nimet...

sevdiğin birine sarılmak
sırtındaki yükü azaltarak yok etmekse eğer
..

degişmek gerekti..

daha iyi bi insan olmak için;
önce kendi kalbinden başlamalı insan

tam biseyleri söyleyecekken susmak;
binlerce duygu arasından yalnızlıgı seçmek gibi..

'ama
bu kadar uzun zamandan sonra
hala senden cevap yok..'

'nereye gidersen git,
yorgun görünüyor adımların..'

Kendim olduğum yerde
Mutlu olacağım

Hikayenin sonunda,
İnsanlara moral vermek için adı geçen

'Bak O da bunları yaşadı.'

Diye bahsedilecek özne olabilirim.

Bazen işler tıkırında yürüdüğünde
Tıkırında yürüdüğünü farkatmezsin bile
Dönüp düşünmeyince
Ama bazı şeyler ters gittiğinde
Hemen farkedersin :)
Aslına bakarsan
Sorun hayat değil
Gene
Baktığımız yön

Anafikir

Bekleme.

...............!!!!!!!!!!!!!!!!!??????????????????????!!!!!!!!!!!!!.................???????????....!!!.!.!.!.?.?.?.??.?.?........!!!!!!!!!!!??????........!!!!!!!!!!!!.?.?.?.?.?.?!!!!..............………....


.

Çoğu zaman
Günlerini değil, saatlerini sayıyorum.
Buraya tekrar döneceğim günün.

Kırdı.
Fütursuzca

insanlardan uzak kendimden uzak
sanki mevsim sonbahar
bi akşam üstü tek basımayım
öncesinden çok koşmuşumda oyle oturmusum gibi
hic kalkmaya niyetim yok
sararmis yapraklarin dustugu bu banktan
akşam ustu sogugu yuzume yuzume vuruyor
dalga sesleri kulagimda
gözlerim dolu dolu
bıraksalar bu bakta beni
yıllarca otururur gibiyim

sevmemek degil de

ben galiba insanlardan yoruldum

bes dakika önce hırstan rekabetten yoruldugunu söyleyip

hicbiseye gucum kalmadi diyen birini

bikac gun sonra biseyler arastiririken gorunce

soğuyorum

evet belki o da hakli belki bende ayni seyi yapiyorum belki hayat mecburiyeti belki zorunda belki degil

belki belki belki..

ama ne bileyim ben uzaklasiyorum iste

kendimden de uzaklastigim dogru

ama o insanla tekrar konusmak zor benim icin

konussam da sahte onayliyor sahte guluyorum

belki degisti belki de artık farkli biri

bilmiyorum

her insan degisir evet 

herkes ikinci bi sansi hakeder 

belki de ben yalnis dusunuyorum..

hepsi olabilir

hicbiseyden ümidi kesmemek gerektigi dogru

ne biliyim 

Hayat telaşasi de olmasa gidenler çok özlenecek.
Çok.
Bizi dertlerle, güzelliklerle meşgul eden Allah'a şükürler olsun..

Sokaklar kimse yokken daha güzel.

Güzel geçen günlerin üzerine itinayla turp suyu sıkılır. Buyurun

Hep buğulu...

Kimsenin birbirinin gönlünü almaya niyeti yok...

Bazı hin düşünceler beni öyle rahatsız ediyor ki...
Düşünüyorsan konuşma,
Konuşuyorsan kusma!
Bu düşünceler gerçekten öyle olsa da
Duymak istemiyorum
İçimden gelerek yaptığım şeylerin
Kötü zeminlere oturtulması beni soğutuyor..
Senden ondan herşeyden..!

Çorba ne kadar güzel olursa olsun, içine bir tanecik sinek kaçtı mı mideni bulandırır.
Ben de bu çorbayı o minik 'sinek' yüzünden bıraktım belki de.
Belki de çorba istemiyorum.
Ama şunu not edeyim şuraya,
Samimiyet başka birşey azizim,
İçinde o şairin dediği gibi çakıl taşlarını ısıtan birşey.
İnsan olmanın verdiği güzelliği hissettiren birşey.
Gözlerinin içini güldüren birşey.
Olmayana da nasib olsun...

Derler ki belki,
Dikiş tutturamadı
Belki, çok inceliyordu o da amaan derler.
Ya da, o kadar da iyi değil demek ki,
Belki, dengesizin tekiydi derler,
Küstah derler
Kafası mı çalışmıyor derler
Neler derler neler.
Belki çok iyiydi derler,
Ne güzeldi, hem zehir gibiydi derler
Yardımseverdi
İyi kalbi vardı derler.
Neler derler neler.
Desinler.
Hiçbiri doğru değil
İyi ya da kötü...
Bazen öylesindir, bazen değil
Kimse bunları çok uzun düşünerek de söylemez zaten.
Sen bildin mi kendini, o an
İyi misin kötü mü
Doğru musun eğri mi,
Sen bildin mi o an
Ne derlerse desinler.

Bi taş daha attım derinlere.
Artık o kadar karanlık ki kuyunun dibi
Ses bile gelmiyor.

kalbimin derinliklerinden gelen bi ses
-lütfen dur artık
diyor..

'hernerede degilsen orada mutlu olucakmışşın gibi gelir'

öyleydi..

Bi günü düşünüp yaşamak kolay değil.
Sonra ertesi günü düşünmeye başlamak.
Yarın olunca düzelecek mi?
Hayır tamam herşeyin Harika olması için
çok kısa bi süre verdim.
En azından
Yıllar sonra herşey düzelmiş olacak mı?
Bu benim içimde kalmaya devam ettikçe,
Bitmeyecek
Ta ki
..

Yıllar geçse de bazı şeyler geçmiyor.
Biliyorum bu hissi.
ama
Bu,
Ya bitmezse hiç?
birine uzak olmak zorunda olduğum için,
uzak duracağım herkesten.

İhtimal dahilinde bile değilken,
ben,
oturmuş bekliyorum...
ne olur
bana gülme.
Her gülüşte
İçimde dallanan bahar çiçeklerini budamak,
Canımı acıtıyor.

Bi gün
Bugün benim günüm
Demek isterim
O gün huzurlu sağlıklı ve mutlu olmak isterim
-3mayıs gibi-

-O gün çok mu uzakta?

Korkuyorum

Gene öyle bi gün
İçimdeki yorgunluğu tarif edemediğim
Gülümsemem gerekirken soluğumun çıkmadığı
Daha önce belki yüz kere düşündüğüm şeyleri
Düşünmeye takatimin olmadığı
Çevremdekilerin anlamlandırmaya çalıştığı
Ama başaramayacakları..
Çünkü anlamsız bi durum
Gene