Şu hep eleştirdiğimiz büyükler var ya
gerçekten düşündüğümüz kadar gerçekçiler mi acaba

Gerçekçi derken;
herşey bir mantık çerçevesinde mi olmalı yani
ya da sayılar çok mu önemli onlar için
kuralları yıkılmaz tabular mı
salıncağa damı binemezler yoksa

ben bir keresinde salıncağa binip kaydıraktan kayan bir teyze görmüştüm
70 yaşında
(laf aramızda akli dengesinin yerinde olmadığını düşünüyor diğer büyükler)

sonra büyüklerde seviyor
herşeyi büyüklerden öğrenmeye çalışıyoruz
(tecrübe diye bir şey icat etmiş çünkü büyükler)
annelerde hep büyük :/
babalar, sığınacak limanlarımız, kocaman onlar da.

bir de biz de büyüyecek miyiz acaba?
ya da büyüdük de farkında mı değiliz.?
büyükmüş gibi görünüp salıncağa binebilir miyiz kimse delirdiğimizi düşünmeden.?
içimizden gelir mi veya?


off kafamda deli sorular..
sanırım büyükler gibi herşeyi çok düşünmeye başladım.

(sesli düşünceler)             yg