çok taso'n olunca yada cillilerle karşıdakini kökünce havalı olurduk küçükken...
ne kadar anlamsızdı oysa.
ya şimdi?
ayni şey değil mi?
para da taso gibi anlamsız değil mi?
birine söylemiştim geçen.
ama tasoyla araba alamiyorduk dedi.

:)

anlamamış. anlatamamisim..
gülümsedim.
anlatmak istemedim..

araba almak mıydı mesele.
başka şeyler mi?
çocuk olmak ister insanlar yeniden
çocuğun derdi yok mu sanki
üzerinden zaman geçince koccaman olan dertlerinde küçük gelmiyor mu gözüne.?


annesi yan odaya geçince Çığlık çığlığa bağıran bi çocuğa
"yan odada annen" " birazdan onu tekrar göreceksin" "oraya gitmesi gerekiyordu"
diyebilirsin.
(büyüyünce zaten hep aynı odada olmak sıkıcı olmaz mı?
çünkü yeterince büyüyenler yürüyebilirler.)
ya da hiç sallamazsın.
anlatmaya calışmazsın.
biraz sonra kendi susacaktır zaten.


çocuğa göre bu bir felakettir.
nerden bilsin yan oda diye bi yeri.kim uyduruyor boyle şeyleri!
görmedi ki hiç başka oda falan

bu hikaye büyükler için ne kadar da saçma değil mi?
(çünkü buyuynce artik insan aklını mantıklı bi şekilde kullanabilir.)

üzerinde durulması bile anlamsız.

mesela
ölümde aynı değil mi?


mesele çocuk olmakta degil
büyüdüğümüz halde çocukluk yapmakta sanırm..
emin değilim