Yorgun..uykusuz..ve umutsuzuz..şimdi belki bi çok şeyin 'eşik'indeyken, belki bi yol ayrımındayken, hayatımızdaki bi çok kişiyi artık bi daha göremiycek olmanın bilincindeyken, araya uzun mesafeler girecekken, anılar sadece kendi hafızalarımızda bi süre daha barındırılıp yavaş yavaş silikleşmeye başlayacakken, neler olacağı hakkındaki belirsizlik kafamızı meşgul ederken, bu ve benzeri bi çok düşünce beynimde yer edinirken sadece 50 numarada oturup güneşin batışını bekliyorum...