Sonsuzluk gibi görünen kuraklıkta, küçük bir çiftçi topluluğu ne yapacağını bilmiyordu.
Ürünlerini sağlıklı tutmak ve kasaba halkının ihtiyaçlarını karşılamak için yağmur çok önemliydi.
Sorun daha da büyüdükçe,hoca bir yağmur duası yapmaya karar verdi.
Çok kişi geldi.İçeri girerlerken hoca çoğunu selamladı.
Resmi olarak toplantıyı başlatmak için ön tarafa doğru yürürken insanların çoğunun karşılıklı koridorlarda sohbet ettiğini ve arkadaşlarıyla selamlaştıklarını gördü.
Ön tarafa vardığında düşüncesi katılımcıları susturmak ve toplantıya başlamaktı.
Sessizlik isterken gözleri kalabalağın üstünde dolaşıyordu.
İlk sırada sessizce oturan 11 yaşlarındaki bir kız çocuğunu fark etti.
Yüzünde heyecanlı bir gülümseme vardı küçük kızın.
Yanındaki askıda kullanılmaya hazır açık kırmızı bir şemsiye duruyordu.
Ne kadar güvene sahip olduğunu görünce , kızın güzelliği ve masumiyeti hocayı gülümsetti.
Hiç kimse şemsiye getirmemişti.
Hepsi dua etmeye gelmişti , fakat bir tek bu küçük kız Tanrı'nın duaları kabul edeceğinden emindi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder