Yaşamak çok zor be anane, dedim
Çok zor kızım, ama biz bu dünyaya zaten yaşamaya değil, imtihana geldik dedi.

Mutluyum.

Seni çok andık, dedi.

Onlar için önemli bi günde,

Kalabalıkların içinde. 

Beni çok anmışlar.

Orada olamadığım halde.

Önemli hissettim.

Mutluyum. 

Sen de 

Hep mutlu ol 

Sevgili arkadaşım 🌸

 Şu hayatta kendi adıma verdiğim en doğru karar olabilir misin? 

 

Günlük akışta, bazen Biraz sesli gülersem ardından hemen durup dua ediyorum, 2 sn farkla.
O da gülsün, içi ferahlasın diye.
Kitleniyorum söyleyemiyorum bişey ama
Gün içinde kaç kez Allah'a söylüyorum bilmiyorum.
Dayanamıyorum biraz olsun buruk olmana.
Keşke pamuklara sarar gibi teselliler verme yeteneğim olsaydı, keşke biraz huzuru alıp gönlünün ortasına bi bahçe koyabilseydim.
Hiç yapamıyorum hiç
Kalbimin en içinde hissediyorum hissettiklerini
Bende bilmiyorum ki nasıl çıkılır ordan
Çokça girerim başka yollardan çıkamam ben de.
Yokmuş gibi davranıp hayata dönebilir miyiz.

Hiç deme
Onu deme. 

Dolmasın gözlerin. 

İyi şeyler mi olacak? Karanlıklar aydınlığa mı çıkacak? Hayırlısı buymuş, her şey kısmet falan..

Her yokuşun inişi?

Dayan, sabret, mutlu olacağın günler de gelecek.

Umut etmekten vazgeçme? 

Duymak istemiyorum hiç birini.

Nasıl? 

Nasıl vazgeçilmez söyle.

Nasıl? 

Neye elimi atsam çürüyor.

Ben de 

Bi çiçeğe güzel desem ertesi gün soluyor.

Çabaladıkça daha beter oluyor. 

Neye heveslensem çarpıyor yüzüme.

Neye az mutlu olsam kaç katı ödetiyor.

Şurdan başka bi semte gidip birileriyle yemek yemeye bile isteğim yok.

Kimseyi görmek, konuşmak gelmiyor içimden.

Bıktım artık.

Herşeyden.

Anlatmaktan da.

Konuşmaktan da.

Yanıtları duymaktan da.

On dk sana güç verdiğini sanıp görevini tamamlayan insanlardan da.

Beklemiyorum kimseden bişey.

Kendimden de.

Hayattan da.

Keşke, hiç.

 Hep en çok ben zorlanıyormuşum gibi davranıyorum değil mi?

Yine kötü bi gün.

Kötü bi gün.

Birazcık ağladım.

İşten erken çıkıp yürüdüm şöyle.

Neden önemli?

Neden bazen önemli?

Bazen değil?

Yaşamayı beceremiyorum.

Keşke.

Keşke, biliyorsunuz işte.

Neden benim dışımdaki insanlar önemli. 

Patronumun benim hakkımdaki düşünceleri?

Arkadaşımın nişanı

Neden kendimi en çok önemseyemiyorum? 

Neden hep başkasına zorlanmış olmalısınız diyorum? 

Neden yorulmuşsunuzdur, evet diyorum.

Neden en iyi projeyi yapayım diye uğraşıyorum?

Arkadaşımı rahatlatayım diye uğraşıyorum. 

Ben de 

Ben de yoruldum.

Neden kimse bana …?

Neden yalnızca ben olduğum için, çabalamadan …? 

Otobüste bi kadına kart bastım 

Yanımdaki yaşlı amca basacaktı, çıkaramadığı için.

Kadın, işiniz rast gelsin, dedi.

İşim rast gelmiyor.

Kafam hep dolu, asla mutlu olamıyorum.

Diyorum ki, 

Allahım güzel bişey olsun 

Güzel bişey olsun, 

Çok şaşırayım, 

Ben de mutlu olayım.

Allahım güzel bişey olsun benim dışımda, ben de çabalamadan mutlu olayım,

Yalnızca romantikli şeyler değil.

Arkadaşlarım sürekli aşk acısı çektiğimi düşünüyor, öyle de basit biriyim işte.

Aşk acısı?

Güzel bişeyler olsun, 

Ne mi oluyor? 

Çok emek verdiğim projenin üzerine hiç bişey yapmamışım gibi üstten konuşuluyor.

Şimdi de işi çok önemsiyorsun, oldu. 

Hatalıyım. 

Seyahate yetişmek için koşturup duruyorum. Beklediğim istediğim şeyler olmuyor. 

Aa sen de yurt dışına seyahate çıkacaksın, lükse bak hala da mutsuzsun. 

Sonra..

Sonra..

Kadın, işin rast gelsin, dedi diye gözlerim doluyor.

Patronuma karşı kendimi savunamazken gözlerim doluyor. 

Arkadaşlarım bunu okuyunca kalpler kırılır mı diye gözlerim doluyor. 

Biliyorum çünkü, gerçekten önemsediklerini.

Böyle duygusal yaşamak istemiyorum.

Böyle duygulu şeyler yazınca da arkadaşlarım “naber?” yazıyor, “durgun gibisin.”

Ya da “sen eskiden böyle değildin, mutluydun.”

Yoo, çok iyiyim.

Hep iyiyim. 

 Simsiyah