Küçücük bi yeri kırılmış diye,

at gitsin dedi
Takılmaz dedi
Ondan bişey olmaz artık dedi
Ugraşma onla dedi
Elini keser dedi.
Dedi dedi.
Ses tonu içimi dondurdu
Küçücük bi yeri kırılmış diye.

Atmadım, biraz döndürdüm takıldı yerine yeniden.
Çok basit oldu. 1 dk önceki konuşmada olumsuz, imkansız ve kötü hissettiren şey sadece 1dk da çözüldü.
Bu bildiğim bi yerden geldiği için takmayı denedim.

Ama
bugune kadar
Atılmamak için, işe yaramaz olmamak için kendimi kabul ettirmek için ne kadar cok koştuğumu ne cok yorulduğumu ne kadar çok çalıştığımı farkettim. Ve bu bilmediğim bi yerdendi. Başka türlüsü nasıl olur bilmiyorum... Eksiklerimle durursam nasıl kabul edilirim bilmiyorum.