Üzerimde birkaç şey vardı yapmam gereken.
Yapmadım.
Yapmadım.

Yığıldı da yığıldı.
Kolumu kaldıramıyorum takatim yok.
İçimdeki teyze 85 ine bastı, kaporta 25lik

8 yıl oldu.

8 yıldır bir şeyler yapıp birilerine beğendirmeye çalışıyorum.

Tekrar tekrar.
Tekrar tekrar.
Tekrar.
Tekrar.
Tekrar.
.
.

Beğendiremiyorum
8 yıldır

bu sandalyeye yapışmış değilim gerçekte.

dilime mühür vurulmuş da değil.

ellerim masanın üstünde kelepçeliymiş gibi davransam da

doğru değil.

Herşeyi yutmak, devam etmek...

ya da etmemek.

sadece sandalyede değil. herşeyde, her yerde, 

herkesle...

bunların benim elimde olduğunu düşündüğümde,

ve değiştiremediğimde.

kıvrandığımda...

ama olmadığında,

geçmişin izlerini silmeye çalıştığımda...

beceremediğimde..

bana kazınmış olduğunu düşünüp

kendimle girdiğim kavgada bizi kimse ayıramıyor.

ben,

kendimle gittikçe dibe batıyoruz..

'' dünyanın faidesi pek azdır, ahiret ise sakınanlar için elbet daha hayırlıdır. Siz hurma çekirdeğinin ince ipliği kadar bile haksızlığa uğtatılmayacaksınız''

geç kalmış hissediyorum
bu geç kalmışlık hissinden kurtulamıyorum

ölümü düşündüğüm anda
her şey ama her şey
önemini yitiriyor..

Annem şöyle dedi:
Çalışınca başına taç mı takacaklar?
Git gez
Hayatını yaşa
Çok da önemli değil

Konuşmaya başlarsam ağlayacaktım.
Konuşmadım.

Gülümsememi isteyen insanlara rağmen böyleyim
Onlar hatırına gülümsemek isterdim

‘Derdi nedir
Kendi hayali,derdi filan yok.’

Sanırım benim hakkımda böyle düşünen insanlar var.
Sahiden böyle miyim?

Boşversene, tüm insanlar bir miktar bencil.

İki kişi yüzüme baktı
Konuşmam gerektiğini hissettim
Sohbet etmeye gitmiştik neticede..
Söyleyecek söz bulamadım
Hep aynı şeyleri anlatmaktan sıkıldım
Gene uzun zamandır bahsettiğim artık ezberlediğim cümleleri sıraladım

Bugün kalabalık bir masada otururken sonradan bir kız geldi.
Cana yakındı, pozitif enerji yayıyordu.
Tanımadığı bir çok kişiyle hasbihal etti.
Gülümsüyordu çokça,
Belki de sıkıntıları vardır içerde bilinmez.
Ama
Aynı yaşlarda olduğum o kıza özendim.
Bizim enerjimiz bitmiş gibi..
Yaşama sevincimiz yok olmuş.

Yorum yapamıyorum

Burada ne yapıyorum?

kendine iyi geleni yudumlayıp geri kalanını tükürmezsen günün sonunda kusarsın.

Olmadan dalından koparılmış bir meyve gibiyim,

Lezzetine varamadan

 yerde çürümeye mahkum. 

‘Güzel vakit mi geçiriyor?
Yoksa dayanıyor mu?’

Kaderimizde
Başka başka şehirlerden kilometreler aşarak
15 Aralık 2018 de
Eskişehir İsmet İnönü’de
Tadım’da saat 23.15’te
Bir masanın etrafında
Bir yudum çay yudumlayıp
Sohbet etmek varmış..
O an orada olmamız gerekiyormuş.
Hayat garip

kendimi bulamadım

Gençlik..
Ah gençlik, durmuyor yerinde ..
Akan bir su kadar soğuk,
Solan bir çiçek kadar kederli..
Gençliğimiz geçip gidiyor.

"çünkü ondan kalan yegane hatıra budur;
  geri kalan her şey uçup gitti."

  şu iki satırı okudugum andan beri
  içimde garip bi hüzün..

Kendime sordum
Ben de insanları mutsuz ediyor muyum?
Sözlerimle canlarını acıtıyor muyum?

Yarın arkadaşlarımla buluşup
Gene herşey harikaymış gibi güleceğim

İnsanlar karı nasıl olağan karşılıyor şaşıyorum

Bir çok şeyi söyleyemedim.

İlk kar :)

Geçen yıl
Yine bu zamanlar
Soğuk hava yüzüme vururken
Ellerim buz kesmişken
Kimse adımını dışarı atamazken
Bu köprüde yarım saat öylece durmuştum
O zaman yeniden yürüyemem gibi hissediyordum
Adım atamam gibi
Sonra yürüdüm
Sonra bugüne geldim
Şimdi bakıyorum
Galiba aynı yerdeyim.

Bazen de olmaz
Bazen değil
Sıklıkla olmaz
Sonra gene olmaz
Gene olmaz
Gene olmaz
Gene olmaz
Bu yüz kez olmayıp sonra Harika şeylere ulaşılan bir başarı öyküsü değil
Yani
Sonra gene olmaz.
Belki çevrendeki 100 kişinin 98inden daha fazla emek vermişsindir
Daha fazla yıpranmışsındır
Daha fazla düşünmüşsündür
Çok daha fazla düşünmüşsündür
Ama sonra gene olmaz
Ve seni anlamazlar
Verdiğin çabanın basit olduğunu
Daha yolun başında olduğunu söylerler
Belki de sana göre yolun sonundasındır, anlamazlar
Üstüne üstlük senden sürekli bişeyler beklerler
Hep yapıcı olmanı, sözlerini kaldırmanı, onlar için koşturup durmanı beklerler
Senin kendine ait bir hayatın yokmuşçasına..
Seni kısmen anlayan bi kaç insanı da daha fazla üzmek istemezsin
Artık susarsın
Hiç bişey beklemeden
Hiç bişey hayal etmeden
Hayal edip bi türlü olmaması kırıcı

İlk kar ne zaman yağacak acaba?

İki gün önceki sözler hislerime harfiyen tercüman.

Bu hayatta hiç bir şeyi beceremeyecekmişim gibi.

Olan birkaç  varsa, sanki ben kafamı ellerimin arasına almış korku dolu bakınırken tesadüfen olmuş gibi.
Korku dolu anlar bütün hayatımı ele geçirmiş gibi.
Çok tedirginim.
Adımlarım titremekten doğru yerde konumlanamıyor.
Şu hayatı şöyle kıyıdan yaşayıp kaybolmayı çıkış olarak  görüyorum 
Bazen kıyıda beni gördüklerini hissettiğimde
Beynimden dökülen kaynar suları tarif edemiyorum

Bi insanın bu hayatta
Gençlik yıllarında 30 tane arkadaşı oluyorsa mesela
Çok şükür ki bunlar sizler oldunuz
Çok şükür şu hayatta koloni ile tanıştırdı Allah
Kaç kişinin başına gelir ki?
Gerçekten
Konuşabildiği, susabildiği, anlaşabildiği insanlarla kesişmek

artık bu hayatta hiçbişeyi
beceremezmişim gibi geliyor
içim öyle huzursuz ki

Harfleri basmak icin bile yorgun hissediyorum
Benim Kendi hayatım var mı?
Yoksa başkalarının dünyasında figüran mıyım?
Yoruldum
Kendi düzenimi kuramadığım için
Kendi düzenini kurmuşların çevresinde
Onların işlerini gördüğüm için
Yoruldum
Kendimi ifade edemediğim için
Koşup koşup
Sonra başa döndüğüm için
Gözyaşı dökmek için bile yorgun hissediyorum

Bıktım

Ya da beceriksizin tekiyim

Memnuyetsizliğe yemin mi etmiş insanlar.

Birilerine birşeyleri beğendirmeye çalışmaktan yoruldum.

"sorsan dağ gibiyim
 ama ayagima taş değse oturur ağlarım.."

Dün bir arkadaşım bir an durdu ve içtenlikle
‘Keşke saksı olsaydım.’ dedi
O da bir mimar

kendi hayatına  dokunan ufak bir müdahalede bangır bangır bağıran,
başkalarına dokunurken kendini sonuna kadar haklı gören garip kişiler...
acayip bir sürü insan var.
bende acayibim.

çıkarları peşinde koştururken insanların, başka insanları ezmesine deli oluyorum.

keşke bir küreğim olsa,
hepsinin ağzının ortasına vursam.

yeni insan tanımak istemiyorum.
iyi niyetim bitmek üzere.

Bizim yerimize herşeyi düşünen var.
rızkımızı, kaderimizi, hayatımızın her zerrresini.

bir pamuk yumağının içine bırakır gibi kendimizi.

salıverelim hayatı 
gideceği yere gitsin

sabah kalkar kalkmaz zıplayıp yatağını düzelten insandan korkarım.

bir gün,

bizim içinde bir çukur kazılacak.

çok uzak bir gün değil.

sadece

bunu düşününce,

ama tüm hücrelerinle...

diğer herşey anlamsızlaşıyor.

az önce çok sevdiğim biri
hayallerini bana anlatmaktan
hoşlanmadığını söyledi

söyleyebilecek hiç bişeyim yok

Bir bir belirip kafanı meşgul eden tüm düşüncelerden kurtulmanı isterim

Bu dünya böyle
Sadece görmezden gelmeye çalış

Neşelen!

Güçlen!

Belediye'de görünüşünü  beğenmediği  birine o olsa olsa temizlik işleri  müdürü  olur dedi.
Tiksindim

konforlu mekanlar her zaman huzurlu değildir.

huzurlu mekanlar her zaman konforludur.

insan ol, etrafındakilere huzur ver patron!.

ıslanan çorabını değiştirmeyen insan herşeye katlanabilir gibi geliyor.

herşeyden sonra
böyle olmak
ağırıma gidiyor

bi yol tutturamıyorum 

güzel bi yol

Duru bir zihin istiyorum

Yaşadığımız dünyadaki beşeri kuralları kim koymuş ve neden onlara birer makine gibi uymak zorundayız?
Her birimizin aklı olması gerekeni uygulama noktasında yetersiz mi?
Olması gereken ne?
Neden işimiz yokken mesai saati dolmadığı için o dört duvar arasından çıkamıyoruz?
Bi dizi sahnesinde insanları önemsemeyen bi karakter metro istasyonunda birini ararken onun adıyla etrafta bağırıyordu. Bunu bi ormanda ya da açık alanda yapsa sorun olmazken neden herhangi bi mekanda yaptığımızda insanların garip bakışlarına hedef olup deli konumuna düşeriz?
 Delilik insanların koyduğu anlamsız kurallara uymamak mıdır?
 Ormanda çevremizdekiler insanlarken metroda ya da herhangi bi resmi binada da etrafımızdakiler yine insanlarken neden mekanların bize koyduğu sınırlar vardır?
Ya da neden insanlar diğer insanlarla benzer şekilde giyinmek zorundadır?
Neden köyde şalvarla dolaşmak abes değilken şehir merkezinde abestir?
Diğer insanlar öyle giyinmediği için mi?
Diğer insanların öyle giyinmesi senin de öyle giyinmek zorunda olduğunu mu gösterir?
Ya da kim diğer insanlara pantolon giy dedi?
Bu dünyada ilk kural: İçinden geldiği gibi davranmamak kuralı.belki  de böyle olması gerek bilmiyorum.

kalabalık bi sokakta
herkes yürürken ben durmuşum gibi
zaman bi nehir olmus da akip giderken
ben bi çali dibinde takili kalmisim gibi
nehire karışamadan akışını uzaktan izliyo gibi
kimse beni farketmiyor gibi
ben bile beni unutmusum gibi

Ve bazen de
Seni yerinden hoplatacak
Ani mutluluklar olur
Şükür

ben böyleyim işte
ne zaman ağzımı açsam
hüzün dökülüyor

Çok da bilinçli biçimde olmasa da
Bugün
Yeğenim Zeynep
1 yıl 26 günlük ömründe
Teyzesi olan beni
İlk defa öptü
:)

Mutlu olalım
Herşeyi unutup

-   .....................
-   Bilmiyorum
-   ....................
-   Bilmiyorum
-   ...................
-   Bilmiyorum

-   Neden burdayım onu da bilmiyorum.

İçimi kemiren koskoca bir karanlık var
Beni bi odaya hapsedin

İnsanlarla sağlıklı ilişki kuramıyorum.

Aslına bakarsan insan içine çıkmamalıyım.

Mutlu olalım

‘Hiçbir şey uzak değil’
Bu yazıldıktan saatler sonra
Hayatımı ciddi etkileyebilecek böyle bir durum yaşadım.
Evet
Hiçbir şey uzak değil.
Allah hayırlısını versin.

Hiç birşey uzak değil.

Yükselmek,
düşmek,

Gülmek,
Ağlamak,

Evlenmek,
Boşanmak...

Şu hayatta
Durumlar değil, bu durumların insana nası hissettirdiği önemli.
İşe girip girmemen sorun değil
Eğer insanların sorularını takmayacaksan
Evlenmek ya da evlenmemek sorun değil
Eğer bunu hayatının merkezine koymuyorsan
Çok zayıflamış olman ya da kilo alman sorun değil
Eğer bu sana rahatsızlık vermiyorsa

Sağlık sorunları gibi
Ölüm gibi
Bu dünyada bi çok mutlak sıkıntı varken,
Bunların dışında hiç bişeyin çok da seni üzmesine izin verme!

Ani bi durum gerçekleştiğinde, sen psikolojini sağlam tutmaya gayret et
Eğer sen iyi olursan
Durumlar gelip geçici, hep iyi kalacaksın.
Nası iyi hissedeceksen öyle yaşa!

Sadece dert yanıp yakarıp duruyorum değil mi?

'bu acı geçiyor mu?

 geçiyor

 ..

 acı geçiyor da 

 acıyı çekmiş olmak geçmiyor'

                                          

gizlenirken kayboldum
farketmeden

benim mutsuzluğumdan
bıkmış
ben de bıktım
benim mutsuzluğumdan

Gamsız

Artık neredeyse eminim
Ne zaman daralıp çıkmaza girsem
Rüyamda orayı görüyorum

Dümdüz yaşamayı
Normal olmayı
İsterdim

burada böyle ben
yaşamaya çalışırken
'anıları sayıyorum
bir iki üç dört diye'
bir iki üç dört
beş yok

Noluyi.boyle

"Üstünü kapattıklarım içimi deldi.
Ah!"

İnsanlar 30yil 40yil hatta 50yıl birlikte devam edebiliyorlar,
Helal olsun.

İstediği yerde oturtmadiklari için olay çıkaran, etrafa korku salan kadını
3gün sonra
Biraz anlayabiliyorum..

Belki cok çok az.

10dakika sonra ona iyi davranılinca nasıl ağladığı..
Belki cok cok cok az anlayabiliyorum.

İçime oturdu.


Hiç bir insan durup dururken bağırınmaz.

Kötü insan
Profiline yaklaştığımı
 Görüyorum.
Hayatta Hiç birşey uzak değilmiş

Bu kadar kısa sürede böyle düşünmeyi beklemezdim.
Pişmanlık en sevmediğim duygu.

günlerdir benimle dışarda kahve içecek birini bulamadım

Bunu seviyorum.
Tak diye.

-gel
-tamam. Bilet bakayım

Şimdi mesela
Hava kapalı ama günüm aydınlanabilir!

Takma kafana bu kadar
İnsan böyle
Bi iyi bi kötü
Bi an sessiz bi an kahkaha dolu
Geçer dersin geçer

İçime işleyenler silinmez ki.

‘
Her gözlerimi kapadığımda sen
Gözkapaklarımın altında duruyorsun
Ne kadar güçlendim bu sayede biliyor musun? ‘

‘
Bir gün mayıs böceği, ateşe doğru uçan pervane böceğine şöyle demiş:
‘Ateşin insanlar tarafından kurulan bir tuzak olduğunu biliyorsun.
Benim gibi bir günlüğüne yaşamıyorsun.
Öleceğini bile bile neden ateşe uçuyorsun?

Pervane böceği demiş ki
‘Ateş kendimi içine atmama engel olamayacak kadar güzel.’

Acı olmadan güzellik olmaz...’

"burda kalmak istememişti,
Meğer bi parçası oradaymış, onu almaya gitmiş,"

" Ne fark eder ki kör insan için elmas da bir camda... Sana bakan bir kör ise, sakın kendini camdan sanma. "

arada

Birilerine dokunacaksın,ve onlara iyi geleceksin
Onlar da sana...

Bazı güzel dönemler olacak,
Bazen de zor.
Bazen mutlu, bazen hüzünlü.

Öyle akıp giderken

Birgün göçüp gideceğiz işte,
bastığımız topraklara bir kaç on yıl sonra başkaları basacak..
Bitecek.
Herşey.

Onlara bırakıp, huzuru, sevinci, kederi, yorgunluğu,
Umudu....
Çekip gideceğiz birer birer

Bu dünya böyle
Yalnız geldin yalnız gideceksin

Bugün bir de senin için ağlayacağım

Çok yalnızım
Bazen yalnız olmak güzel
Bazen yalnız olmak üzücü

‘Tutmaya çalışman ya da hızlı bir şekilde geçmesini isteyip istemediğine bakmaksızın akıp gidiyor zaman...
Sadece akıp gitmekle kalmıyor asla geri dönemeyeceğiniz bir şeydir.
Geçip giden zaman için herkes üzülür.
Ama bu üzüntüyü pişmanlık verici bir şeye dönüştürmek
Ya da
Harika  bir anıya dönüştürmek de tamamen size kalmış.’

‘Birisi de bana, bu dünyayı herkesin kendi işine bakması döndürür, demişti’

‘Başkalarını, göründüğünden başka şekilde düşünme.
Çünkü senin de ne olduğun veya olabileceğin
Başkalarına göründüğünden başka bir şey değildir’.

‘-Benim deli olduğumu nereden biliyorsunuz?
-Deli olmasaydınız burada bulunmazdınız.’

‘-Bana lütfen ne tarafa gitmem gerektiğini söyler misiniz?
-Bu nereye gitmek istediğine göre değişir
-Neresi olursa...
-Öyleyse hangi yoldan giderseniz gidin.
-Bir yere varabileceksem...
-Eğer gerektiği kadar yürürsen tabii ki bir yere varırsın.’

Dayanamıyorum dedikçe nasıl dayanıyor insan hayret ediyorum
Geçmez derken geçiyor mu?
Şehirde belki de daha çok kazanmak için aslında daha çok kaybetmiyor muyuz?
Birbirine gülümseyemeyen donuk makinelere dönüşmüyor muyuz?
Herkes bişeylerin telaşıyla birbirine zulmetmiyor mu?
Devam etmek istemiyorken kimse,
Neden devam edip duruyoruz?
Ve nasıl başarıyoruz ?
Başarmalı mıyız ?

artık bu bloga çoğunlukla iki kisi yaziyor

bu bile çok şeyin degistigini gösterir

bence

kendimi bir başına hissediyorum

Sanırım hayatımda ilk defa birini nişanlısı var diye kıskandım
Zor bi zamanda anında onu aradığı için

Samimi gözlerden çıkan bir damla gözyaşı içime oturur taş gibi.
Akmasın.

Burası bana göre de değil
Ben bu dünyaya ait değilim

Fazla mutlu olduğunda
Karşılığında bi gün üzüleceksin
Bu dünya böyle
O yüzden mutluluklarını yaşarken tutumlu ol

7sene oldu.
7sene önce yarın kayıt günüydü.
Okula..

Güzel vakit geçirdim.
Onlarla..

Şimdi,

7 sene öncesi dün gibi,
Yaşlandım..

Şimdi hayatımın hangi evresindeyim
Yolun ne kadarı kaldı

Gelecekte ne olacak
Geçmişte ne oldu

Bitti, unuttum

Gelip geçen zaman içinde

Şuan
Hayatta olduğumun farkında mıyım

‘-Bu eski binaların nesini seviyorsun?
-Bana benziyor
-Neden, nasıl sana benzer?
-Burası eskiden dereydi.
O yüzden yenileyemiyorlar.
Daha fazla dayanamadıkları anda yok olurlar...

Buraya yapılmamaları gerekirdi.

Tıpkı benim gibi
Ben de yanlış yeri seçtim
Doğduğum yer dünya olmamalıydı.’

‘Gün bittiğinde
Tak tak
İnsanların adım seslerini duyuyorum.
Duyduğum bu ses,
Beni hayal bile edemeyeceğin kadar yalnız hissettiriyor.
Yaşayıp gidemeyen tek benmişim gibi.
Bu yüzden zaman zaman
Sabahın erken saatlerinde kapının önünde oturuyorum.
Çünkü ben de onlarla yuvarlanıp gidiyormuşum gibi hissetmek istiyorum.’

"karanlik pencerenin kıyısından
 bir tutam gün ışığı parliyor"

Bazı klişelerden hoşlanmıyorum

Mücadele

"Müzik sıkıntısı çektiğini farkettik sana hoparlör getirdik."
İnsanlarla çalıştığımı hissettim

Çoğu zaman yorgun olduğumda gergin de olurum.
Çevremdekilerle atışırım.
İnsanlara bağırıp odaya kapanırım.
Bazen ağlarım bile!

Bu defa da
Yorgunum.

İşleri bi türlü yoluna koyamadığım için.
Beynimde kurduklarımla gerçek dünyam uyuşmadığı için.
Çabalayıp
Çabalayıp
Çabalayıp
Çabalayıp

Gene başa döndüğüm için.
Belki yeterince çabalamadığım için
Belki artık çabalamam gerektiği için

Ne yapmalıyım

Biliyorum.
Sadece bırakmalıyım.
Düşünmemeliyim.
Konuşulanları duymamalıyım.
Sadece zamana bırakarak
Herşeyin iyi olmasını beklemeliyim.

Yoruldum.

İnsan ilişkilerinde herşeyi olduğu gibi bırakmaya karar verdim
Fazla çabalamamaya,
Yıpranmamaya ve yıpratmamaya,
Olduğu gibi kabul etmeye,
Sadece yaşamaya,
Mutlu olduğum gibi yaşamaya devam etmek istiyorum.

Peki ya yeni insan ilişkileri kurarken ne yapmam gerek?

Kendimi doğru şekilde anlatma gayreti gözümü korkutuyor

Peki yeni başlangıçlar için,

Harekete geçip önümdeki çizgileri geçmem mi gerek?

Çizgileri geçmeli miyim?
Birinin beni itmesini mi beklemeliyim?
Yoksa içimden bi ses mi?

Sadece olduğu gibi bırakmak istiyorum

İnsan çoğu zaman bencil.
En yakının bile olsa.
Bazı ince insanlar hariç.

her bayram gözyaşı
çevremdeki bu insanlardan bıktım

Neden birbirimizi mutlu etmek çok kolayken
Setler dikiyoruz
İşleri zorlaştırıyoruz
Şu fani dünyada

Sıradan bir şeyin kıskanılması üzücü

İnsanlardan yoruldum.
İnsanların sürekli benden bişey beklemesinden yoruldum.
Sürekli yaptıklarımı eleştirip
Şöyle yapabilirsin demelerinden yoruldum.
Sadece olduğu gibi kabul edemez miyiz?
Sadece destek olamaz mıyız?
Gereksiz tartışmalardan.
Cümle kalabalıklarından yoruldum
Sadece birbirimizi anlamaya çalışamaz mıyız?
Olduğu gibi..
Değişme beklemeden..
Çok yoruldum.
Çaba sarfetmekten.

birine bi adim atarsan
o da sana bi adim atar

birine bi adim atarsan
o sana bi adim atmayabilir

biri sana bi adim atarsa
sen de ona bi adim atarsin

biri sana bi adim atarsa
sen ona bi adim atmayabilirsin

biri sana adım atmazsa
sen ona bi adim atabilirsin

biri sana bi adim atti sen ona atmadin
o sana tekrar bi adim atti
sen gene ona bi adim atmayabilirsin

sen birine bi adim attin o sana atmadi
sen gene attin o gene atmadi

sadece kafam karisik

evet
böyle ben de memnun degilim
ama o kadar kırıldım ki
o kadar kırgınım ki

Aklım yapmam gerekenler listesi ile dolu
Gerçekleştirirsem eğer beni mutlu edecek şeyler
Üzerine bir de hesapta olmayan durumlar ortaya çıkıyor
Ama neden
Hepsini bi kenara bırakıp
Öylece oturmak istiyorum
Sanırım herşey
Yavaş yavaş
Zamanla
Anlık
Ve keyifle yapılınca güzel

Sıradan bir şeyin kıskanılması üzücü

Galiba artık eminim
İstediğim başka bir hayat

Bugün koloniden biri daha uçuyor
-12.08.2018-

Şu dünyada
Birbirini en yüksek oranlarla anlayabilen
Bu kadar çok insanın
Biraraya gelip
Saatlerce
Konuşması..


Şükür sebebi

Nefes alma anı

Bin şükür

Ne yapmaya çalışıyosun?
Son dakikada pişman etmeye mi..?

bikac gun önce
yakın bi arkadasimla karsilasinca
gözgöze gelmemek için kafamizi cevirdik
bugun de yakin bi arkadasimla
konusmam alti cumlede bitti

sorun bende olmali

 ait değilmişim gibi bir his...
Nerden geldi şimdi?

yine tek kelime etmeden

yapayalniz gecen bir gün

Hala çok geç değilken,
Bir geri dönüş yolu var mı?

"karlar eriyip
buzlar çözülünce.."

Ya sabır

Herkes sadece yanında olsa dimi
Seni değiştirmeye çalışmadan sadece destek olsa
Herkes de kendi gibi olsa ve herkesi öyle kabul etsek
Keşke.
Kelimeler tarifleyemiyor hisleri
Gözyaşlarının sebepleri de basite indirgeniyor çoğu zaman

O kelimelerle tariflenemeyen,
Anlaşılamaz hisler, anlaşılamamaya mahkum kalacak.
Anlatmaya niyetlensen de zaten anlamayacak insanlar tarafından.

‘Neredeyse onu durdurup
Gitmemesini söyleyecektim ki biraz daha birlikte yürüyelim
Sadece oraya varana dek
Yan yana..’

Hassasiyetler giderek kayboluyor.
Kalbini açtığında üstüne titreyen eller
Sonra...

Sonrasında kalpler biraz üşüyor,
Bazen sıcak..
Hiçbir zaman 'kafes'in içindeki gibi güvende değil.
ama bu kafanın hatası.

Herkes 'kafes'ini toparlasın,
bazen rüzgâr
sert esebiliyor.

kırılacakları içeriye al
Ve
Kasırgalara gülümse :)

Oturup saatlerce
Konuşmasak.

Herkes konuşuyor zaten
Herkes çok konuşuyor.
Herkes benim yerime de konuşuyor.
Kimse kendinin nerede bitmesi gerektiğini bilemiyor.
Sınırı aşmaya saygısızlık denmiyor.
Herkes iyi olsun diye birşey yapıyor
Ama o 'iyiler' bana olmuyor.

Gece bi anda uyanıp uyuyamiyorum ben.
Öylesine söylemek istedim.
Ama o herkes iyi ki var.
Keşke herkes o kadarda iyi olmak zorunda hissetmese.

Hayır sallamıyorum,
Hepsini çöpe atabiliriz.
Gözlerim dolabilir, üstüme gelmeyin
Sallamıyorum.

Gece,
 dünya.
  Ölü dünya.
    Boş dünya

İnsan psikolojisi çok garip.
Koca bi derya.
Parçaları birleştirip çözdüm diyorsun
Ve 'yeni bi parça' ortaya çıkıyor.
Meğer resim daha da büyükmüş diyorsun.
Ve o 'yeni bi parça' hiç bitmiyor.
Ben hayretler içinde izliyorum.

mucize gerçekleşmedi

Masum yürekler insana her zaman iyi gelir.
Güzel kalpler.
Ayaklarının kirleneceğini düşünmeden çimlere basanlar.
Yağmurlu havada ıslanmaktan korkmadan eğlenenler.
Sizin yerinize hayatınıza karar vermeyenler,
Yargılamayanlar...
Konuşurken gözlerinizin içine bakanlar
Masadan sıkılıp yerde yatarak konuşmaya devam edenler.
sakızı şişirip şişirip yüzünde patlatarak kahkahalar atanlar..
Su fıskiyelerinin altında fütursuzca ıslananlar...
Ders çalışırken kuduranlar..
Sevgisini gözleriyle gösterenler..

Ben çocukları çok özledim.
Çok.

Geri dönelim.

Herşey normal.
Bu normallik içinde duyguları bi kenara bıraktım.
Sevgi, heyecan, sevinç...

Burada
Masallar diyarında gibiyim

‘Kişilerin duygularını nasıl değiştirebilirsin?
Esen bir rüzgarı nasıl durdurabilirsin ki?’

Bugün mutlu edici bişey başladı
Evim

"ne düşünüyordum ki
  en sonunda sadece incindim"

"Eğer biliyorsan özlem dolu kalbimi
  bana mutlaka geri dön.."

Dünyanın en güzel yerinde,
Dünyanın en güzel ağacındayım.
Rüzgar esiyor .
Göz kapaklarım ağırlaştı.
Yıldızlar da burda.
Şimdi
Nefes aldım.

Hata mı ettim?

Koloni hala rüyalarda

‘Yapacak bir işiniz gelirse aklınıza şimdi yapın.
Bugün gökyüzü açık olsa da belki yarın bulutlu olur, bilinmez.
Dün artık bitti, o yüzden şimdi yapın.
Sevgi dolu bir sözünüz varsa, şimdi söyleyin.
Bir tebessüm vermek istiyorsanız, şimdi gülümseyin.
Güzel bir söz aklınıza gelirse, şimdi söyleyin.
Yarın hiç gelmeyebilir.
Sevdiğiniz insan hep yanınızda olmayabilir.’

‘Sözcükler insanların ağzında doğar,
Ve kulaklarında ölür.
Fakat bazı kelimeler ölmez.
İnsanların kalbine girerler
Ve
Hayatta kalırlar.’

Üzgünüm...

Gene oldu

Oyun bitti

Koştum koştum.

Hala koşuyorum.

Bilmiyorum nerede başladı bu yol..

Öyle bir koşu ki bu,
Ben yürüyorum sanıyorum ama döndüğümde arkamı, hızla koştuğumu görüyorum.
Öyle bi sirkülasyon ki bu,
Bi çok farklı insan girmiş girmiş çıkmış
Kimi var hala kimi yok.

Unutuyorum.
Günlük yaşamdaki küçük unutmalardan bahsetmiyorum
Böyle başka başka olaylar olmuş,
Onları çok dert etmişim bi zamanlar..
Ama şimdi unutmuşum.
Sadece unutmuşum.
Bu kadar kolay mı unutmak?
Yoksa bir lütuf mu bu?
Bilmiyorum.

Düşünüyorum bazen..
Düşünmek istemiyorum bazen..
Bu bir özet yazısı olacaksa,
Anafikrim ne olacak bilemiyorum hala.

İçimdeki boşluk..
Birini mi bekliyorum?
Yoksa hiç tamamlanmayacak mıyım?
Tamamlanmayacağım.
Böyle hissediyorum..

Hayat nefesini kesen anlar derler ya,

Hayat


Ne?

Ne yapıyorum?
Neler yaptım?

Geçmiş..
Gelecek..
Şu an.

Şu an,
Nefes aldım.


Geçmiş bazı fotoğraf kareleri gibi benim için..
Bir gün batımı kızıllığı,
Bir ağaç dalı belki sadece.

Düşünmeyi bırakmalıyım belki de..

Anlamlandırılamaz ifadelerle dolu içim,
Hayır hayat böyle.

Koşuyorum.
Nereye bilmiyorum.
Ve bu koşu ne zaman bitecek.
Bilmiyorum.

"Kendisini koparan elde, kokusunu bırakan çiçek gibi ol."

Çok alıngan.

Sadece üzüldüm

Geçer sanmıştım
Geçmiyor

İnsanın içindeki hareket nereye gider?
Usulca terk etti beni de.
Üstüme yaşlılık esti sanki,
Aldı götürdü tüm kıpırtılarımı.

Zorlanıyorum

Sadece iyi zamanlarda değil.
öyle olmamalı

insanlar işine yaradığında kullandığın,
 her daim çekmecede seni bekleyen
 tel zımba değil.

kollarından bağlanmış gibi,
ağır bir yükü sırtlamış gibi,
İçine koca bir taş koymuşlar gibi.
Bırakıp kaçamıyorsun.
Yanılmamışım.
Sıkıldım.

Bi selvi gibi salınsam
               ılık rüzgarda,

Pırıl pırıl.
Hızla akıp giden zamana karşı
                                           dimdik


ama öylesine ağır
Öylesine ahenkle.
Tek başına.

Tasasız gün var mı?

İnsanları kırmakta üstüme yok sanırım
Sonra daha çok üzülen ben oluyorum.
Sessiz kalıp kalıp bi anda her şeyi söylemek
Biliyorum karşıdaki için büyük sarsıntı oluyor.
Ama benim içim yıkıntılarla dolu kalıyor.

Aslına bakarsan
Kimseyle görüşmek istemiyorum.
Denize girip
cok uzaklara yüzüp
Bi kıyıda
kayaların arasında günbatımını izlemek istiyorum.

I
Ş
I
N
L
A
N
M
A
K

Şimdi çok isterdim

‘Birlikte ağladığımız günleri..
Birlikte güldüğümüz günleri..
Sevdim bütün o günleri.’

Bu
hiç görmediğim insanlara karşı
duyduğum
bi özlem sanki.
Hisler,
İlginç.

Üzerime binen sorumluluk yüklerimin altında eziliyorum.

"Ama koyun çiçeği yerse, bütün yıldızlar söner"

Kandırılmış gibi.

‘Tahmin ettiğim çok şey
Tahmin ettiğimden çok farklı’

Öyleymiş.
Hayal kırıklığı.
Benim için alışılmış bi durum..

Kendime kızıyorum.
Nası tekrar umut edebilirsin?
Nası bu kadar çabuk unutabilirsin?
Kendim yazıp kendim oynuyorum.

Hayat böyle.

İyice anladım.
Anlamam gerek..
Farklıyız.
Farklı bakıyoruz herbirimiz birbirimize.

Şimdi, önümde sen varsın.
Arkasını göremiyorum.

her zaman uzunca düşündükten sonra
en iyi çıkış yolunu buldugumu sanirdim
ne aptalim
ne kendi hayatim icin
ne onlarin hayati icin
hicbiri icin
bi yol bulamiyorum

Kimse olmasın

kendime bile dürüst değilim artık
en son ne zaman ağladığımi
hatırlamıyorum

"zar zor gecirdigim günler
 kaybolacak diye korkuyorum.."

bi mucize olsun istiyorum

Güzelce büyüyün
Temiz yüzlerinden geçmişteki acı hikayelerini göremediklerim..
Dünyada dertsiz insan yok belki ama,
Daha dert nedir bilmezken başınızdan geçenlere rağmen..
Gelecekte bi gün görürsem gene sizleri
Şimdi olduğunuz gibi olmanızı umut ediyorum .
Güzelce büyüyün
Herşeye rağmen.

bi ip,
benden sana uzanan.
Senden bana.

bazen bi uçurtma ipi gibi, hafif.
neşeyle süzülmeye sebep, gökyüzünde.
bazen ayaklarına dolanmış zincir gibi,
ağır.

Bu müessese sanırım bana göre değilmiş.

dalgın gözlerini farkettim
aklın karışık
çözebileceksin ama yorgunsun
öyle yorgunsun ki
sevdigin seyleri bile yapmiyorsun
bi çeşit kabullenme
herseyi kabul etmis durumdasin
bi yandan da kendine sordugunu biliyorum
hayatin sonlarina yaklastin ama
bu koca ömürü becermis misin
yoksa boşa mi gecirmissin emin degilsin
beni sevdigini de biliyorum
bana üzüldüğünü de
işte bunlarin hepsi kafa karışıklıgı
merak etme ama
o kayısı suyunu sana alacağım

bu kafa karısıkliğını nasıl çözerim

ayağa kalkmak gerektigini biliyorum

nasil kalkilacagini da biliyorum

neden kalkilacagini da biliyorum

ne zaman kalkilacagini da biliyorum

neden kalkamıyorum?

‘Issız geceler son bulacak mı?
Gökkuşağı çıkacak mı yine?’

‘Uzun  bir günün sonunda dökülüyor gözyaşları
Nereye gidiyorum ben?
Acı çekeceğim kadar çektim diye düşünüyordum ama
Hala geriye kalmış çokça galiba
Bu koca dünyada bir başımaymışım gibi
Kimse kalbimi görmeye uğraşmıyor
Hiç kimse’

‘Sen ilktin.
Bana dört defadan fazla iyi davranan ilk kişi.
Benim gibi olan biri.
Sevdiğim biri.’

Rüyalarım...
Kafayı yediğimin kanıtı gibi.

Dayanmaya çalısıyorum

N'olur bu sefer başka türlü olsun

Aldıgım bu derin nefesi

N'olur bu sefer verebileyim

Beyaz
Buğulu
Bomboş..

Serin bi rüzgar var
Üşütüyor.
Ya da bilmiyorum.

Dinle
Sözcüklerim kayboluyor
Dinle
Gözlerimden çıktığı an boşlukta yok olup gidiyor damlalar.
Dinle
Bağırıyorum.
Bağırıyorum.
Sesimi emiyor bu koca boşluk.

Boş
Bomboş.
Dinleme.

Hikaye.

bugün yağmur da benim gibi
yağamadı

‘Deli gibi çalıştın ama bir şey elde edemedin ve mutlu da değilsin.
Mutlu olalım arkadaşım
Hiçbirşey önemli değil
Hiçbir şey’

‘-Sen ne durumdasın
-Sersefil yaşıyorum, bir sonraki hayatıma dek.
Yaşamaya nasıl devam edeceğim bilmiyorum.
-Beklediğimden erken tükendin
Altmışına kadar dayanırsın sanıyordum.’

‘
-Zorluyorum.
Uçmak isteyen bir kalbi zorla tutuyorum.

-Böyle hissetmene üzüldüm.
Yerinde olsam uçmasına izin verirdim.’

28.04.2018
Hatırla

Hayat her zaman için tek kişilik.

Tanıdığım tüm insanların hatıralarından silinsem
Hiç yokmuşum gibi
Hiç var olmamışım gibi
Merak ediyorum
İletişimde olduğum insanların günlük yaşamı nasıl olurdu
Aslında biliyorum.
Muhtemelen hiç bişey değişmezdi.
Bensiz devam ederdi tüm sohbetler
Bensiz olurdu buluşmalar.
Hiç bişey değişmezdi.
Sanırım acımasızca ama,
Birinin olsun kalbinde derin bi boşluk olmasını isterdim.

Sessizce kaderin sürüklediği yere gidiyoruz hepimiz.

Kendi kendime bile söylemiyorum.

çıt'ımı çıkarmıyorum.

Birilerine uyum sağlamaktan bıktım
Karşımdakinin düşüncesine göre konuşmaktan bıktım
Orta yolu bulmaktan bıktım
Daha fazla karışmasın diye sessiz kalmaktan bıktım
Cümlemi bitirdiğim an acaba kırdım mı diye düşünmekten bıktım
Yakınım dediğim insanlarla bu kadar anlaşılamamaktan,çokça cümle kurmaya gerek duymaktan bıktım
Kendimi açıklamaya çalışıp durmaktan bıktım

Yoruldum artık

Ben de

Bağırmak istiyorum
Karşımda içimi gören insanların olmasını,
Kalbimden geldiği gibi konuşmayı ve kimsenin yok yere esip gürlememesini istiyorum

Ve yine sabah oldu.

"beni göremiyorsun
  beni göremeyeceğin kadar karanlıktayım"

‘İnsanların seni ne kadar önemsediğini gözlerinden görebileceğini söylerler.’

‘
Önemli biri olduğunu düşünmezsen diğer insanlar da bunu düşünmez.
Kötü birisi olduğunu düşünürsen diğer insanlar da bunu düşünür.
Bu işler hep böyledir.
Karar veren hep sen olursun.
Geçmişte yaşananların hiçbir önemi yok
Hiçbir önemi olmadığını düşünürsen hiçbir önemi olmaz.’

Hayat hiç bir zaman ışıltılı parlak ya da harika değil.
Ama sen
 her zaman ona ışıltılı parlak ve harika olarak bakabilirsin.
Mesela elin varsa hayat senin için ışıldıyor olmalı.
Mesela, bugün gözün bir kere daha mavi gökyüzünü gördüyse parlaklığı hissetmelisin.
Mesela, öyle sinirlendin ki bu yüzden başına ağrılar girdiyse, başının ağrı hissedebilmesi güzel olmalı.
Dilin bir şeylerin tadını alabiliyorsa ekşi, acı, tatlı.. harika olmalı.
O şehirin berbat egzos kokusu seni rahatsiz ediyorsa sevinmelisin, burnuna..ve hala bu pisliğe alışmadığına..

‘
-Hayat,
Neden bu kadar acınası?
-Hiç sevenin olmadığı için acınası
Bu dünyada bir sürü acınası insan var.   ‘

Harika bi günün ardından,
Kendi kendime kaldığım bu an.
Gözlerim dolu dolu,
Sanırım sonsuza kadar bitmeyecek.
Ben de
Ne yapmalıyım?

kolay degilmis
hergün aynı dileği tutmak
zaman geçtikçe daha çok ilerlediğimi
daha güçlü durduğumu, hatta
insan iliskilerini bile daha iyi anladigimi
zannederken
fena çuvalladım
eskiden yanimda iyi kötü birileri vardı
şimdiyse hersey daha bi karistı
biseye canım sıkıldıgında
anlatmak icin birini arayim diyorum
bunu dedikten iki saniye sonra vazgeciyorum
daha rahat olmam gerekirken herseyi iki kere dusunmeye basladim
benim yüregımde sevgi azaldı galiba
ne yapmaliyim?

Tutulduğu saat süresince düğünde ortalığa atılıp  insanları eğlendirmeye çalışan ve kimsenin hatırlamayacağı davulcu..senin için üzüldüm

Hikâye.

Süt aldığımız teyzenin eşi,
Kemoterapi almaya başlamış.
Bi kaç hafta önce herşey normaldi

Beklenti üzer.

3/B deyken bi müfettiş gelmişti.
Defterlerimize şöyle yazdırdı.

"Güzel düşünen güzel görür, güzel gören hayatından lezzet alır"

O gün bu aklıma kazındı.

Zaten hiçbir zaman hiçbir şey mükemmel değil.
Biliyorum.

Kocaman bi pamuk yumağının içinde saklanmış diken var.
Çoğu zaman yumuşacık, ama derinlere inince batıyor. ne zaman yalnız kalsam kendimi derinlerde buluyorum.
Umarım pamuğun içinde kaybolur gider ve onu kimse bulamaz.

Tüm bu düşüncelerden kurtulup
Normal genç kızlar gibi
Ben de romantik  hayaller kurmak isterdim bazen

‘-Ona üzülmüyor musunuz?
-Neden ona üzülelim?
-Endişeli görünen insanlara üzülmüşümdür hep.
Geçmişleri hakkında fikir verir bu.
İncinen çocuklar erken büyürler.
O da öyle görünüyor.
O nedenle üzülüyorum ona
Başına ne geldiğini öğrenmekten korkuyorum.’

‘-Dağ tapınağında yaşamak huzurlu mu?
Tonlarca kiloymuş gibime gelen vücudumu sürüterek
Nefret ettiğim iş yerime gidiyorum.
-Senin vücudun etse etse 60 kilo eder.
Öyle ağır gelmesi senin kuruntun.’

‘-Kimse bilmediği sürece sorun olmaz.
Önemli değildir.
Kimse bilmezse, sorun yoktur.
-O zaman da biri öğrenene kadar korku içinde yaşarsın.
Biri öğrenmiş midir? Kim öğrenmiştir diye merak edersin.
..
-Bilmiyormuş gibi yapacağım
Senin hakkında ne duyarsam duyayım,
Duymamış gibi yapacağım.
..
‘

Hayat her zaman için tek kişilik.

Sonra kulağına fısıldadılar.
Birkaç damla gözyaşını tutamadı kız...
Öylesine.

Kimse kimseye aslında bişey yapmıyor
Ne aile ne patron ne arkadaşlar..

Kimse birine
Ne hayatı zindan ediyor
Ne mutluluktan havalara uçuruyor
Herşeyi kendi kendimize biz yapıyoruz.
Kendi beynimiz..

Birilerini yukarılara koyup
Yokluklarında dibe batıyoruz
Ve öylesine kurdukları cümleleri içimizde büyütüyoruz
Aslında herşeyi biz kendi kendimize yapıyoruz.

Yaşadığımız dünya bizim algıladığımız dünya

Büyümek..
Belki biraz da bunu farketmek.

Ve son günlerde daha fazla inanıyorum ki
Yaşadığımız hayatı biz çok da şekillendirmiyoruz.
Bir şeyin olacağı varsa oluyor
Olmayacağı varsa olmuyor.

Bu düşünce beni kemiriyor.
Düğümlendim.
Ağlayacak sebebim de var gözyaşlarım neden akmıyor.
Bağırıyorum içime içime.

Sokaklarda kedilere ve güvercinlere rastlıyorum
Hala bizimle yaşadıklarına şaşırıyorum

Sevimli küçük kız çocukları gibi
Şirin toz pembe hayallerim yoktu geleceğe dair ama,
Hayatımın bu halde devam edeceğini de hiç tahmin etmezdim.

Umarım.
Güzel günler bizi bekliyordur.
Umarım
O karanlık birdaha geri dönmez.
Umarım,
Umduğum gibi olur.
Umarım
Unuturum.

‘Güzel yaşayanların iyi insan olması daha kolaydır.’

Bazen
Tarifi yok hislerin

• 
  

kırgınım

Gitme demek istedim sanki.
Sürekli tedirgin yaşamak ne kadar acınası bilmek ister misin?
Hayır bilmek değil,
Bi kere bile düşündün mü merak ediyorum.
Duraksadım sonra bi an,
Burda durmalıyım belki de diye düşündüm..
Evet birikmiş çok cümlem var ama,
Bu kaybetme korkusuyla yapmam gereken
Yerli yersiz konuşmak mıydı her zaman?
O zaman tüm dostlarım benimle mi olur dersin?
Sanmam.
Birinin kalbini değiştirmek dünyadaki en zor şey, bunu ben de biliyorum.
Beklemeye devam etmeli miyim?
Yoksa,
Kendi başıma kalabalık anılarımla mutlu olabilir miyim?
Sadece duracağım.
Gözlerim dolu dolu,
Karşımdaki o kızıl renkli gökyüzünde,
Yükseklerden nehir gibi yeryüzüne akan
Parlak yıldızları seyredeceğim.

'yorgunum bak
zormuş unutmak
hergün aynı dileği tutmak..'

Bugün çok yorgunum.
Bütün gün duygu geçişleri,
Nasıl hissedeceğimi bilememek,
İnsanların düşüncelerini düşünmek,
Tepkilerine üzülmek.
Konuşamamak.
Konuşasının gelmemesi.
Bugün baya yoruldum .
Yastığıma yeni bi kılıf geçirdim şimdi tertemiz..
Ferahlayıp uyumak,
Ferah bi sabaha uyanmak istiyorum.
İnsanlar benim hislerimi önemsemezken,
İnsanlar benim hislerimi önemsemezken,
İnsanlar benim hislerimi önemsemezken,
Ben de onlarınkini önemsemeyeyim istiyorum.
Canımı acıtırken sevdiklerim,
Ben kimseyi acıtmayı değil ama,
En azından kendi kalbime koruyucu katmanlar sarmak istiyorum.

Hadi gül.

"lütfen geri dön
  böylece nefes alabileyim..
  lütfen karşımda belir.."

"Mutluluğunu başkasına bağlamak, acizlik."

HİSSEDİYORUM.

SAVRULDUK

ÇOK BAŞKA HAYATLAR OLDUK

GÜZEL GÜNLER OLARAK HATIRLANACAK BİRKAÇ ANI TOPLADIK.

ÇOK HIZLI BİR HORTUM GİBİ HAYAT.

ALDI İÇİNE BİZİ

HİSSEDİYORUM

YAŞLANDIK.

YAŞLANIYORUZ.

BÜYÜYORUZ

VE SONA YAKLAŞIYORUZ.

SONA YAKLAŞIYORUZ.

GİDERKEN

TÜM GERİDE BIRAKTIKLARIMDAN İZLER TAŞIYORUM.

SEVDİĞİM İZLER..

YENİDEN O ANLARI YAŞAMAK İSTEĞİ OLUYOR. 

AMA İSTEMSİZ KOŞUYORUZ İLERİYE.

SONA DOĞRU KOŞUYORUZ.

ZAMAN ÇOK HIZLI.

ÇOK HIZLI

BİZ KOŞUYORUZ

Evet mesafeler var
Artık koloni durakta koloni düğünde koloni nişanda koloni camide değil ama
Koloniyi görebilme özlemi
Güzergahı birilerine çevirmek için uğraşmak
Bi şehirde birinin varlığını bilmek
Buluşmak için planlar yapmak bile güzel
Çok şükür
Görmeyi istediğimiz birileri var
Eskiden bişey ifade etmeyen şehirlerin
Şimdi anlamı var.
O kişilerle..

‘Dün’ü yaşadın diye
‘Bugün’ile ilgili herşeyi bilemezsin.’

Eskişehdeyim pc başında photoshopla uğraşırken sensiz ben den sonra sıradan aşk paylaşılmaz başladı.50deki gibi
Şuan çok üzgünüm

Ne zaman birine daha fazla değer versem
Farkediyorum
Benden uzaklaşıyor
Çok garip

Tam tersi olması gerekmez mi?

Biliyorum bu o kişi için haksızlık ama,
Ben vurdumduymaz yaşadığımda,
İşler yolunda gidiyor.

Çok garip.

Anlamıyor
Anlamayacak
Anlamıyor-muş
Ve
En kötüsü de
Anlıyor  sanıyormuşum.

Geleceğe dair umudum.....
Neden hep böyle oluyor?

Galiba benim de

Gemileri çok çabuk yakıp yıkarım.
Ne yazıkki.

En korktuğum özelliğim.

belki de bütün mesele unutmaktı
unutmak ve bağışlamak
önce kendini bagışlamaliydı insan
sonra diģer herkesi

kalbinin bunu yapabilmesini diledim

"annem çok çalışırdı
 çok
 hani kuşlar dala konar ya
 dala kondu sonra uçtu gitti
 annem..

 yalnızlık çok zor.."

 az önce belgeselde yaşlı bi kadin annesini   böyle anlatti

Hep birlikte olduğumuz o günlere gidememek
Bazen,
üzüyor işte..
Öyle bi savrulmuşuz ki,
Bundan sonra toparlanmak çok zor.
Tekrar kutu gibi odaya tıkılıp sabahlara kadar gülmek şimdi bize çok uzak.
Ne yazık ki..
Çok uzak
Yuzlerimize bir durgunluk çökmüş
Büyümüşüz sanki.
Dertlerimiz çeşitlenmiş,
Yorgunuz.
Şuan uyumam gerekiyor mesela,
Ve bunu düşünürken
Bir kere daha diyorum
Büyümüşüz sanki.

Temiz bi hava lâzım.

çok zaman geçmiş

Herşeyi unutacağım

‘
‘-Bana hangi yoldan ilerlemem gerektiğini söyleyebilir misin?
-Bu gitmek istediğin yere bağlı
Demiş kedi.
-Nereye gitmek istediğimi hiç düşünmedim.
Demiş Alice
-O zaman hangi yoldan ilerlediğinin bir önemi yok.’

Nereye giderseniz gidin yol önemli değil..
Sizinle kimin yürüdüğü daha önemli değil mi?’

Güneş vurdu hafifçe
Esen rüzgara rağmen içimi ısıttı
Başka başka kalınlıktaki dallara baktım tepeden
Baktım baktım baktım
Bu his..
Açıklayamam
Zaman dursa...

''Bir yıldızla konuşurum,
  Susmuşum Meryem gibi..''

Çıkmaz bir sokak gibi.
Ters giyilmiş o beyaz gömleğin içinde gibi.
Karanlık bir gökyüzü gibi.
Sisli bir dağ gibi.
Kapısı kilitli bi odada kalmışsın gibi.
 ıssız bir ormanda ilerlemiş ilerlemiş de geldiğin yolları unutmuşsun gibi.
Sesimi çıkarsam kuşlar birdaha ötmeyecek gibi.
Hareket etsem üstümdeki ağırlık beni ezecek gibi.
Olur da haykırırsam içimdeki karanlık heryeri saracak gibi.
 Bir ağaca çıktıktan sonra, bastığım dallar kırılmış, yukarda kalmışım gibi..
Gözüm kapalı koşmuşum da hiç bilmediğim bir şehirde kaybolmuşum gibi.

‘Ağlamıyor olman üzgün olmadığın anlamına gelmez. Gülümsüyor olman mutlu olduğun anlamına gelmez.’

birkaç gündür aklimda belki de herkes giderken gitmeli insan gidebilmeli bekleyen olmak geride kalmak beni sarsan bişeymiş anlıyorum

Farketmeden deviriyorum. Bundan kurtulabilir miyim? Sonradan farketmek içimi yakıyor. Düzeltebilmek için bana fırsat verir misin? Zira şuan sanki gözlerim perdeli.

Nası hissettiğimi anlayamazsın Çünkü aynı kalbi taşımıyoruz Ve Aynı gözlerle bakmıyoruz

Garip. İçindeymişim gibi herşeyin, Hem de çoktan silinmişim gibi. Konuşmasam bana bi cümle kur diyen olmaz da gibi, Kelimelerim sanki üzer de gibi. Fakat sonra unutulur da gibi... Kimseyi suçladığım yok ama, Herkes bi şekilde devam ederken Ben yürüyemiyomuşum gibi. Yalnızlık. Alışmışım gibi. Olması gereken ritüeller dönerken hayatımda Ben ayak uyduramıyomuşum gibi. Garip. En çok korktuğum şey olmak üzere gibi...

‘İçimde büyük bir ateş yanıyor. Fakat kimse ateşin başında ısınmak için gelmiyor Ve yanından geçenler sadece dumanı görüyor.’

Yürümeyi severim çünkü düşünürüm.
Kulağımda sevdiğim bi melodiyle, ağır adımlarla yürürken düşünürüm.
Geçmişi ve de geleceği... Düşünürümki, şimdi böyle yürüyebildiğime göre O zaman bitti dediğimde bitmemiş mi yani?
Ya da şimdi neredeyim ve yarın nerde olacağım?
Herşeyi bi tarafa bırakıp sevdiğim o yerde böyle sakince yürüyemez miyim diye düşünürüm..
O sırada uçak geçer üzerimden bazen. Oradaki insanları düşünürüm. Acaba nereye gidiyorlar ve ne için?
Sonra bulutlara takılır gözüm. Renkleri günün saatine göre farklı görünür.
Sanırım kızıla çaldıkları hal en güzeli. Yani güneş batarken yürümek iyi bi zamanlama.
O günün tüm yaşattıklarının ardından öylece yürümek iyi gelebilir.
Hem sonra Işıklar yanar ve parlayan lambaların altında yürürüm.
En sevdiğim..
Sanki bi manzara resminin içindeymişim gibi.
Heleki bir de kar yağarsa şanslı günümdeyim demektir.
Kar yağmayalı
 Çok zaman oldu.

Yazıyı okurken bi koku geldi burnuma. O akşamın kokusu. Yürüyüp elimize çay ve simitleri alıp çimlere oturduğumuz o akşam.

Zor.
Konuşmadan anlaşılabilmek çok büyük lüksmüş.
50numarayı nasıl özledim...
İyi ki varlar desem öyle yetersiz ki..
Bunu anlatabilecek kelime bulamam.
Gözlerim dolar, bir damla düşüverir
Sımsıcak yaş.
Yuvarlanınca yanaklarımdan aşağıya doğru, belki o tarifler benim yerime.

Gözlerimi kapatıcam ve hepsi geçecek.
Bu birkaç saatlik de olsa çok güzel birşey

Anladım .
Bu dünya böyle
Al gülüm ver gülüm
Her zaman mutluluk varsa bi zaman üzüntü de var
Bi gün çok gülersen
Bi gün ağlarsın
Birini kırdıysan
Sen de o kişi tarafından kırılırsın
Birini güldürdüysen
Bi şekilde dönüp dolaşıp
Bi zaman
Belki aylar yıllar sonra
O da seni güldürür
Birini ne kadar önemsersen
O da seni o kadar önemser
İlahi adalet bu dünyada da var
Zamanla görüyorum
Her zaman günlük güneşlik değil evet
Ama zamanla görüyorum
Sonbaharda ve soğuk rüzgarlarda da ayakta durmam gerektiğini
Fazla umursamamak gerektiğini
Zamanla
Öğreniyorum

Durup durup.

Çatılıyor kaşlarım
Önüme düşüyor kafam
Ağırlıktan.
Ellerimi omuzlarımdan aşağıya bırakıyorum.
Ve kanepeye sabitliyorum..

Kalkmalıyım.
Kalkmalıyım.
Kalkmalıyım.

Yağmur,
Biraz da içime yağsan.
Serinlese ruhum
Rahat bi nefesle.

Gülümse.

‘Zavallı olmaktansa çılgın olmak daha iyi’

‘Kaçtığında bir yere vardığında
Orada cennet yoktur.’

Süt aldığımız teyze
Hayvan otlatıyormuş.
Dışarda soğuktan 10 dakikadan fazla duramadığımız bu zamanda
‘Ayaz kapkara eder insanın yüzünü’ dedi babam
‘İyi hasta olmuyolar’ dedim ben de
Sıcak ofislerde çayımızı yudumladığımız geldi sonra aklıma
Bunu onların hayatı çok zor bizimki basit diye söylemiyorum
Onların dertleri akşamın çabucak olması ve sıcacık sobanın yanında çorba içmekken
Bizim buhranlarımız,düşüncelerimizdeki bi dolu karmaşıklık.
Farklı kulvarlardaki farklı zorluklar
Ne o teyze burda
Ne biz orda.
O da yaşam
Bu da yaşam
Değişik

Ne tamamen içindeyim
Ne kaçıp gidebiliyorum
Artık..
Anlamam gerek.
Tahmin ettiğim çok şey
Tahmin ettiğimden çok farklı
Düşüncelerim ve ben yaşıyoruz belki de
Gerçek hayatta karşılığı yok çoğu şeyin
Bulutların ayın ışığını kapattığı bi gecede,
Issız bi yolda,
Daha da ilerdeki karanlığa yürüyormuşum gibi
Tedirgin
Korkuyor

Sessiz sedasız bir hayat yaşamak istiyorum

Gökdelenlerde geceleri ışıklı manzaralar görünür
Bütüncül cam.
Otobüs ya da trende de öyle
Hem de hareket ederken bir sürü görürsün.
Hem de ucuz
Seyahat kalp ben

Çok belli mi?
Şuan çok mutlu olduğum.
Böyle tüm yorgunluğuna değecek bi hediye kazanıyormuşsun gibi.
Adım adım yaklaşıyormuşsun gibi
Gülümsemelere
Böyle hayattan çalınan,tüm meşgaleleri bi kenara atıp
Yalnızca kendimle keyifle vakit geçiriyomuşum gibi.
Kötü şeyleri aklıma getirmemeliyim.

Gerçekten bıktım

İnsanlarla konuşmak çok doğru gelmiyor.

Demek böyle bişeymiş
Herşey güzel olsun
Hep birlikte eğlenelim diye çırpınırken
Kimse için bunun önemi olmaması
Üzerine bi de kusur bulmak
Çok kolay.
Teşekkür beklememeli
Ya da en azından farketmeyi beklememeli
İnsandan

Bu hikâyede bana ağır gelen şeyler var.
Her seferinde sayfayı değiştirdim.
Umudum kalan sayfalarda,
Yüreğim kapanan sayfalarda kıvranıyor.

İnsan ilişkileri çok zor
Daha önce söylemiş miydim?

Beynimi işgal eden birşey bu.
Tanımlayamıyorum.
Kötü değil.
Ama garip

‘Birlikte ağladığımız günleri,
Birlikte güldüğümüz günleri,
Sevdim bütün o günleri..’
                                         Ra.D