Ne olurdu şöyle terlikle çıkıp gelecek mesafede olsanız

Yoldayım.

Sanki kendim olduğum yerde.

Bir otobüs koltuğundan dışarıyı seyrediyorum.

Yeşillikler, bulutlar, direkler için bile yazabilirim sanki şimdi

Zaman dursa.

Düşünülecek bir sürü konu, insan ilişkisi, 

Yapılacak bir sürü iş 

Omuzlarımda sorumluluklar varken

Ben dingin melodimle böyle uzaklaşsam

Bazen gülsem bazen ağlasam

Özlediklerime ulaşsam 

 Gel demedi

''. .. Gerçekten zorlukla beraber bir kolaylık vardır. O halde boş kaldığın zaman (başka bir işe giriş) yorul! ''

Onlarca kez okuduğum bu ayetler beni bugün etkiledi. 

Zorluktan bahsetmenin hemen peşinde o halde boş kalma emri geliyor. Kolaylık acaba yorul emrinde mi, yani zor olan boş kalmak mı? 

Ya da boş kalma, zorlansan da kolaylık vereceğiz mi?

Yani bilmem aklımdan akıp gidenler bu bir kaç cümlede tutunabildi mi?

Gerçekten zorlukla beraber bir kolaylık vardır denilince düşünüyorum ki ben Bi zorluğun içindeyim ve bana bu uyarı geliyor, tamam sabret kolaylık var! Fakat peşinden gelen ayet beni sarsıyor, boş kaldığın zaman hemen yorul! 

 Zorluğun içindeydim zaten, muhakkakki yoruluyorumdur şimdi bundan sonra hemen, O HALDE BOŞ KALDIĞINDA... geliyor. O halde.... boş kalma. Bana kolaylığın yolu mu gösteriliyor? 

Bilmiyorum. Belki 10 yıl sonra bambaşka şeyler düşümdürür, belki 3 gün sonra. Bilmiyorum 

 Bugünlerdeki hayat;

Hızlı akıyor gibi bazen duruyor gibi

Uzun uzun sohbet edesim varken kimse buralarda değil gibi

Sonra benim de konuşasım kaçıyor gibi.

Bu durumun normalleşmesinden korkuyorum.

Benim dışımdaki herkesin hayatı değişiyor da ben yatağımda dizi izlemeye devam ediyormuşum gibi.

Mutlu muyum?

Bugünkü hayatım nasıl? 

Hislerim nasıl?

Hislerin nasıl?

Her şey tamam gibi görünürken, bişeyler eksik gibi.

Şöyle upuzun sohbet etsek.

Küçücükken bağırışmalı, gürültülü çok kavgalar gördüm. Çok yakınlarla, sevdiklerimle. Ben kenardaydım. 

Sesin yükselmesine dayanamam. Ruhum kararır, taş gibi olurum.

Gergin ortamlar korkutur, gülerim ve dalgaya vururum.

Öyle yapsak ya, gülsek, sallamasak..

Çok da zamanımız yok zaten. 

Bilmem ki öyle de halı altına süpürmek mi olur, herşeyi yaşamak belki de daha iyidir, belki de dışarıda bu kadar savunmasız hissetmemin sebebi budur, 

belki de dürüstlük dediğin bu değildir. Kızgınlığı, kırgınlığı hep saklamak...

Ne bileyim. 

 Beni öptü.

İlk kez 

 Bi rüya gördüm

"Gitmeyin ne olur,

Zaten şurda ne kadarız"

 ‘Hemen herşeyi düzeltmek gerekmez.’ 

dedi.

Hemen herşeyi düzeltmek isterdim.

 Yalnızca içimden geleni yapmak isterdim.

Ne kadar zor olsa da içimden gelen yormaz da dışardan gelen yorar. 

Galiba buradaki kimseyi tam sevemedim

Ya da sevmişken öyle tavırlara maruz kaldım ki hayal kırıklığı yaşadım

Bunlar öyle kötü davranışlar falan değil

Sadece umursanmadığını ve sevilmediğini hissetmek gibi

Belki dünyada en zor şey sevilmemek

Sonra eve geldim.

Annemin yemenisini gördüm kanepede

Tüm bunları unutmaya karar verdim

Çok şükür