mucize gerçekleşmedi

Masum yürekler insana her zaman iyi gelir.
Güzel kalpler.
Ayaklarının kirleneceğini düşünmeden çimlere basanlar.
Yağmurlu havada ıslanmaktan korkmadan eğlenenler.
Sizin yerinize hayatınıza karar vermeyenler,
Yargılamayanlar...
Konuşurken gözlerinizin içine bakanlar
Masadan sıkılıp yerde yatarak konuşmaya devam edenler.
sakızı şişirip şişirip yüzünde patlatarak kahkahalar atanlar..
Su fıskiyelerinin altında fütursuzca ıslananlar...
Ders çalışırken kuduranlar..
Sevgisini gözleriyle gösterenler..

Ben çocukları çok özledim.
Çok.

Geri dönelim.

Herşey normal.
Bu normallik içinde duyguları bi kenara bıraktım.
Sevgi, heyecan, sevinç...

Burada
Masallar diyarında gibiyim

‘Kişilerin duygularını nasıl değiştirebilirsin?
Esen bir rüzgarı nasıl durdurabilirsin ki?’

Bugün mutlu edici bişey başladı
Evim

"ne düşünüyordum ki
  en sonunda sadece incindim"

"Eğer biliyorsan özlem dolu kalbimi
  bana mutlaka geri dön.."

Dünyanın en güzel yerinde,
Dünyanın en güzel ağacındayım.
Rüzgar esiyor .
Göz kapaklarım ağırlaştı.
Yıldızlar da burda.
Şimdi
Nefes aldım.

Hata mı ettim?

Koloni hala rüyalarda

‘Yapacak bir işiniz gelirse aklınıza şimdi yapın.
Bugün gökyüzü açık olsa da belki yarın bulutlu olur, bilinmez.
Dün artık bitti, o yüzden şimdi yapın.
Sevgi dolu bir sözünüz varsa, şimdi söyleyin.
Bir tebessüm vermek istiyorsanız, şimdi gülümseyin.
Güzel bir söz aklınıza gelirse, şimdi söyleyin.
Yarın hiç gelmeyebilir.
Sevdiğiniz insan hep yanınızda olmayabilir.’

‘Sözcükler insanların ağzında doğar,
Ve kulaklarında ölür.
Fakat bazı kelimeler ölmez.
İnsanların kalbine girerler
Ve
Hayatta kalırlar.’

Üzgünüm...

Gene oldu

Oyun bitti

Koştum koştum.

Hala koşuyorum.

Bilmiyorum nerede başladı bu yol..

Öyle bir koşu ki bu,
Ben yürüyorum sanıyorum ama döndüğümde arkamı, hızla koştuğumu görüyorum.
Öyle bi sirkülasyon ki bu,
Bi çok farklı insan girmiş girmiş çıkmış
Kimi var hala kimi yok.

Unutuyorum.
Günlük yaşamdaki küçük unutmalardan bahsetmiyorum
Böyle başka başka olaylar olmuş,
Onları çok dert etmişim bi zamanlar..
Ama şimdi unutmuşum.
Sadece unutmuşum.
Bu kadar kolay mı unutmak?
Yoksa bir lütuf mu bu?
Bilmiyorum.

Düşünüyorum bazen..
Düşünmek istemiyorum bazen..
Bu bir özet yazısı olacaksa,
Anafikrim ne olacak bilemiyorum hala.

İçimdeki boşluk..
Birini mi bekliyorum?
Yoksa hiç tamamlanmayacak mıyım?
Tamamlanmayacağım.
Böyle hissediyorum..

Hayat nefesini kesen anlar derler ya,

Hayat


Ne?

Ne yapıyorum?
Neler yaptım?

Geçmiş..
Gelecek..
Şu an.

Şu an,
Nefes aldım.


Geçmiş bazı fotoğraf kareleri gibi benim için..
Bir gün batımı kızıllığı,
Bir ağaç dalı belki sadece.

Düşünmeyi bırakmalıyım belki de..

Anlamlandırılamaz ifadelerle dolu içim,
Hayır hayat böyle.

Koşuyorum.
Nereye bilmiyorum.
Ve bu koşu ne zaman bitecek.
Bilmiyorum.