çok zaman geçmiş

Herşeyi unutacağım

‘
‘-Bana hangi yoldan ilerlemem gerektiğini söyleyebilir misin?
-Bu gitmek istediğin yere bağlı
Demiş kedi.
-Nereye gitmek istediğimi hiç düşünmedim.
Demiş Alice
-O zaman hangi yoldan ilerlediğinin bir önemi yok.’

Nereye giderseniz gidin yol önemli değil..
Sizinle kimin yürüdüğü daha önemli değil mi?’

Güneş vurdu hafifçe
Esen rüzgara rağmen içimi ısıttı
Başka başka kalınlıktaki dallara baktım tepeden
Baktım baktım baktım
Bu his..
Açıklayamam
Zaman dursa...

''Bir yıldızla konuşurum,
  Susmuşum Meryem gibi..''

Çıkmaz bir sokak gibi.
Ters giyilmiş o beyaz gömleğin içinde gibi.
Karanlık bir gökyüzü gibi.
Sisli bir dağ gibi.
Kapısı kilitli bi odada kalmışsın gibi.
 ıssız bir ormanda ilerlemiş ilerlemiş de geldiğin yolları unutmuşsun gibi.
Sesimi çıkarsam kuşlar birdaha ötmeyecek gibi.
Hareket etsem üstümdeki ağırlık beni ezecek gibi.
Olur da haykırırsam içimdeki karanlık heryeri saracak gibi.
 Bir ağaca çıktıktan sonra, bastığım dallar kırılmış, yukarda kalmışım gibi..
Gözüm kapalı koşmuşum da hiç bilmediğim bir şehirde kaybolmuşum gibi.

‘Ağlamıyor olman üzgün olmadığın anlamına gelmez. Gülümsüyor olman mutlu olduğun anlamına gelmez.’

birkaç gündür aklimda belki de herkes giderken gitmeli insan gidebilmeli bekleyen olmak geride kalmak beni sarsan bişeymiş anlıyorum

Farketmeden deviriyorum. Bundan kurtulabilir miyim? Sonradan farketmek içimi yakıyor. Düzeltebilmek için bana fırsat verir misin? Zira şuan sanki gözlerim perdeli.

Nası hissettiğimi anlayamazsın Çünkü aynı kalbi taşımıyoruz Ve Aynı gözlerle bakmıyoruz

Garip. İçindeymişim gibi herşeyin, Hem de çoktan silinmişim gibi. Konuşmasam bana bi cümle kur diyen olmaz da gibi, Kelimelerim sanki üzer de gibi. Fakat sonra unutulur da gibi... Kimseyi suçladığım yok ama, Herkes bi şekilde devam ederken Ben yürüyemiyomuşum gibi. Yalnızlık. Alışmışım gibi. Olması gereken ritüeller dönerken hayatımda Ben ayak uyduramıyomuşum gibi. Garip. En çok korktuğum şey olmak üzere gibi...

‘İçimde büyük bir ateş yanıyor. Fakat kimse ateşin başında ısınmak için gelmiyor Ve yanından geçenler sadece dumanı görüyor.’

Yürümeyi severim çünkü düşünürüm.
Kulağımda sevdiğim bi melodiyle, ağır adımlarla yürürken düşünürüm.
Geçmişi ve de geleceği... Düşünürümki, şimdi böyle yürüyebildiğime göre O zaman bitti dediğimde bitmemiş mi yani?
Ya da şimdi neredeyim ve yarın nerde olacağım?
Herşeyi bi tarafa bırakıp sevdiğim o yerde böyle sakince yürüyemez miyim diye düşünürüm..
O sırada uçak geçer üzerimden bazen. Oradaki insanları düşünürüm. Acaba nereye gidiyorlar ve ne için?
Sonra bulutlara takılır gözüm. Renkleri günün saatine göre farklı görünür.
Sanırım kızıla çaldıkları hal en güzeli. Yani güneş batarken yürümek iyi bi zamanlama.
O günün tüm yaşattıklarının ardından öylece yürümek iyi gelebilir.
Hem sonra Işıklar yanar ve parlayan lambaların altında yürürüm.
En sevdiğim..
Sanki bi manzara resminin içindeymişim gibi.
Heleki bir de kar yağarsa şanslı günümdeyim demektir.
Kar yağmayalı
 Çok zaman oldu.

Yazıyı okurken bi koku geldi burnuma. O akşamın kokusu. Yürüyüp elimize çay ve simitleri alıp çimlere oturduğumuz o akşam.

Zor.
Konuşmadan anlaşılabilmek çok büyük lüksmüş.
50numarayı nasıl özledim...
İyi ki varlar desem öyle yetersiz ki..
Bunu anlatabilecek kelime bulamam.
Gözlerim dolar, bir damla düşüverir
Sımsıcak yaş.
Yuvarlanınca yanaklarımdan aşağıya doğru, belki o tarifler benim yerime.

Gözlerimi kapatıcam ve hepsi geçecek.
Bu birkaç saatlik de olsa çok güzel birşey

Anladım .
Bu dünya böyle
Al gülüm ver gülüm
Her zaman mutluluk varsa bi zaman üzüntü de var
Bi gün çok gülersen
Bi gün ağlarsın
Birini kırdıysan
Sen de o kişi tarafından kırılırsın
Birini güldürdüysen
Bi şekilde dönüp dolaşıp
Bi zaman
Belki aylar yıllar sonra
O da seni güldürür
Birini ne kadar önemsersen
O da seni o kadar önemser
İlahi adalet bu dünyada da var
Zamanla görüyorum
Her zaman günlük güneşlik değil evet
Ama zamanla görüyorum
Sonbaharda ve soğuk rüzgarlarda da ayakta durmam gerektiğini
Fazla umursamamak gerektiğini
Zamanla
Öğreniyorum

Durup durup.

Çatılıyor kaşlarım
Önüme düşüyor kafam
Ağırlıktan.
Ellerimi omuzlarımdan aşağıya bırakıyorum.
Ve kanepeye sabitliyorum..

Kalkmalıyım.
Kalkmalıyım.
Kalkmalıyım.

Yağmur,
Biraz da içime yağsan.
Serinlese ruhum
Rahat bi nefesle.

Gülümse.

‘Zavallı olmaktansa çılgın olmak daha iyi’