Hep mutlu olmanı isterim

Herhangi bi zamanda
Herhangi biri

Bazen şartlar öyle gerektirdiğinde,
Şartların hepsinin köküne turp suyu sıkamadığım için üzgünüm...

Eğer kollarım kanat olsa
Üstünde taşırdım seni çocuk,
beyaz tüylerin...
Eğer, ellerim ipek olsa
Avuçlarımda saklardım
Zarar gelmesin diye...
Eğer parmaklarım çelik olsa
İçine alırdım kalbini
Kimse kırmasın diye...
Eğer sihirli bi değneğim olsa
sana dokunurdu ucu
Kaygıların tümüyle gitsin diye...
Eğer bir midye kabuğu olsaydım,
İçimde biriktirirdim bütün gülüşlerini,
inci gibi...
Eğer elimden gelseydi
Bir tane gözyaşının düşmesine izin vermezdim.
Elimden gelmiyor çocuk.
Elimden birşey gelmiyor.
ve gidiyorum.

'gün geçse de unutabilsem keşke bunlari'

güzel pişmiş bi kakaolu kek belki..
şuan beni mutlu edebilir

ah pardol aptal mıyım ben
kim benim için pişirir ki
yok
vazgectim

bilemiyorum,
havası mı
Suyu mu
Özlemi mi tatlandırıyor
Tebdili mekan mı
Gülüşler mi
Bir işe yaradığını hissetmek mi,
Geçmişi yakalamak gibi mi geliyor
İplerimden kurtulmak mı
Özgür hissetmek mi
Kaygısızlık mı,
İstediğinde atlayıp dönmek mi,
Bir es vermek mi hayata bilmiyorum
Ama,
Birşeyler güzel gidiyor burda...


Başı boşluk mu sevdiğim,
Hareket mi
Koşturmak mı istediğin zaman..
Bilmiyorum
Ama
Bazen siyah beyazken
Birşeyler renkli burada...

Tramvaydan insanlara baktım.
İki yıl önce de bu sokaklarda yürüyor muydunuz?
İki yıl sonda da yürüyo olacak mısınız?

Nası hissediyorsunuz?

Nereye aidim bilemiyorum.
Hangisi gerçek benim farkedemiyorum.
Nerde gerçekten mutluyum,

Mutlu muyum

Bilemiyorum.

Sanki her gün daha zor
Musmutlu yaşamak yalnızca masallarda mı var?

Bi gün zor
Ertesi gün daha zor

Çevremdekiler hayat enerjilerini nereden buluyor?
Ve
Nereden yeni bi güne başlamak için sebep buluyor?

Bu döngünün bitmesi için
Farklı bi yola mı girmeliyim?
Gittiğim yol iyi olacak mı?

Gerçek özgür yaşam çocukluktaymış
Ve o dönem çoktan bitti.

Bu yaşadığım ise
Kaygılarla dolu bi dünya.

Ve kaygılarla dolu bi insan için dünya
Katlanılmaz.

Bazen yaptıklarıma ben de anlam veremiyorum.
Küçük şeylere, küçüklüğünü bile bile çıldırırcasına sinirleniyorum...
hassas noktalarım giderek çoğalıyor.
Bu yetişkinlik evresi belirtilerinden mi?

Akışına bırakmalıyım

İçimde bi yerlerde üzüldüm
Ne kadar belli etmesem de

Susmamalıyım

biraz cesurca davranmaliyiz belkide
yerimizden kalkmak ve yola cikmak gerek
gene döneriz evimize
ama biraz yürüyelim düselim kalkalım
yorulalım sevinelim
bazen yolun dışına çıkalim ne olur ki
belki bi ayrima da geliriz
'saga da sapabiliriz sola da duz de gidebiliriz'
önemli degil illa ki döneriz yanlistan
'yol gözünde büyümesin'
yeter ki sevdiklerimiz yanımızda olsun
'onlarla yürümek yükümüzü azaltir'
hem düsersek bi el uzanır
tutar kaldırır beraber gülüp beraber ağlarız
-yeter ki sevdiklerimiz yanımızda olsun-
zaten
'yol hep orda'

emrivakilerden hoşlanmıyorum
genellikle süprizleri de sevmem.

-biz de bizim araziye ev yapcaz, sana çizdircez..
Sims'te yaptık,tasarladık biz zaten

-mmm ne güzel...

Devam etmeliyim
Devam etmeye çalışıyorum
Devam etmem gerek
Devam etmek çok zor

Sendelemekten korktuğu için, hareket edemiyor.

Eger düşüp yara almasaydın yürüyemezdin.
Eğer bacaklarını parçalamasaydın bisiklet süremezdin.
Eğer birkaç kıyafet feda etmeseydin çamurla tanışamazdın.

Neden bir anda kalkıp düşmeden yürümem gerekiyor gibi hissediyorum...
Sendelediğimde o umutsuz bakan gözleri kafamdan mı uyduruyorum yoksa?

Aslında mevzu çok derin.
Ama diyeceğim ki, mantıklı olan bu.

Ve bazı eleştiriler çok ağır...

Çeyrek asırlık ömür katetmiş birine hala sorumluluk yükleyemiyorsanız,
Kendi mal gibi hissetmemesi için sevgi gösterin...
ve bu başarıyı kutlarken onun elinden tutmayı unutmayın.

hepimizin arasında
bana en parlak görünen hayatlardan biri senin hayatın..

Huzur
Önemli şey...

Bazı insanlar vardır.
kendinden bahseder.
Kendi öncelikleri herzaman herşeyin önünde..
Derdi varsa anlatır anlatır, sen sonsuza kadar dinlersin.
Sonra bir kere 'benimde şöyle.....' diyecek olsan başka türküler duyarsın karşı taraftan..
5 dakika geçmeden vazgeçersin zaten kendinden..
bütün dünya sadece onun başına yıkılır.
Herkesin derdi vardır oysa..
Herkesin bir düşüncesi...
üzgünse bağırır çağırır,
Kırar döker seni..
Dökülürsün
Toplanırsın.
Sen en sevdiği değilsindir, ama seversin...

Rüyalar ne diyosunuz anlamıyorum.

Bi yana baktım turuncu alevler
Bi yana baktım iki dağ silüeti arasında parlak yıldızlar.
Bi yandan suyun sesini duydum,arada balıkların sıçradığı
Bi yandan hoş muhabbetleri dinledim.
Huzur, mutluluk
Nokta
Ne başka manzara ne başka memleket isterim.
Burdan uzakta nasıl yaşarım?!

Tam kendimi bu fikre alıştırmışken,
Kabullenmişken.
Ve bu benim için zorken...

 Tek tekmeyle kumdan kalelerimi deviren
O çocuk gibisin...

kendime kızıyorum,
kalelerin devrildiğine üzülmediğim için,
Sana karşı koyamadığım için...

Beynimi işgal etti.
Harika!
Hayır.
Asla o günlere dönmek istemiyorum.
Bu sefer yolu biliyorum.
Girmeyeceğim.

Önceki gün başkalarına söylediğim benzer şeyleri,
Sonra burada okumak
Aynı şeyleri düşündüklerimiz var.
Biraz olsun rahatlatıcı

Rüyalarımda oradayım.

Hikayeyi istediğin gibi bitireceğim.
Umarım iyi hissetmem için birşeyler yapabilirsin.
Ama
Yapmasan da önemli değil.
Boşverdim.

Bi kıyıda kalsam da
Bi köşe, kuytu
 kimsenin görmediği bir yerde,
öyle sabah akşam yatıp kalksam,
Ne kimseyle muhatap olsam
Ne kimseyi rahatsız etsem.

Buradayım, yokmuşum gibi
Olmamam gerekiyormuş gibi...


Beynimi tırmalıyor sözcükler
Eşeliyor.

hata yaptım,
Başka seçeneğim yok gibiydi

Cesaretim kırık, hevesim yitik.

Güzel şeyler görmek benim elimde.
'Şey' e anlam katan benim.
Eğer bir şey güzel gözükmüyorsa, baktığın yönü değiştir, ve iyi ışığı bekle...
Çünkü doğru yönden baktığında her 'şey'de güzellik vardır.

İçimde yaşadığım başka bir dünya var...

Korkuyorum.
Gelecek günler bize iyi gelecek mi?

Gülümsememe sebep o olamaz.
Buna kendim karar vermeliyim.

Sonra, unuttuğuma kendim de inandım...

Alışmak zor mu?

Gerçekten sevmek, kabullenmek midir?

Kabullenmek alışmak mı?
İyi kötü herşeye alışmak..

Alışmak sevmek mi?

Sevmek, alışmak mıdır?

Bazı şeyler de benimle birlikte gömülüp gidecek.

Ağacıma çıktığımda herşeyi unutacağım

Nası olacak böyle
Kendi kendimi karartıp
Sonra kuyulardan çıkarmaya mı çalışacağım
Nası olacak
Her gün o günün akşamını
Her hafta o haftanın sonunu mu bekleyeceğim
Mutlak huzur var mı
Her zaman oranın özlemiyle mi yaşayacağım
Nası olacak
Böyle mi devam edeceğim
Yeni başlıyorken
Yürümekten yoruldum.
En kötüsü de
Yorulmamam gerekirken yoruldum
Nası olacak böyle
Nası devam edicem
Nası yürümeye devam edicem
Mutlu devam eden bi hikayem olsun isterdim.
Sebep
Belki yalnızlık
Belki hassaslık
Belki de hiç bişey
Hep aynı soru
Peki Nası olacak

Sözcüklerimi okuduğu halde duymuyordu
Duymak istemiyordu.
Önemsemiyordu.

Bi sürelik bişeymiş gibi yapacağım
Düşünmüyorum gibi
Yanlışlık yapmışım gibi
Anlık bişeymiş gibi
Unutmuşum gibi..

Düşünmemeye çalışacağım
Huzurlu gibi yapacağım

Gerçekten..
Öyle olmayı isterdim.

Neyse boşver

aslına bakarsan
farkındaydım..

neler olabilcegini tahmin edebiliyordum
edebiliyordum etmesine de
bazı şeylerin önüne gecmek mümkün degildi
..

Bu döngü
İçinde olmaktan kurtulamadığım
Ama ruhen içinde olmadığım
Bu döngü
Bu günler
Katlanamıyorum.

Ya da bazen kimse kimse için önemli değildir

Bazen kendini önemsiz sandığın biri için önemli olabilirsin

Bazen senin için önemsiz biri için önemli olabilirsin

Hayat seni zorlarken kendi kalkanını kendin bulmalısın.

Bazen senin için önemli olan biri için o kadar önemli olmayabilirsin.

-olmayan bi şeyler var-

çok huzursuzum

içimde bi yerlede onun için üzülüyor gibiyim

görünce ağlayasım geliyor

sanki ona bi haksızlık yapmışım gibi

nasıl

ne yapmam gerek bilmiyorum

ben gerçekten artık yaşayamıyorum

onun ne düşündüğünü bilmiyorum ama
ben görebiliyorum
ne kadar uğraştığını,nasıl çabaladığını
değiştiğini
görebiliyorum

artık derin bir nefes almalısın..

Bugün iyi bi zaman değil

Bi çocuk gülümseyerek koşsa
Kuşlar çevrede cıvıl cıvıl ötse
Yakıcı olmayan o parlak güneş göz kamaştırsa
Favori yemeğin hazır olsa
Serin rüzgar ferahlatsa da

Tüm bunların
İç kıpırdatıp mutlu etmesi için

İyi bi zaman değil.

Belki yarın,

Belki de
..

'kendine gel'

bu ben değilim..

'Bitti
Kelimelerim.'

Kolay.

Toparlanmak zorundayım
Gücümü toplayamıyorum.

Çok düşünmekten böyle oluyor

Vurdumduymazlık

Nası yapıyorlar?

'En güzeli, en güzelin hayalini kurmak.'

'Konuşulan herşey boş,

Herkes farklı dillerde'

Şu  an
Arada bi olduğu gibi,
İçimin mutlulukla dolu olması gerekmez miydi?

'Böyle olduğunda mutlu olurum.'

Formüller işe yaramıyor.

Sebep,
Otobüste pencere kenarı benim olmadığı,
Yağmurda ayaklarım ıslandığı,
Ve yorgun olduğum için

Diyelim.

Bilemiyorum.
Bi türlü.
Geçmiş, şuan ya da gelecek..
Hangisi daha iyi?
Geçmiş için üzgün müyüm?
Geçtiği için mutlu muyum?
Yoksa özlüyor muyum?

Geleceğe dair umutlu muyum?
Yoksa korkuyor muyum?
Sanırım ilerisi için iyi hayallerim yok.

Ve şuanı,
Geçmiş için hayıflanıp
Geleceği düşünmekle mi geçiriyorum?
Sanırım.

Bilemiyorum.

Burada,
Karanlıkta
Yıldızların altında birilerinin olduğunu bilmek hoşuma gidiyor.
Bi ses duymak,
Görmeden...

Dinlemek hoşuma gidiyor.
Burada.

'beklersem daha iyi olacak mı..?'

en doğrusu neydi bilmiyorum
ama bişeyleri yanlış yaptığımı biliyorum

'biraz durup düşündüm'

zamanla her şey iyiye gitmiyor sanki
hep geçmişin daha zor olduğunu,
daha kötü olduğunu düşünürdüm
yanıldım sanki ha

eskileri özlüyorum
eski beni özlüyorum
çok şeyden habersiz basit hayatımı özlüyorum
o zaman da biraz üzüntülüydü kalbim
kırgındı da
ama hırslı değildi
öfkeli değildi
daha pek çok şey değildi

'biraz durup düşündüm'
geriye doğru bir adım atmak istiyorum.

Hikâyenin sonu istediğin gibi bitecek.
Ve sen mutlu olacaksın.
Ben...
Ben de yaşayıp gideceğim işte.

gözünün içine baktığım,
yüzüme bile bakmadı...

Üçüncü kişi olmaya alışıkken,
Başrol verilince benimseyemedim bu filmi.
Bağışla.

Bi anda karanlık apaydınlık olur mu?
Bi anda yağmur dinip gökkuşağı çıkar mı?
Bi anda fırtına bitip güneş açar mı?
Bi anda kötü giden her şey iyi olur mu?
Bi anda kalp ferahlar mı?

Gerçekten sevmek var mı?
Ya da sürekliliği söz konusu mu?

Bi an
O an
Gökkuşağının çıkacağı o an

Beklediğim an

İstemezken kalbine sev diye diretemezsin
Herşey iyi derken bi cümleyle yakınken uzak olabilirsin
Sırt dönmek konusunda profesyoneliz
Vefasızlıktan bahsetmiyorum bile
Soğumak bi anlık
Bi hareket

haksızlık
haksızlıktı
benim ona yaptığım

büyük haksızlıktı..

ne yapmalıyım?..

ben gerçekten artık hayatı yaşayamıyorum..

Bi kaç saat tanışıklığı olan,
Yakın ilişkileri olmayan insanların
Uzun zamandır dostmuşçasına yalandan gülüp konuşmalarından hazetmiyorum.


Bu arkadaşlıklarının başı olabilir ama dimi?
Sorun belki de bende.

Samimi olmayan durumlardan nefret ediyorum.

Bazı şeyler çözümsüz

-İstersin ama kimseye söylemezsin

Kalbime sordum

İstiyo muyum?

Cevap şaşırtmadı


Hayır!

Sen ona 2+2yi öğretirsin.

O sana hayatı öğretir.
Sana sevmeyi öğretir.
Saygıyı öğretir.
Gülmeyi öğretir.
Kucaklamayi öğretir sıkı sıkı..
Samimiyeti öğretir..

Deftere çizdiği kalbin içine Mehmet'i yazmayan Selim  doğallığıyla insanlığı öğretir...

Hikâye çok kısa..
2cümle..karşılıklı iki konuşma cümlesi..

Selim'le mehmet'in hikâyesi;
Selim uyumlu, sakin.. derslerini yapmaya çalışan kırmızı gözlüklü sarı saçlı mavi gözlü bi çocuk..
Küçük.
Görünce kucağına atlayacak kadar küçük.
'bacak kadar boy' tabirini karşılayacak kadar:)
Etüt için gelen ablasıyla ders çalıştıktan sonra deftere kocaman kalp çiziyor Selim.
Sevdiklerini yazıyor. Bütün arkadaşları var..
Mehmet hariç.
Mehmet bu arada çocukların derslerini sabote etmeye çalışıyor, elinde tabanca gibi yaptığı kalem yada oyuncakla ağzından tükürükler çıka çıka durmadan dış dış'layarak geziyor..Ya bir kalem fırlatıyor etrafa. Ya bir bardak suyu boşaltıyor ortaya.. durmuyor velhasıl..

Kocaman kalbin içinde Mehmet yazmayınca ablası "Aa mehmeti yazmamışız" diyince 'Ben onu sevmiyorum ki' diyor Selim.
Sonra ordan oraya firlayan Mehmet'i biran durdurup "ben seni sevmiyom demi memet?"
-hı hı(evet anlamında )
Sonra herkes devam ediyor hayatına.kin yok kötü söz yok, kavga yok dedikodu yok.. sadece sevmiyorlar. Olabilir.
En medenî iletişim.
En saygılı konuşma.
Bitti. Çocuklar mükemmel.

Eğer biri beni üzerse,
üzmemesini söylerim.
Üzmeye devam ederse
ortamı terkederim.

Eğer biri sevdiğim birini üzerse,
Onu üzerim.

Binlerce tabela vardı yollarda benimse yalnızca sana ihtiyacım vardır bu hayat denen dik ve sapa yolda...

Aşk... en derin arzu? En büyük korku?

-gözleri
..
güzel

güzel ama hüzünlü..
neden bu kadar hüzünlü bakıyor..-

'yine mi gözyaşı albertin
hani bulmuştun yolunu..'

Aklıma o basit kaçış yolu gelmiyor değil.

Yarın olmasın isterdim
Ve sonraki günde
Zaman benim için
Burda ve şuanda dursun isterdim.

Kurbağaların gürültüleri
Yıldızların parlaması
Başkalarının sohbet edip gülüşmeleri
Evlerin pencerelerindeki ışıklar
Yukardan bi uçağın geçişi
Otobüsün içinde ayakta ya da oturan insanlar

Benim dışımda da dünyanın sürüp gittiğini hissettiriyor