Herkesin yaşamak istediği bi ütopyası olabilir.
Öyleki onun hayalini kurmak bile mutlu edebilir.
Bazısı bilim kurgu filminden çıkmış gibi emrine amade robotlarla dolu,
Bazısı modern bi dünyada seçkin ve zengin bi aile.
Benim ütopyam
Benim ütoyamm
Bu zaman değil
Geçmiş..
Şuanda da en mutlu olduğum yer olan burda, bu topraklarda,
Geçmişte yaşamak isterdim.
Biliyorum.
Çok şey zordu.
Çilelerle doluydu.
Ama..
Soğuk kış akşamları evlerde toplanan samimi insanlar olmasını isterdim.
Öyleki sohbeti tatlı bi amcanın söylediklerine odaklanılsaydı..En heyecanlı yerini vurgulasaydı,herkes kahkahalara boğulsaydı.
Gün boyu fiziksel olarak çok yorulsaydık ama, akşama akranlarla toplanıp muhabbete gömülseydik mesela.
Akşam yatağa uzandığımızda çok yorgun olsaydık ama tebessüm etseydik,huzurlu olsaydık.
Her zaman istediğimizi yiyemeseydik ama yorgunlukla yenen basit bişeyler ömrümüzün en tatlı yemeği gibi olsaydı mesela..
Yabani çimlerde koştuğunda neden koşuyosun diye garip bakışlarla karşılaşmasaydık, ağaçlara istediğimiz zaman çıkabilseydik mesela.
Sobanın çıtırtısıyla hüzünlü bi türkü dinleseydik mesela.
Gerçek saygı,sevgi,utanma samimiyet olsaydı..
Ellerimiz kuruduğunda sürmek için gelişkin kremlerimiz olmasaydı ama büyüklerin sihirli    formüllerini kullansaydık mesela.
Dar toprak yollarda yürüsek Ocağı tüten,hoş kokular yayan haneye sorgusuz girebilsek,sorgusuz karşılanabilsek mesela.
İstediğim
Şimdi benim için,
Umutsuz bi hayal
Bu gerçekleşmesi imkansız ütopya.