Sessiz bekleyiş..
Son 17 dk

Düşünüyorum da
Şuan içinde bulunduğumuz durum..

Sanki..

Tanımadık bi yol gibi
Bilmediğimiz bi çevrede bi adrese gitmek istiyomuşuz gibi..
Yolda kayıp mı olucaz?
Adresi yolda birilerine sormaya çekinecek miyiz?
Ya da tahmin ettiğimiz hiç bişey olmadan adresi çabucak bulabilecek miyiz?

Ama tüm olabileceklere rağmen,
Eğer bi yere ulaşmak için yola çıkmışsan
Sanırım vazgeçip eve geri dönmeyi düşünmezsin.

İnsanlar.

insanlar midemi bulandırıyor.

Mutlu etmek..
Mutlu edilmek..
Bu dünyadaki en güzel şeylerden galiba.

Şaşırmak sonra mutlu olmak..

Biraz sonra başka bişeye gene şaşırıp mutlu olmak.

Artık ömrüm boyunca hiç gerçekten gülümseyemeyecek gibiyken..

Bugün anladım ki hala sebep varmış.
Hayır sebepler varmış.
Sebep olanlar varmış.
Asıl onlar iyiki varlarmış.

Bugün bi daha anladım ki
Tüm ömrüm boyunca onların da benimle olmalarını istiyorum.
Uzakta da olsalar, mesafelerin öneminin olmamasını istiyorum.
Zor ayarlanan programlarla uzun süre sonra biraraya gelsek bile,
Yine hiç zaman geçmemiş gibi gülelim istiyorum.
Hayatıma yeni insanlar girse de
Ana kahramanların onlar olarak kalmasını istiyorum.
Çünkü;
'
Birbirimizi tanımış olmak bizi hep mutlu edecek.
Hep dostumuz olarak kalacaksın.
Bizimle gülmek istediğinde, pencereni aç ve yıldızlara bak
Onlar sana bakıp gülümsüyor olacak.
                                                                                             '
Biliyorum.



Bin şükür.

Sessiz bekleyiş 😉
23.23
Son 37 dk

Beklemekten nefret ediyorum.

'Seni yaramaz seni'
25 Aralık Pazar

Belki bi daha bu ağızdan asla duyamayacağım cümle..

Çok zor.

Çok zorlanıyorum.

Sanırım
Ben de
Artık eskisi gibi olamayacağım

Hiç bi zaman..

Hep böyle zorlanacak,

Ve

Bi yerde noktalanacağım.

bu dünyaya bağlandıkça
hep daha açgözlü olduk
daha kötü daha mutsuz
ama hepimiz biliyoruz
bu dünya bir gün bitecek
işte o zaman kapı başka diyarlara açılacak
pişmanlık
pişmalıkla hepimiz o zaman tanışacağız asıl
bu dünya zavallı
bu dünya yalancı
bu dünya böyle
bilelim istedim

zaman bizi hiç ileri taşımadı
kalakaldık orada
bu bir parçalanma öyküsü aslında
paramparça olma öyküsü
bir kez dağılınca
bir daha toparlanamıyor insan
ilerleyen zamanın eksik parçayı
geri getirmesini beklemedim hiçbir zaman
ama kalanlar belki birleşirdi
öyle olmadı
kalanlar daha da çok parçalandı.

mutlu olmayı en çok sen hak ettin
bu gece biraz da senin için gözyaşı dökeceğim..

bütün bunlar bana ağır geliyor
-daha da derinlere inmek
en iyi yaptığım şey

arada erimeyen buzlar var
aşılamayan dağlar

eteklerine dolanan bir çalı.-
tam da böyle
senin gözündeki ben

bu vadideki karlar erimeyecek
buraya güneş doğmayacak
çok uğraştım
uğraştım ama olmadı
yapamadım ben
yapamayacağımı anladım
artık bırakıyorum
böyle kalsın

Bir gün umutlanıp,
Sonra onun hayaliyle yaşamaya başlamak...

Bi gün umutlanıp
Ertesi gün unutmak..

Sonra ertesi gün
Gene umutlanmak..

Sonra ertesi gün
..
..

Acaba hangisi kazanacak

Ve
Bundan da önemlisi

Acaba

Umduğum gerçek olacak mı?

Kar yağıyoo
Hadi dondurma yiyelim
:)

Bu ilk kez olmuyor.

Aksine her seferinde tam da aynı şekilde tekrarlanıyor.

İzleyici konumundaki ben

Her seferinde sanki ilk kez oluyor gibi üzülüyorum..

Kimi umut ışıkları sokak lambaları gibi..
güneş çıkacağı için sönerler.

Nasıldı?
Eğer sevdiklerim üzgünse
Hepsinden iki kere!

Eğer benim için önemliyse biraz olsun senin içinde olmalı.
Yoksa senin bendeki önemin gözden geçirilir.

Düşündüm de..

Giderek..

Başka hayatlara daldıkça..
 imkansızlaşıyor

Bikaç kerecik olsun
Bir araya gelmek..

Keşke düşünmeseydim!
SAÇMALIK!

hala.

Umut
Umut etmek
Çok kötü bişey
Hem de çok çok kötü bişey
Bomboş bişey
Hayal kırıklığına sebep olan bişey
Çok kötü bişey
Nefret edilesi bişey
Çok kötü bişey

Parıldayan ışıklar sönük
Umutlar karanlıkta.

Gün batıncaya kadar
Bi yerde öyle oturabilirim gibi.

Evler sessiz
Diller kuru.
Boğazım düğüm

Anlayamıyorum.

Nerde hata
Nerde çözüm.

Yanlış mı bakıyorum
Bakmaktan mı usandım.

Herkes mi böyle?

Öyleyse nası başa çıkıyolar
Yalnızca bensem nası devam edicem.

Bekliyorum
Kendimi kandırıyorum.

Kendimi kandırmak konusunda iyi değilim.

Bu bendeki
durup duran
Hüzün

Artık hiç geçmeyecek mi?

Ömrüm boyunca
böyle mi yaşayacağım?

o an cevap veremesem de
sonrasında epeyce düşündüm
öyle ki uykularım beni terk etti
yüzleşmekten çekindiğim şeyler
beni daha da derinlere götürüyor
daha fazla karanlığa gömülmek istemiyorum
eğer dürüst bir cevap verecek olursam

gene kaçıyorum değil mi
her zaman yaptığım gibi
bir gün
bir gün hepsini geri getireceğim
belki kalbini de iyileştirir
bütün bu gözyaşlarını da durdurur
belki
bir gün
adımlarımızı geriye atabildiğimiz bir gün
zamanın tersine işlediği bir gün
böyle bir gün

Şimdi yağan bu kar
Benim için. .

Uzun zamandır beklediğim,

Bir teselli
Ve
Bir hediye

Böyle düşünmek istiyorum.

''Hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Çünkü hiçbir şey görüntüden ibaret değildir. Bu kadim kaide, benim hikayemde de geçerli. Yalan insanı aptallaştırır, hakikat ise delirtir.''

'yarınlarda hep hatırlayacağım'

'çok uzaklardan ben de seninle gülüyorum..'

''.....zaman geçtiği gibi onlar da değişir.
 ama acılar,
 kalp kırıkları..''

Her zaman

Yıkılan

Ve

Yeniden kurulanların;

Her zaman

Yeniden kurulacağını sanar insan..

''zor ama umut dolu günler

 öyle ki rüya gibi kaldı

 bu kez ben çok ileri gittim''

dünya ben olmadan da dönmeye devam ediyor..

Herkesle dakikalarca konuşabilen insanlar,
Tükenmez kelimeleri olanlar;

Nerden buluyosunuz
Bu cümleleri?

Ve de

Samimiyeti?

sanki rüyalar gerçek
gerçekler rüya gibi..
bazı şeyleri bilinçaltım kabul etmemek için hala direniyor.
546 gündür direniyor..

sanki onlardan ayrıldığımda zaman duruyor
ne kadar vakit geçerse geçsin
fark etmiyor
tekrar karşılaştığımızda
kaldığı yerden devam ediyor
bütün samimiyetimiz, kahkahalarımız
üzüntülerimiz ,sevinçlerimiz..
sanki arada hiçbir şey yaşanmamış
hiç ayrı kalınmamış gibi
zamanın bizi değiştirememesi
işte bu en sevdiğim

Sessizlik..

Sustuğumu sandın..

Genelde içimden konuşurum.

Duymadın.

soğuk hava içimi ürpertiyor
gece de olunca ince ince esti
biraz sert bu rüzgar..
bütün yaşanılanları düşünüyorum
yol karanlık, sokak lambasının o loş ışığı
nedense aklıma hep yalnızlığı getiriyor
her neyse
bu kafa karışıklığı beni hiç terketmeyecek gibi
yukarı
kafamı yukarı kaldırıyorum
parlak bir ay ile bir yıldız..
geçen gün ilk kez yıldız kayması gördüm
kalbim hızlı hızlı çarptı
bir dilek tutmak istedim
o kadar çok şey geçti ki içimden
onu da beceremedim..
kalbini asla tamir edemediğim biri
bana demişti ki
bir yıldız kayarken son kez ışığını yayar
yüzyıllardır aynı yerde gördüğümüz yıldız
dünyaya sürekli ışık gönderiyor
sonra son ışığını da gönderip tamamen sönüyor..
yıldız kayması bir nevi son veda gibiymiş yani
veda etmeden gidenler
dinmeyen yağmurlar gibi
gözde hep hazır bekleyen bir damla yaş gibi..
bu yıldızı sevdim
neden son vedasını bana etti
belki de bir teselli vermek istemiştir
ooww nasıl soğuk
dikildim kaldım burda
insanlar tuhaf tuhaf bakmaya başladı bile
neyse adım atsam iyi olacak
olduğumuz yerde on dakikadan fazla durursak
deli zannedilebiliriz belki de asıl delilik...
hala adım atmadım mı ben!!
hızlı hızlı ....üşüyorum..
biiiir ikiiiiii üüüçççç
bir iki üç
biiiir ikiiiiiiii...

''kalbimin derinliklerinde mi yaşıyorsun?''

Yaşanan anı kıymetli kılan,
İçinde hissettirdikleridir.

En tatlı sabahlar koloniyle başlar..

İlk kar :)

her zaman bir başka kapı açılır..

Herkes emin adımlarla ilerlerken,
benim
rastgele ve tedirgin adimlarim....