AMA BEN NASI İYİ OLUCAM?

Sayısız gözyaşı kadar aglayabilirim.

Madden tek olsakta manen birlikteyiz tüm savaşlarda.

Simdi
Görünmez olup
Uca bilseydim eğer....
Keşke
Görünmez olup
Uçabilseydim...
....
Keşke.
Uçabilseydim
Görünmez olup.
Keşke...
...
Görünmez olup..

Nası anlatsam
Umut mu?
Umutsuzluk mu?

Nası anlatsam
Nası beklediğimi

Karmakarışık olayları..

İyimis gibi yapıp
Çevreme destek olmalıyım.
Ama ben nası iyi olucam?

Hayat ne garip

Herşeyi yaşadım bitti sanmaktayken
Yenileri ekleniyor..

Bu yüzden..

Korkuyorum gelecekten.

Beklemekten de korkuyorum,
Mutlu olmaktan da


Hayat çok garip.

tek başıma savaşmaktan da yoruldum

aynı frekansta olamıyorum

denemek gereksiz

beni böyle hissettiren insanlardan

uzak durmaya karar verdim

bu kadar düşünmek bana iyi gelmiyor.
dedi ki
'duracağın yeri bilmiyorsun'

öyleyse bırak gitsin

Herşeye rağmen
Tüm bu olanlara rağmen
Ya da olacaklara rağmen
Belirsiz düzene
Yoğun sirkulasyonlara
Kinayeli laflara rağmen

O güne odaklanacağım.

Odaklanmak istiyorum.

Bütün denizlerin suyu çekiliyor.

Herşeyi anlatmak istiyorum.
Ama söyleyecek bişey bulamıyorum.

"Ölemeyeceğiz ama yaşayamayacağız da."
..
..
..
.
Ne yapacağız?

Niye böyleyim?
Mutlu olmak için sebepler aramaktan yoruldum.
Mutlu olmak için belki yüzlerce sebebim var.
Asıl sorunsa
Buna rağmen,

Hala niye böyleyim?

Bi an için günlerce yerimden kalkmamak isterken
Ardından dakikalarca sokaklarda koşmak isteği de ne

Anlamlandıramıyorum.

Çok şeyi
Özellikle de
Kendimle ilgili..
Kendimle ilgili bi çok şeyi.

Yine oldu.
Sanırım
Asla geçmeyecek.

Aslında hayat detaylardan ibaret.
Çoğu zaman
Küçük önemsiz
Gördüğümüz
Minik şeyler....
aslında büyük yapboz için önemli parçalar.
Onemsemedikçe kaybolduk
Yapboz un içinde

....
- ben sıradan bir hayat yaşayıp, ölüp gideceğim..ama belki sen öyle olmazsın.
- bi yerden kırılması lazım. bizim icin yapılacak tek şey bu..bizden bir nesil sonra böyle olmaz..
- o kırmayı ben yapmam. Yapamam.
- evet çünkü
biraz daha duygusalsın.
- ....


.....
...

Sonra,
Kısa bir sessizlik oldu.
 biri:
-"Ne yapacağız bu hayatta böyle?"dedi umursamazca.
Kalktı, kafasındaki milyonlarca düşüncenin arasından pilavın pişip pişmedigi düşüncesine odaklandı. Kapağı açıp kapama işleminden sonra duyduğu cümle, aslında çıkmazlarının tanımıydı.
-"ölemeyeceğiz ama yaşayamayacağız da" dedi ve bir kahkaha kopardı diğeri..."
Onlardan başka kimsenin bilmeyeceği, tarihin zaman toprağına gömülü bir konuşmaydı ve bitti.

ekşidiğini düşünüp atmayı planladığım yoğurdu
cam bi kasenin içinde
içinde kaşıkla ayran yapılmış görünce
akşamki sofra için hazırlanmış
hazırlanırken öylece kalakalmış
her şeyi unuttum
aşırı üzülüyorum

delirdiğimi düşünürsen haklısın
ben en başında hata yaptım
oysa kendimi güçlü sanırdım

söyleyeceklerimi toparlamakta zorlanıyorum
zaten konuşmaktan da çok hoşlanmıyorum artık
kime ne söylediğin ne kadar önemli ki
bu hayatta herkes yolunu tutturmuş da
bir ben bulamamış gibiyim
nerde hata yaptığımı biliyorum
biliyorum bilmesine de
neyi değiştirir

dünya benim etrafımda dönsün istemiyorum hayır.
sadece
bencilliginizden sıyrılıp karşıdakini biraz olsun düşünmenizi istiyorum

kuklayım.
hayatım
 iplerimi oynatanlarla kendi içimde verdiğim savaşla geçiyor.
buna alışmak
tek basıma karar vermeye ve ayakta durmama engel.
alıştım.
ama savaşım bitmiyor.
bitse mal gibi yasamaya devam ederdim
ama simdi.... tahtalar çürüyor.

Neşelen!
Güçlen!

Eğer kalpler arasında duvarlar varsa
Ayni yerde olmanın bi anlamı yoktur.

Maddi hic bir şeyin bi anlami olmadigi gibi.

Ve kalpler arasındaki duvar
Maddi şeylerden sebep örülüyorsa
 o zaman
 DÜNYA ÇEKİLMEZ BİR YER.

Sokak lambasi gündüzleri iyi hissediyordu.
Onun gibi hissetmek isterdim.
Hem gündüz hem gece ise yaramaz olmak boğucu bisey

'
Sabahın erken saatlerinde biri seni bekliyor.
Bitkiler ile çiçekler arasında seni bulacak.
..
Bir şekilde hikaye devam ediyor.  '

'Yıldızım karanlıkta ağlıyor.'

İyi bişeyler olsun istiyorum.

İyi bişeyler olsun istiyorum.

kalbim kırıldı
bütün insanlığa küsmek istiyorum
dağıldım dağılacağım
daha fazla devam edemiyorum
biraz sonra gözyaşlarına boğulacağım
kimse silsin istemiyorum
tüm gücümle deniyorum
küçük bir yaprağı bile yerinden oynatamıyorum
dünyanın bütün olasılıklarını hesaplıyorum
'unutmak'-la aynı cümlede içinde bulunamıyorum

yeryüzündeki gözyaşlarını
tek başına bitiremezsin
en iyisi gel biz beraber ağlayalım

'benim hüznüm bitmedi henüz'

....
- ben sıradan bir hayat yaşayıp, ölüp gideceğim..ama belki sen öyle olmazsın.
- bi yerden kırılması lazım. bizim icin yapılacak tek şey bu..bizden bir nesil sonra böyle olmaz..
- o kırmayı ben yapmam. Yapamam.
- evet çünkü 
biraz daha duygusalsın.
- ....


.....
...

Sonra,
Kısa bir sessizlik oldu.
 biri:
-"Ne yapacağız bu hayatta böyle?"dedi umursamazca.
Kalktı, kafasındaki milyonlarca düşüncenin arasından pilavın pişip pişmedigi düşüncesine odaklandı. Kapağı açıp kapama işleminden sonra duyduğu cümle, aslında çıkmazlarının tanımıydı.
-"ölemeyeceğiz ama yaşayamayacağız da" dedi ve bir kahkaha kopardı diğeri..."
Onlardan başka kimsenin bilmeyeceği, tarihin zaman toprağına gömülü bir konuşmaydı ve bitti.

Hayatta

Birilerini tanımamış olsaydın,
Eksikliklerini de hissetmeyecektin.

Bazı şeyleri
Yaşamamış olsaydın,
Bu kadar özlemeyecektin.

Eğer
Tercih hakkın olsaydı,
Onları hiç yaşamamayı seçer miydin?

Bu aralarki ana fikrim
hayal kırıklığı

Kimse okumasa bile
yazmak istiyorum.
Farkedecek bi kisi bile olmasa da
hislerimi paylasmak istiyorum
Anlayacak kimse olmasa da
düşüncelerimi dökmek istiyorum.

Bunun Adı
Umut

'limanımın gemileri demir aldı gidecek
benim gözyaşlarımı kim gördü ki
kim silecek'

-en başa dönmek istiyorum-

en çok da
kendimden yorulduğumda
böyle olur

"Bırak herşey kendince kalsin
Alti üstü sende insansin"

Bilinmeyen ellerle yazılmış bi kaç kelime..

Bu his..
Teselliden de fazlası, kalbimin aynası.

Gece olup herkes yatağına çekildiğinde
Genelde bi köşede oturup öylece düşünüyorum bu aralar..
O günü bazen, yaşadıklarımı
Bazen eskileri
Bazen içimde kalıp söylemem gerekenleri,
O an düşündüklerimi düşünürüm.
Bazen duygularımı,
Beklediklerimi.

Ve sonra,
Tüm bu günün sonucunda
Nasılım diye düşünüyorum.

Mutlu muyum?
Hissiz mi?
Orta halli mi?
Sinirli mi?
Umutsuz mu?
Ağlamaklı mi?
Özlem dolu mu?
Sabırsız mi?

Bugün benim için
Günlerden
..

-kaybettiğine ağlamayı bırakmalısın-
bu hayatta asla kuramayacağım bir cümle

zamanla her şey geçecek
unutacak,iyileşeceksin
şimdi üzül ama sonra bitecek
zamanla üstesinden geleceksin

hiçbiri
hiçbirini senin için söylemeyeceğim

''zor zamanlar geçirmiş olsam da
zaman zaman geriye dönmeyi isterim''
çok farklı olabilirdi
olabilir miydi

"Sen iyiysen herkes iyi"
Kafami kurcalayan, doğruluğuna inandigim soz

Ve sonra
Her durumda
En iyi yaptığım şeyi yaptım.

Dondurma yedim

Geçmez sandığım ne varsa geciyor.

"Şimdi hüzünlü yüreğine şöyle söyle dostum: 'Geçmez sandığın ne varsa geçiyor'."

Bekliyorum..

Tam olarak ne beklediğimi
Bilmiyorum.

durduğum yol ayrımından
herhangi birine adım atacak gücüm yok

gene bi yol ayrımı

''köşeyi dönsem mi
yoksa düz mü gitsem.. ''

öyle işte

hayatların birbiriyle kesiştiği an'lar hep garip gelir bana...
mesela bugün hiç tanimadigim birilerinin yüzlerini en ince ayrintisina kadar öğrendim...
gulerken yanaginda oluşan göçüğü...
yada kopek dişlerinin diğer dişlerinden biraz daha uzun ve disari cikik olduğunu..
saclarini gerince alnında beliren iki damari...
öğrendim...
hic tanimadigim birinin....
ve benim bugün üzerine kazidigim isimlerle beraber yarin evlerine misafir olacagiz.. bundan sonra orada bi köşede duracagiz. orada olduğumuzu bilmeyecekler.
belki ben bi gün yolda görsem tanimayacagim...
yada bi gün bi yerde o isimlerden biriyle karsilassalar evlerindeki odada çerçevede ismi yazili kişinin yanından geçtiğini hic ama hic bilmeyecek. bende bilmeyeceğim ... hayatta boyle düğümlerin olması çok güzel.

"....... Eğer sevdiklerim  üzgünse
Hepsinden iki kere.."

aslında
yalandan da olsa ,tek bi kelime de olsa
duymak istemiştim
ondan duymak istemiştim
fakat
tek kelime etmedi
hiç konuşmadı denemedi bile
kalbim ..birazcık kırılmıştı

sonradan öğrendim
öyle değilmiş meğer
meğer bazı üzüntüler ağzına kilit vurdururmuş insanın
bütün kelimeleri unuttururmuş

meğer ben kadar benim için
çok üzgünmüş meğer
meğer o da

keşke tek kelime edebilseydim keşke
ahh keşke
keşke
böyle işte
durur durur hatırlarım
durur durur üzülürüm
durur durur ağlarım

'yine mi gözyaşı albertin;

 hani bulmuştun yolunu..'

Lafını daha bitirmemiştin.
Bisey anlatıyodun.
Yarım kalmıştı
Yarım olarak mı kalıcak artık?
Ne oldu o odadaki durum sonra?
Hep merak mi edeceğim?

Neden gitmek zorundayım?

Asıl sen neden şimdi gitmek zorundasın?

Etkilenmek?
Sen gençsin?
Neden ona bakabiliyoken istediğim kadar bakamıyorum?

Nefes alırken kaşlarının hareket edişini gördüm
Ve pamuklu su için dilini hareket ettirişini.

Bu sefer gözüme cok büyük bişey kaçtı.

Dün benim için pparıldayan ışıklar
Neredesiniz?

bir yanıp bir sönen
biraz sonra bir anlığına bi daha yanan
hemen sönen
tekrar yanan
kıp kıp edip sönen
her şeye rağmen bi daha yanan
hemen ardından bi daha sönen
köşedeki sokak lambası
...

neden bu kadar üzgün hissettiriyorsun

en çok da önüne geçemediğim kaygılar
ah!

'bu böyle gider gibi..'

düşünmeye ihtiyacım var
toparlanmaya
iyileşmeye

Gözlerimi tek bir noktaya odaklayip
 saatlerce bakmak geliyor içimden

Ne farkeder ki

İnsan kendi hayatindayken.
içinedalmisken
Farketmiyo..
Sadece dusunmeksizin zamanla beraber kosturuyor. Bilemedigi bi hedefe...

Bazen de şöyle oluyor
dönüp bakiyosun birden..
Ve
Napiyorum ben?

Sevebilmekte büyük nimet..

Az önce
Tam sevdiğim gibi
önümde kimseyi görmediğim
sağımda ve solumda parlayan lamba dolu
ışıklı bi yoldan yürüdüm.
Sanki benim için yakılmış gibi..
kendi kendime
dişlerimi göstererek tebessüm ettim sonra

'Senn..
Parlıyorsun.'

1 Kasım 2016 00:03