Ağladım..yapamadıgım seyler icin, göremediğim olaylar, yanında olamadıgım insanlar için.sustum. yine ağladım. Isinlanmayi bu defa ben istedim en cok. Sonra dram bi filmin en sacma karesine agladim. Annesi cocuga bagirdigi icin, sevdigi cocuk kizi biraktigi icin, babasi felc oldugu icin falan... Yine sustum. Ne yapabilirdim ki. Sonu yok. Dunyanin en mutsuz insani hissettim gunlerce. Sonra umrani gordum. Agladiklarima agladim. Agladiklarimdan utandim. Onun aglayamamasina agladim. Susmadim bu defa susturmadim kendimi. Bakislarina baktikca, onun mu benim mi cocuk oldugumu anlayamadim...sadece agladim.