umut, sevgi, gökyüzü...
soyut kelimeler silsilesi.

ne ourdu sanki elimizle tutup,
ağzını yüzünü sıktıra sıktıra sevseydik onları.
koklasaydık,
koklaya koklaya öpseydik.

cebimizde bile taşıyabilseydik,
sonra içimizi yarıp orda saklasaydık,
pamukların içine sarsaydık veya...

yoksa bulutlar pamuğumuydu gökyüzünün?
zaten gökyüzüne bakınca umutlanmıyor muyduk?
sevebilmek de umutlarımıza dahil değil miydi?

çok mu saçmaladım? :/

zaten en sevdiklerimin gülüşü gözümün önüne gelince...
gökyüzüne bakıp
bende gülümsüyorum
çoktan içimi yarıp koymuşum ki onları,
kocaman şişiyor yüreğim sevgiyle.
Toprağa değen yağmur kokusu da onlar hem.

sonra diyorum ki
metaforlar iyiki varsınız.