parçalanmış, dağılmış bir daha birleşemeyecek.

Hunharca sayıp sövdüğün
Yeni bi haber gördüğünde hemen paylaştığın
Ya da güzel bişey dinlediginde attığın
Hunharca kahkaha patlattığın

Depresif
Deli gibi mutlu
Çığlık atarken
Ağlarken ya da bağırırken
Şarkı söylerken
Yemek yerken
Yeni uyanmışken...
Bi sürü halini gördüğün

En azindan bi kaç konuda
Kesinlikle yüksek oranlarla
Anlasıldığını bildiğin
Ve anladığın

Kac arkadaş grubun varkiiii
Şu koca dünyada,
Ve bu kadar insan arasında.

umut kırıntılarını
kuşların gelip alması için
penceremin mermerine koydum.

''belki de bize kalan; yamaçta bir ağaçtır.
 hergün onu görelim diye..
 dünkü sokaktır belki de
 ya da
 kötü büyütülmüş bağlılığıdır bir alışkanlığın
 hoşlanmıştır,yanımızdan gitmemiş kalmıştır..''

Çok konuşursan
Boşboğaz derler

Sessizce oturursan
Çok donuk, hoş sohbet degil derler

Eglenip, çok gülsen
Ne çok güldü derler

Öyle
Asıl problem
Ne yapacağını bilmeden
İnsanların akıllarını okumaya calışman

Doğru olan kendi aklındaki
Ama biliyorum
Artık kendi aklındakini bilmiyosun.

Zor
Ait olduğun-olduğunu sandığın dünyada
bazen 3 cümleyi biraraya getirmek
sessizliği ne ile bozacağını düşünmek
Zor

Mimarlığın değil insanlığın ön planda olduğu,
ipek mendillerle sarılası anılarımız o(ö)ldu..

ondandir belki de şimdi bocalamamız..

yazmak istemiyorum.

zaman birçok şeyi çözemiyor;  bunu anladım..
hala çoğu şey; hatırladığımda aynı hissi veriyor

ama zaman
öfkemizi hafifletip
kalbimizi yumuşatabiliyor
bazı şeyleri geride bırakıp
yeni adımlar atmamızı sağlıyor..

bu iyi bişey mi kötü bişey mi bilmiyorum
ama şu sıralar ona birazcık  ihtiyacım varmış gibi hissediyorum.

Sevdiğim ışıklı bi manzara
Kulağımda bi melodi
Kalorifere dayanmış ayaklarım
Ve
..

Bugünlerde hayat

Sessizlik
'Kar ne güzel yağıyoo'
Merak
Çay
Öksürük şurubu
Özlemek.

Yüzüne bakınca içi açılır insanın..
Öyle bisey işte:)

Bazen beklemektir hayat
Kimisi 5 dakika bekler
Kimisi bir ömür...

bu sefer
konuşup gürültülü olmak yerine
sessizliği seçtim

senden birşeyler bekliyor dünya
hala ölmediğine göre demek ki
seni bekleyen birileri var
belki dokunuşunla hayata tutunacak birileri
demek ki daha tanışman gerekenler var..
söylemen gerekenler...
ne demek bitti..
demek ki daha üstüne düşenleri yapmadin
demek ki uyanacak sabahlar var.
demek ki daha okunacak kitaplar var,
kafana gore bitirmek var mi

Kiminin hayata tutunma yöntemi
Sürekli aynı cümlelerini tekrar etmek
Kimininki muhabbetlerinde başkalarından konuşmak
Kiminin yöntemi genellikle sessiz kalıp dinlemek bi başkasını
Kiminin hayata tutunma yöntemi baskın olmak her yerde, hep doğruyu bildigini savunmak
Kimininki hep yaşadığı eski zamanlardan bahsetmek
Kiminin sosyal görünmek
Kiminin onaylamak bi çok şeyi
Kiminin takmamak

Bi cok kişinin
Dışardan nası göründüğünü önemsemediği
Kendi için tanımladığı bi rol,
Bi 'hayata tutunma' yöntemi var.

Sanırım ben daha benim yöntemimi tam bilmiyorum.

Sabahları sıcak ütüyü yatağa sürüp üzerine oturmak )kalp( ben
:)

keşke sadece gözlerin buğulu kalsaydı

kalbin buğulanmasaydı .

ya da gözlerinde buğulanmasaydı hiç

gülseydi içi hep taa göz bebeklerinin.

gözlerin...

gözlerimdeki buğu.

bulutlar yüklü

gökyüzü beni affet. :/

"Sizi yoran önünüzdeki tırmanacağınız dağ değil, ayakkabınızdaki çakıl taşıdır"

airbhrir ehmebln. bu fiwkbjev
..
Dfhk mffubjkkiyfxswaadttuub.......
......

kendimi duyamiyorum..
derin ve gürültülü bi uğultu..
kelimeler ağır.
sesler ağır..
sorular cevapsız.

kafa
dinlemek
uyuşmuş beyin
derin
gürültü
uğultu
düğümler
karmaşık
sorular
bilmiyorum
neyi?
neyi bilmediğimi
ne?
konuşma
istemiyorum
kelime
yanyana getirmek ne zor

ait olmadığın yerlerde olduğunu hissettin mi hiç
olur bazen,


her yer betonsa
aldigin nefes dumansa..
gökyüzü uzaksa....

bitip gitmiş bir hayat..
artık yaşamak istemeyen
ama hala hayatta olduğu için
çaresizce çabalayan.

gözlerime bakıp
'naapıcaz şimdi' diye sorduğunda
aklımdan geçenler bunlardı

napıcamızı biliyordum ama
hiçbir şey söylemedim

yaptığım şey sadece üstünü örtmekti
hafif bi rüzgar esse
yeniden ortaya çıkaracak herşeyi

ben değiştiremedim
değiştiremiyorum

belkide daha fazla zorlamamalıyım
diye düşünürüm zaman zaman

bazı şeylerin geri dönüşü yok
kaybolan zaman
yitip giden umutlar
söylenmiş sözler..

durumu kabullenmek
benim için hep zor.
bu yüzden de
bişeyler hep geç

Sanırım ölçek problemi yaşıyorum.
Kafamın içinde bi büyüteç var.

Ben de isterdim
İnanki ben de isterdim..

O kadar basit olmasını.

Bi zamanlar
Özgür,  beyaz bi güvercin vardı.
Gerçi bu adı da bi başkası koymuştu ona ama..
Demek onu oyle görüyodu.
Neyse

Sonra bu özgür beyaz güvercin,

Karardıkça karardı
Ve de
Kapandıkça kapandı.

Artık
Ne özgür,  ne de beyaz hissediyodu.

Anlayacağınız
Bu iç acıtan özgür beyaz güvercinin öyküsü
Hüzünlü bitiyodu.

Belki de en başından

Onu, özgür beyaz bi güvercin gibi gören,
Yanlış görmüştü.

Dışardaki rüzgarlar,
İçerde büyük kasırga...


Dışarı hep sessiz ama
Kafamın içi dolu
Karşılıklı konuşmalarla.

Yoruldum
İnsanların bi sürü sorular sormalarından
O sorulara verilecek doğru kelimeleri aramaktan
Yoruldum.

Eğer
sanırım
mümkün olsaydı..
Geçmişe filan gitmezdim.

Ama
Geçmişteki ben'e dönerdim.
Çünkü o zaman
Bugünüm de
Geçmiş o günler gibi
O günler gibi

Daha mutlu olurdu

kendimi teselli edebilecek
bi sözüm de kalmadı

bugün
...orada çay içerken
yanımıza gelen çocuk..

çıkamadın aklımdan..
yüzünü görmedim..

bakmadim.
Bakamadım..

"hep böyle arkanı mı dönersin problemlere?
-eğer benden çok büyükse..
 ...
 yanı...
 bazen..
 evet:(?



karşı karşıya gelmekten korktum belki.
belki utandım..
neden dönüp te gel otur yanıma demedim..

zamani bugunluk geri alamaz miyiz?

söylesene nerdesin simdi..


pecetelerini sattin mi?

'Hasret, içimizde.'

Ne güzel söz..

''kalbini ferah tut
 her fidanın çiçek açma zamanı farklıdır..''

gene en başta
sanki yıllar geçmemiş gibi
ne yaparsam yapıyım
hiç bişeyi değiştiremiyorum

Ve şimdi..
Hatıralar sisleniyor.

sıcak bir çay ve
maydanozu az kuru bir poğaça..

"susmayı öğrendi yazık
içimdeki çocuk"

Konuşmak kolay.
Yaşamak zor.

umut, sevgi, gökyüzü...
soyut kelimeler silsilesi.

ne ourdu sanki elimizle tutup,
ağzını yüzünü sıktıra sıktıra sevseydik onları.
koklasaydık,
koklaya koklaya öpseydik.

cebimizde bile taşıyabilseydik,
sonra içimizi yarıp orda saklasaydık,
pamukların içine sarsaydık veya...

yoksa bulutlar pamuğumuydu gökyüzünün?
zaten gökyüzüne bakınca umutlanmıyor muyduk?
sevebilmek de umutlarımıza dahil değil miydi?

çok mu saçmaladım? :/

zaten en sevdiklerimin gülüşü gözümün önüne gelince...
gökyüzüne bakıp
bende gülümsüyorum
çoktan içimi yarıp koymuşum ki onları,
kocaman şişiyor yüreğim sevgiyle.
Toprağa değen yağmur kokusu da onlar hem.

sonra diyorum ki
metaforlar iyiki varsınız.

''şimdi her başlangıç
  yeni bir zaman kaybı''

İnsanlar birbirini anlamıyor.
Bende anlamıyorum.

Beklemekte bir eylemdi
Hatta en bi zoruymuş eylemlerin,özlemle..
Vaktin hiç geçmemesi dakikaların saate dönüşmesi
"iki boyutlu kelimelerle" tarifleyemediğin bir his içinde
Biraz heyecan, biraz hüzün... tuhaf işte.
Yeniden görmek
Geçmişi sıkıştırmak
Saatleri dakika gibi yaşamak için dua etmek
Eskisi gibi ya da "eskisi gibi mi?"
Niye yine bu telaş?
Neden sakin telaşsız yetiştirme kaygısı olmadan değil.
Ne diye çay alelacale?
Vedalaşacağını bile bile
Koşar adım gitmek niye?

hava soğuk yerde erimeye yüz tutan kar
acaba dedim...bunların ne hikmeti var
Galiba kapısını tıklatmayı unuttuğum ötelerden bir mesaj var
Sus dedim kendi kendime
Konuşmak zorunda mısın bu kadar
Kainatta o kadar konuşması gereken varken
Bende üzüldüm şimdi
Çay demleyip karşıma oturtamadığım hüzünlerim gibi
Ama hala bir umut var değil mi..?
BELKİ.

Ne meselaaa o.O
Anlatsana biraz?

o an aklımdan geçenler
gözlerimi doldurmaya yetti..

Nanikkk.

Hadiiiiii
Hadiii biraz enerjiiii
derin bi nefes..:)))
Duvara doğru diktigin o donuk bakışı topla
Hoooop şimdi yattığın yerden zıpla:)
Tamammm:)))
Ee ne yyapalım??:)

Ya da neyse boşver.duvar güzel:D

Kararsız.

geleceği düşlemek
hata burda mı
zaman hesabı yapmadan mı yaşamalı insan

yarın yokmuş gibi  yaşarsak
mutlu olur muyuz

yapamam ,yapamıyorum

bugünden de pek keyif almıyorum
hayır hayır bu şükürsüzlük değil
bu bir iç çekişme
napıcanı bilmeme
yolunu kaybetme..

bi taraftan da biliyorum
küçücük şeyler bile mutluluk getirebilir;
masum bi gülümseme
sıcak bir kahve
hoş bir melodi
uçan bir kelebek..

ama bunlar sanki büyük bir tablonun
küçük bi köşesini boyamak gibi
kafamızı biraz kaldırırsak
resmi görüyoruz boyanmamış büyük resmi..

herkes sadece köşesini boyarsa  resim nasıl boyanmış olacak!

küçük köşede de büyük resimde de
çok acı çok hüzün var
biliyorum..

böyle işte ;gene karışık

böyle işte
söylenecek söz kalmadı

ne yapmalı

''nereye gidiyorum
 ve ben
 ne istiyorum..  ''

''kendine iyi bak
 çünkü ben beceremedim''

İyi bişeylerin olacağını ümit ederek
Yarını bekleyenler,
Bugün hep mutsuz olurlar..

Dimi

Kim inanır
Bu ışıltılı dünyanın,
İçinde bi mezarlık barındırdığına

uyanıkken yaşayamıyorum dileklerimi
uyursam da ölecekmişim gibi hissediyorum

umrunda değildi söylenenler
sessiz ve yavaşca bildiği yolda ilerliyordu
henüz tanimiyorlardi onu

belki de boşunaydı bu kelimeler..

bazı insanlar kilometrelerce uzaktan saatlerce ağzını kulaklarına ulaştırabilirler:)