koloni ortamında hızlıca konuşman gerek
çünkü herkes aynı anda konuşur;

ne de çok özledim..

şimdi ben kendim konuşup
kendim dinliyorum
gerçi artık
konuşmuyorum bile..

bi ara bu hikayeyi anlatmaya başlamıştım
ama tabi binbeşyüz kelime arasında
kaynayıp gitmişti..

konu nası bi yere gelmişti de
neden bu hikayeyi anlatmaya başlamıştım
hiç hatırlamıyorum..

neyse şimdi hikayeye geçelim;

evvel zaman içinde
kalbur saman içinde

bahçelerin birinde
güneşe aşık bi gündöndü yaşarmış..

güneş ne zaman pırıl pırıl parlasa
gündöndü de hemen başını güneşe çevirirmiş..

aynı bahçede
yemyeşil bi tane de sarmaşık varmış..

e hikaye bu ya sarmaşık da
gündöndü'ye aşıkmış..

sonra?!;
sonrasını anlatmıcam..

hüzünlü bi hikaye bu
hepimizin hikayeleri gibi..

ama sonunu söylicem

hepsi mutsuz oluyo..
güneş de gündöndü de sarmaşık da..

şimdi ben merak ediyorum
bizim hikayelerimiz nasıl sonlanır?

hüzünlü başladıysak eğer ;
hüzünlü mü    ......?