evet anahtar kapıda değil artık..
 buna alismak zor. bunun yanında bide o çılgınca hayal ettiğimiz mezun olmanin verdiği başka sorumluluklar..hayalller gerçekleşti simdi dünyanın en Mutluları mıyız ki;)) hayir tabiki...ya mutluyuz tabi genede..ne bileyim, yeni şeyler bizi bekliyor... eskileri şöyle elimizin tersiyle sıyırıp atamadığımız gibi yenilere de alışamadığımız bi hayat... 
sanırım bu aylar bu ikisi arasindaki cebellesmeyle geçecek...

eskisehir bizim agacimizdi,bizi bir arada tutan.
ayni zamanda büyüten....
artık olgunlaştık..dallardan koptuk birer birer..
koloni farkli yerlere savruldu gitti...
bakalim simdi nerelere surukleyecek ruzgar bizi..
tamda bu asamadayiz. yere düşmüş olmanin vermis oldugu saskinlik.. 
agactan kurtulmanin verdigi sevinc, 
diger yapraklardan ayrılmanın verdigi burukluk var şimdi.. 
ve nereye gideceğini bilmiyor olmanin verdigi hafif bi korku ve tedirginlik...
 ama neyse ki nereye olursa olsun bizi sürükleyecek olan Kudretten ve hayrından eminiz;) anlatabildim mi;))






*Çalıkuşu*