Sanırım sonsuza kadar tekerrür edecek.

Ya da bir yerde bitecek.

Birimiz burdan gittiğinde.

Bu kaçıncı kayboluşum?

Tırmandım her yokuşu.

Yine de sana tutunamadım.

Yutkunamadım, ölüyor ruhum.

 Pek çok ihtimali düşünmüştüm. 

Şöyle derse böyle derim. 

Hisleriyle hala bana tutunduğunu söylerse olmayacağını söylerim. 

Kabullenmesi için güzelce anlatırım. 

Açıklamaya çalışırım.

Görüşmek isterse nasıl redderim?  Bana verdiği şeyler ne olacak?

Sonra ben kızarım, aa anlıyorum ama bu kadar da olmaz filan. 

Gerçekten kötü biriyim.

Ama 

Hiç biri olmadı. 

Kabul etti. 

Hislerinden söz etmedi.

Bana tutunmadı.

Bu hissi biliyorum. 

Önce sinirlenir sonra yine dönmesini istersin.

Aşmak zor olur, uzun zaman alır.

Şimdi biliyorum ki böyle bir geçmişim varken ben de mutlu olamayacağım. 

İnsanların kalbini değersizmiş gibi kırıp gülmeye devam ederken. 

Mutlu olamayacağım.

Özür dilerim.

“Öfke bir şekilde geçiyor ama hayal kırıklığı asla geçmiyor.”

Özür dilerim. Hayallerini kırdığım için. 

Sen iyi birisin. Yapılabilecek herşeyi yaptın. 

Ben beceremedim. 

Kalbini alıp değiştirebilsem keşke, kırgınlığını alabilsem. 

Hiç yer almamış olmayı dilerdim yüreğinde. 

Hiç var olmamış, hiç zarar vermemiş olmayı. 

Özür dilerim. 

Birinin kalbini almak ne zor ve birinin kalbini almak ne kolay. 

Bunun kararını verebiliyor olsaydık keşke. 

Bazı şeyleri değiştirmek elimde olsaydı keşke, mümkün olsaydı. 

Özür dilerim. 

Seni yarı yolda bıraktığım için. 

 İki yıldız parıltısı

Minik çukurlar, 

Kısa öyle beyaz beyaz 

Gökyüzü gibi

Bu gün. 

 Onunla ayrı kişiler olduğumuzu öğreniyorum. Öğreneceğim

 Yüzde 15 mi daha fazla mı

 Eğer geri sarabilseydim, ne yapardım? 

 İnsan çok parçalı.