Kendime o anı hatırlatıp duruyorum.

En mutlu anım olabilir mi?

İleride, yani yeterince yaşlandığımda gençleri anlayabilmek isterim. Gençleri.. çocuğumu.. Yeni nesili. O yüzden şimdiki hallerimi unutmamak için ara ara yazarım. Büyük ve herşeyi halletmiş benden şimdiki ben'e yazarım..

Bugünkü bilge öğüdüm ise şöyle;

-Zihninden bir düşünceyi kovalamak öyle kolay değil.
Eğer içeri sızdıysa belki ilk aşamada tek yapman gereken onu sadece beslememek olabilir. Sürekli aynı şeyin etrafında dönüp durmak seni an'lık yaptığın hatalara körleştirir. Tekrar tekrar bilerek ama istemeyerek yaptığın bu döngüde kaybolursun.
Besleme, zayıflasın ve sen farketmeden yavaşça kaybolsun.

Ve Şimdiki benden herşeyi halletmiş bilge ben'e:
-Umarım işe yaramıştır

 Doğru ve yanlış diye bir şey var mı ondan bile emin değilim. Çoğu zaman iç içe.. Seçimler çoğu zaman doğru ya da yanlış değil, sadece bir tercih. İyiliği ve kötülüğü zamana, duruma, - öyle geniş ya da dar diye tanımlanamayan bir zaman hem de-  bulunduğun ana göre değişen bir tercih.

" Ama 'imtihan dünyası' tanımının içinde bunlar zaten olmalı, kursursuz bi hayat mı bekliyordun" dedim kendime. 

Geleneksel doğumgünü haftası terslikleri başladı.

Son 7 senedir yaptığım bu Bursa seyahatlerinde

Bu defa daha bir büyümüş ve olgunlaşmış gibi hissediyorum.

Anlık belli de bilemiyorum :)

Ama hala ilk trene/otobüse bineceğim an içim kıpır kıpır oluyor, şükür :)