Benim kıymetli arkadaşım, 

Mutlu olmanı isterdim. 

“-Ölüm değil tabi de bi çeşit ölüm. Hayatımızdan önemli biri gitti.

-Önemli olsaydı gitmezdi…”

Kolonide herkes mi şair behh 

-Ağlamışsın ama, gözlerin şişmiş.

-Yoo ağlamadım aslında

Durup düşündüm, ağladım mı.

Bi gülümseme patlattım sonra. 

-Bugünlerde çok ağlıyorum bi düşüneyim ağladım mı dün dedim. 

-Yok yiiaa ağlamadım. 

Gitmese olmaz mı dedim. 

Olmaz, dedi.

Bekleyeni var. 

Burda durup beklemem..

Bu, kader mi?

Peki, 

Nası bi kader?

Hiç bitmiş miydi ki?

Bugünlerde sanki sadece rüyalarda gerçekten mutluyum.

Keşke hep öyle kalsa.

 Bugün 

Yarın 

Dün 

Öbür gün 

Her gün 

Akşam öğlen ve sabah 

Her an 

Keşke 

Hassas biri olmasaydım

Keşke.

İnsanların öylesine kurduğu 

Onlara göre kırıcı olmayan

Cümlelerine kırılmasaydım 

Bu kadar önemsemeydim 

Keşke. 

O kadar o kadar o kadar çok isterdim ki 

O kadar.

Keşke gülüp geçen biri olsaydım 

Keşke doğru zamanda doğru cümleler kurabilseydim 

Keşke. 

Rüya tutucu gibi kötü anı tutucum olsaydı. 

Dünü, bi saat ya da bi kaç dk öncesi kötü anılarımı hatırlamasaydım.

Bi gün şöyle yazmıştı bi koloni üyesi. 

Ağlamanın yetmediği bi yerdeyim

“Yalnız başına yaşasan bile tamamen mutlu olabilirsin. 

İstediğini istediğin zaman yiyebilir, istediğin zaman uyuyabilirsin. 

Yemek yemek ve uyumak..

Böyle ufak şeyleri kendi keyfime göre yapmanın ne çok mutlu ettiğini bilmiyordum. 

Bir hafta boyunca temizlik yapmasam da her şey en son bıraktığım yerinde oluyor. 

Tekrar bekar olunca, bir tekerin dönüp dolaşması gibi ne kadar zor bir hayat yaşadığımı farkettim..

Vakti geldiğinde kayınpederimin evine gitmek.

Beraber yemek yemem gereken o kadar çok insan vardı ki. 

Nasıl bakarsan bak. 

İnsan hayatı; ister evlilik hayatı ister iş hayatı olsun. Başkalarıyla iyi anlaşmak için çaba sarfetmekten ibaret.”

-Hayat..

Tam iyi gittiğini düşündüğün zaman…

Asla mükemmel bir günüm bile olmadı. 

-Günde beş dakika.

Beş dakikalık huzurunuz varsa katlanılabilir. 

Bir markette bir çocuğa kapıyı açık tuttuğumda çocuk ‘teşekkür ederim’ dediğinde bu beni yedi saniye mutlu ediyor. 

Sabah gözlerimi açıp cumartesi olduğunu hatırladığımda bu beni on saniyeliğine mutlu ediyor. 

Günde beş dakikayı böyle doldur. 

Bu şekilde hayatta kalıyorum. 

..

Ama bugün bir saniye bile toplayamadım.