Faydamdan çok zararım dokunuyor. Herkese

Bugün yaklaşık 2.5 yaşındaki yeğenim D çikolata istedi.

Biraz da hastaydı.

Annesi çorba iç öyle açacağım dedi.

Dizime yatıp ağlamaya başladı.

Annesi ooy ooy tamam diyerek açıp çikolatayı uzattı.

Çikolatayı attı.

İstemedi.

Ağlamaya devam etti.

Öyle işte.

Bişeylere hevesin varken 

Bişeylerin zamanıyken 

Hala istiyorken olması anlamlı.

Yoksa artık çok geç.

.

.

Çikolata, heves, zaman…

Bazı şeyler için artık çok geç.

Yalnızca ağlayabiliyorum.

 Ara sokak

Beyaz minibüs

Karşıdan
Mavi pencereli ev
Eski sıvası dökülen
10 ayak, 10 göz
Eğik durur
Geçer, gider
Pencere denizliğinde 6 el,
Telefonla konuştu
Kalın ses
Neşeli bi arka fonun karşısında
Kırmızı minik yuvarlaklar
Sonra Şişler, işledi, üretti büyüttü
Ama yama olmadı hiç biyere

Ondan ayrılmadan onu terketti. "Çünkü dimdik duruşlar bize göre değil." demedi. Farkında bile değildi.

 İçimden onlara bir kaç anı anlattım, içimden. Nefes almadan anlattım. Kendime anlattım, o zaman donakalıp baktığım an'lara, şimdi dolu dolu ağlayabilmek için anlattım.

Bazı sarılmalar unutulmaz 

Sarılıp ağladığın sarılmalar..

Benim için sanırım üç kere oldu.

Birincisi çocukluk arkadaşımla bi cenaze töreninde,

İkincisi havaalanında birini karşıladığımda,

Üçüncüsü ise Bursa otogardan ayrılırken.

Kalp değişir mi?

Kalbim değişir mi?

Güzel bi melodi

Yol

Gökyüzü

Güneş parlıyor 

Ulaşılan yer

Hayır 

Ulaşılan kişiler

Yorgun ama mutlu

Yaşamak

Böyle bişey miydi?

 Kabullenmek.

Derinlerden görebildiğim yukarıdaki en yüksek mertebesin

Farketmiyo musun senin istediğin bir şey olunca dayanamıyorum hiç dedim..

Biliyorum anlıyorum dedi,
Sen istediğinde ise ben anında önüne getirmeye çalışıyorum dedi. Sen düşünmüşsündür zaten diye hiç sorgulamadan düşünmeden yapıyorum dedi. Doğru, öyle yapıyordu.
Sorgulamadan, laf agzımdan çıktığında..
havada kapıyordu. Doğru.
Bense, ikna edilerek, günler sonra.. Kabul ederek.

İncelik diye önüne koyduğumdan utandım.
İ. V.

Nasıl bu kadar düğüm oldum