Magazinsel olayı olan arkadaşlarınızın -çoğunun- sizin hayatınız yokmuşcasına başrolü oynayıp tüm muhabbetleri kendi olayları üzerinden yürütmesi..

Yorucu 

 ‘Karanlık çökmüş insanların üzerinde, 

Parıldayan bir gökyüzü..

Yıldızlar seyrediyor.

Gece, gündüz...’ 

 ‘Yıldızlara bakıp fısıldadım.’

 İsterdim ki gönlü ferah olsun

Nefes aldığını hissetsin

Huzurlu olsun içi

Düşünüp durmasın elinde olmayan sebepleri ve değiştiremeyeceği gerçeklikleri

Sadece yaşasın

Dümdüz yaşasın ve hayattan keyif alsın

Kahkahalar patlatsın dolu dolu gülsün 

İsterdim ki yanlış anlamalara fırsat vermesin

Çabalardan rahatsız olduğunu söyledi ama

Aslında içten içe biliyor olduğunu umut ediyorum;

Asıl hedefin çabamızı görmesi değil, onu kendine getirmek olduğunu..

Sert sözleriyle, bizi kendinden uzaklaştırmaya çalışıyor fakat

Cümleleri yardım çığlıkları gibi geliyor.

İsterdim ki

Gözlerim dolu dolu bu yazıyı yazmayayım,

Bunun yerine 

Dış kapıyı açtığımda yüzünü göreyim.

Darılmayalım, 

Birbirimize tutunalım.

Salça yaparken, "çok yorulduk, ben Bi çay koyayım" demiş.

Mutfağa gitmiş ve kalp krizi. Sonra yanındakilerden Bi feryat.
Ve bitti.
Bi kaç gündür içime oturan bir yumru oldu bu kadının hikayesi..niye bu kadar etkilendim bilmiyorum...
kışa çıkacağına olan umudundan mı, hayatının son gününde salça yapmasından mı, hepimizin hergün önemsizce yaptığı "Bi çay koyma" anında dünyaya vedasından mı bilmem.

 Asla doktora yapmayacağım (inşallah)

Eğer azıcık bile meyledersem; şuan sabahın erken saatinde kalkıp Eskişehir’e seyahat edip ordan oraya koşturmaktan bitap düşmüş, harika gitmeyen her şey için canı sıkılmış, ayakları sızlayan, çok susamış beni hatırlamak için buraya not düşüyorum.

Asla doktora yapmayacağım 

 ‘Bir gün bileceğim

Ne kadar uzağa gideceğim.’

Hissi tecrübelerim ne zaman iç daralması duygusundan kıpır kıpır olma levelına geçecek acaba

Bugünlerde çok ağlayan bi tip oldum.

Asıl sorun bu gerçekleşirken zaman ve mekan seçemiyor oluşum.