Vücudumu ele geçiren bişey var
Bana yavaşla diyor. Zorla
Çok yavaşla
Bişeyler oluyor,
Sakince dinle..
Yavaşla bir rica değil, emir!
Ve ben
Öyle yavaşladım ki, elimi kıpırdatacak gücüm bile olmuyor bazen.
Öyle yorgunum ki...
Hayattaki başka herşey biraz daha silik görünmeye başladı şimdi

Şuana kadar koşturduğum hayatın bana bi ikramı mı bu?

Durmadan durmadan bi şeylerin peşinde koşarken şimdi beni etkisiz hale getiren bu şeyi seviyorum..

Bana tutunup, nefesime ortak olan bu şeyi...

Artan patlıcan yemeğini atmayalım diye saatlerce ağlıyorum, Dışardan geçen arabaların sesleri yüksek diye sinirleniyorum.. Alınan bi hediye güzel değil diye tüm geceyi mahfedip, gözlerim şişene kadar kendimi paralayabiliyorum..

biri sinir sistemimi kontrole aldı, ve random bi şekilde birsürü düğmeye basıyor, 

ben 3. Bi kişi olarak bedenimi ve ruhumu izliyorum, 

arada birleşip kendimize gelsek de, 

Şu aralar herkesin kafasına göre takıldığı çok oluyor. 

#değişikdeneyimler00

Bırakamamak benim sorunum.
Her zaman herşeyin sonuna kadar gitmek..
Her yolu denemek.
Eğer ben yapabiliyorken yapmazsam tüm suç benim olacakmış gibi.
Herşeyin sorumlusu ben olacakmışım gibi.
Üniversitede bi kere bile dersim varken uyuyakalmadım mesela
uyuyakalıp derse gitmemeye bile öncesinde karar vermiş olmalıyım.
Okul bittiğimde uzun süre o günün yaşamına uyamadım, güzel hatıralarımı ve o kişileri bırakamadım, vefa hala favori duygularımdan..
Bi iş için her yolu deniyor, hepsine yetişmeye çalışıyorum, sonuçta bambaşka bi yol çıkıyor, tüm çabalar boşa gidiyor.
Geleceğe dair bi kaygım varsa sürekli sürekli düşünüp bugünümü de hüsranla geçiriyorum, çoğu zaman hiç biri gerçekleşmiyor ama ben kurup durmaktan kendimi alıkoyamıyorum
Bi filmi, bi diziyi bi defa kafama taktıysam asla unutamıyorum, hala ve hala kalbimi titretebiliyor.
Yıpratıcı ve yorucu bir mücadele bu.
Çok kere ben herşeyi yapmış olsam da gene de olmadı.
Bunu çok defa deneyimlemiş olsam da hala oluruna bırakamıyorum
Çünkü eğer bırakırsam,
Gerçekten bir işe yaramayacak biri olacakmışım, bir hiç olacakmışım gibi

Yaşam sanki yürüdüğümüz değil durduğumuz anlar
Hedeflerimiz değil hedefe giderken bize katılanlar
Çok düşündüğümüz değil hiç bişey düşünmediğimiz anlar
Sıkı sıkı tuttuğumuz değil oluruna bıraktıklarımız
Koşarken farkettiklerimiz
Bi şehir değil şehrin içindekiler
Hayallerimiz değil hayal ettiğimiz anlar..
Ve yaşam
Benim için

Burnum akarken, hafif üşürken, gözlerim kapanmaya başlamasına rağmen;

Durduğum, düşünmediğim, oluruna bıraktığım, hayal ettiğim 

Bu an 

Ve 

Burası

Sabah olsun akşam olsun
Belirsizliklerim bitsin hayat net olsun
Sabah olsun akşam olsun
Kafamdaki karmaşalar son bulsun
Sabah olsun akşam olsun
Huzurla oturup gökyüzünü seyredeyim
Sabah olsun akşam olsun
Görmek istemediğim insanları görmeyip
Görmek istediklerimi göreyim
Sabah olsun akşam olsun
Sevdiğim o yere ulaşıp
Sonsuza kadar yaşayayım.

Bekliyorum
Zamanın akıp gitmesini.

'Bir hayat sıradanı kalbim'

 kalbinin bir hayat sıradani olmasi
 ne büyük lütufmuş

Kağıt toplayan abiyle selamlaştı.
Bir kez daha saygı duydum.

Yaşamak istememe neden oluyorlar..
Bin şükür

Bazı şeylere bir anda o kadar sinirleniyorum ki, o kadar.

Pek çok insandan hoşlanmıyorum

napıyorum burada dediğim de çok oluyor.

sonra ne olacak bilmiyorum.

öyle işte
başıma ne gelirse yaşıyorum.

herkes başına ne gelirse yaşıyor.

Harcanır mıyım?

kendini durmadan övüyor.
durmadan...
sadece sessizce oturup dinlerken bile
ağır ego kokusu altında yoruluyorum.

‘Artık ben oldum’cu insanlardan
Karşıdakine eğitimi için filan değil
Yalnızca insan olduğu için saygı duymaktan yoksun insanlardan
Samimi olmayan, buraların sahibi benim havasındaki insanlardan
Yeni tanıştığı kişilere yaşı daha küçük olsa bile ‘Sen’ diyerek hitap eden insanlardan
Hoşlanmıyorum.