Üzülüyorum bende.
Bazen ufak buruk bi sitem için bi geceyi kötü geçirecek kadar üzülüyorum işte.

Nefret ediyorum

Jeek sırf maç için geliyor fakat sen sırf beni görmek için gelmiyosun demek Sena

'gözün değil ,özün ağlamasıdır hüzün
 belirsiz bir bekleyişin sızısıdır hüzün'

‘Derin düşünene her yer mezardır.’

O zaman onu anlamamıştım.
Anlar gibi olmuştum sadece
Gözlerindeki ışık sönmüştü
Ben bi daha mutlu olamıycam demişti
O anki durum çözülebilir bişeydi
Benzer şeyleri biz de yaşamıştık
O zaman biz öyle hissetmemiştik.
Ama şimdi
Başka zamanlarda
Başka sebeplerle
Öyle hissettiğimiz anlar oldu
Demek herkesin bi zamanı var..

Şimdi belki bizimkiler de çözülebilir şeyler
Fakat artık çoktan,
Biz de tekrar mutlu olamıycaz gibi hissettik.

Şimdi O tekrar gerçekten, katıksız bi şekilde mutlu olabildi mi bilmiyorum
Ama bu his bi kere insanın içine girdi mi
Günlerce gülse de
Güzel zaman geçirse de
İçinden hiç çıkmaz
Mış
.
.

Kollarından bağlanmış gibi

-pişman mısın?

(Tek bir kelime yok. Ne evet ne hayır
Derin nefes alıyor.Sadece derin bir nefes.) 

'' Ben kimim söyle kayboldum.''

''Bir sabah çıksam kaybolsam
 dönmesem kalsam anılarda''

Bazen mutsuz olursun bazen mutlu..
Her zaman anlatıp rahatlanmaz, bazen susup rahatlatlanır.

Belki zaman içinde normal olarak arada olan bir hadiseydi ama anlamadığım bi şekilde bu defa çok etkiledi.
Her zaman orada olan, hep orada olduğunu bildiğim, alıştığım ve günlük yaşamımda önemli roldeki birinin artık orada olmayacağı ihtimalini düşünmeme sebep oldu.Çok ciddi bi sebeple mutsuz olma ihtimalini düşünmeme sebep oldu.
Korktum.

Allah'ım bize yardım et.

Ben artık birilerini memnun etmeye çalışıp, edemeyip surat asılan evreyi geçmek istiyorum. Yeterince yıprandım.

Kendimiyetersizhissetmekten bıktımbıktımbıktımbıktımbıktımbıktımbıktımbıktımbıktım. Yetersiz hissettirilmekten bıktımbıktımbıktımbıktım..
Hepinizçokiyisinizbizimkilerhepkötühepberbat..
Yetterbeyeterrryeterrryeterrryeteerrrrr

Kendime dönüp bakıyorum da benden de bi cacık olmaz deyip daha da kararıyorum.

Yıkılmadım ama yere meyilli duruyorum, italik gibi.

Her zaman tek insanoğlu.
Yapayalnız.

Eleştirilmek değil de,
25 yaşımda eleştiriye hala bu kadar savunmasız olmak koyuyor.

ÇevremiBenineşelendirmeyeçalışmadurumunasokmaktandolayıçoküzgünüm

Benim için de çoğu zaman insanlar
Belgeseldeki leoparlar gibi.
Hepsi aynı

Bugün için...
Gelecekte şişman olacağımı biliyorum
Şuan bile pişmanım.
Anlatmak için çok karmaşık

Hala
Bazı şeylerin geç olmasındansa
Hiç olmamasını tercih ediyorum.

Değilmiş. Bana göre değilmiş

Kollarından bağlanmış gibi...

"Seni nereye olduğunu bilmeden saatlerce yürüten o derdi kime nasıl anlatacaksın. "

Ama,
Sonra yeni bir yol tutmak yerine
Sabit kalmayı deneyebilirsin.



İkinci bir yolda ilkinden çok daha az sabrın ve güvenin kalmış olacak

Bi yolda ilerlerken büyük engelleri aştıysan, birşeylere canın acıyarak direndiysen ve kabullendiysen ve artık yeterince ilerideysen..
Yine de geri dönüş yolu dümdüz, unutma.

Bi volkan patlamadan önce, yeryüzünde sarsıntılara sebep olur. Korkunç gürültüler çıkarır, ve kaynamayla çıkan buharlar gittikçe artan bi basınç oluşturur.

Ve sonunda ateş parçaları yükselir. Eğer baca yüksekliğini geçemezse içine püskürür..

Eğer geçerse, 

Etrafına ateş saçar, yıkar ve geçer. 

Sonra

yüzyıllardır olduğu gibi dingin hayatına devam eder. Öylece devam eder... 

Düşündüğüm gibi değilmiş.
Öyle olmadı.

Zaman geçse de uykum gelse de uyusam

Birbirimizin günlük hayatında var oldukça
Aslında tüm yaşamında varlığımızı devam ettiriyoruz, anladım.
İstisnai olarak yıllar sonra görüştüğün insanla da sıcak bağın, konuşacak şeylerin olabilir ama
Birinci durumu daha sevimli buluyorum.
Şimdi meşguldür deyip aramadıkça, canını sıkmayım deyip anlatmadıkça uzaklaşıyoruz. Niyet kötü olmayabilir ama uzaklaşıyoruz.
Kilometrelerce uzakta bugün öğlen ne yesem diye sormak, yeni gelişen magazinsel olayları ilk onlarla paylaşmak, telefonda konuşurken ya da yazılan bi cümleyi okurken kahkalara boğulmak..şükür

Osmanlı'nın bölünüp Türkiye' nin kurulduğu zaman,

sınır dışı kalan türkler, 

hep türklerin bir gün gelip onları da kurtaracağını düşünürlermiş.

Türkiye'nin güneyinde kalan Türklerde 

 'birgün poyraz esecek'   

'poyraz esmedi'

 söylemleri bugüne kadar gelmiş. 

Ne hoş, ne ince bi sitem... 

Aslında sadece elimizin ayağımızın gözümüzün varlığı, yıllarca şükür sebebi olmaya yeter.

Eve gitmek istemiyorum
Dışarda da durmak istemiyorum
Şuan olmak istediğim bir yer yok

‘Keşke gölgesine razı bir fesleğen olsaydım.’

8yıldır hiç konuşmadığımız insanların 'bebişim nasılsın' la başlayıp samimi olduğunu düşünerek, aslında nasıl olduğumu zerre merak etmeyişi, zira hemen ardından şu fotomu çizer misin deyip fotolarını saniyede göndermeleri.. . Ne diyeyim. Ne diyip ne diyeceğimi.. Bende bilemiyorum...