"Kendisini koparan elde, kokusunu bırakan çiçek gibi ol."

Çok alıngan.

Sadece üzüldüm

Geçer sanmıştım
Geçmiyor

İnsanın içindeki hareket nereye gider?
Usulca terk etti beni de.
Üstüme yaşlılık esti sanki,
Aldı götürdü tüm kıpırtılarımı.

Zorlanıyorum

Sadece iyi zamanlarda değil.
öyle olmamalı

insanlar işine yaradığında kullandığın,
 her daim çekmecede seni bekleyen
 tel zımba değil.

kollarından bağlanmış gibi,
ağır bir yükü sırtlamış gibi,
İçine koca bir taş koymuşlar gibi.
Bırakıp kaçamıyorsun.
Yanılmamışım.
Sıkıldım.

Bi selvi gibi salınsam
               ılık rüzgarda,

Pırıl pırıl.
Hızla akıp giden zamana karşı
                                           dimdik


ama öylesine ağır
Öylesine ahenkle.
Tek başına.

Tasasız gün var mı?

İnsanları kırmakta üstüme yok sanırım
Sonra daha çok üzülen ben oluyorum.
Sessiz kalıp kalıp bi anda her şeyi söylemek
Biliyorum karşıdaki için büyük sarsıntı oluyor.
Ama benim içim yıkıntılarla dolu kalıyor.

Aslına bakarsan
Kimseyle görüşmek istemiyorum.
Denize girip
cok uzaklara yüzüp
Bi kıyıda
kayaların arasında günbatımını izlemek istiyorum.

I
Ş
I
N
L
A
N
M
A
K

Şimdi çok isterdim

‘Birlikte ağladığımız günleri..
Birlikte güldüğümüz günleri..
Sevdim bütün o günleri.’