Bazen yük gibi hissettiğim zamanlar oluyo.

Bişey için
Üzülüyorum.
Kalbim kırılıyor.

Uzaktan...
Tarif etselerde yüzmeyi,
Kendin kaldırmalısın yerden ayaklarını..
Su yutmalısın bolca,
Yutmalısın ki tükürme yi bilesin..

Uzaktan tarif etseler de uçmayı,
Sen çırparsın kanadını yol boyu
Yere çakılırsın bi-kaç,
Yaralar açılır...
Denersin...
Denersin
Sonra sendelersin..
Sonra.uçarsın belki ama hep kendin.

Eğer yürümek istersem ayağımı kaldırmalıyım.
Yine kendi kendime.

İleri uzatmalıyım sonra
Tek başıma...
Öbür türlüsü yok
Uzaktan..yada yakından..
Yardım
Sadece bizi yaratandan.

Güzel günler olabilirdi.

Evet,
Olmayadabilirdi.

Ama
Denemek isterdim.

Ama
Olmadı...

Çok da samimi olmadığım insanların benimle emir kipiyle konuşmasından hiç hoşlanmam.

Elimde olsaydı kalbim...
bu kadar hızlı atmasına izin vermezdim.
İçimdeki gürültü sadece beni yoruyor

Kalbime sordum
İzin vermeli miyim?
Yara almama müsaade edemem.

Acemice davranmamalıyım.

Burdan uzakta yaşayamam gibi
Uzakta geçirilen zaman uzun ya da kısa da olsa,sonunda buraya ulaşamayacaksam,

Geleceğe dair hayal kurmanın anlamı yok gibi.

Burda geçirdiğim her gün diğerlerine göre daha kısa.
Burdaki huzurum diğer bağlamlara göre fazla.

Bir anlığına istediğim o manzaraya bakamazsam
Sevdiğim ağacın dalında yıldızları seyredemezsem
Dostlarımla yine abidik gubudik bişeylere kahkahalar atıp hunharca dondurma yiyemezsem,
Akarsuyun sesini dinleyip sonra yüzemezsem ,
Gece istediğim vakit eve dönerken serin rüzgarı hissedemezsem
Büyüklerin anılarını şaşkınlıkla dinleyemezsem,
Gün batımı yabani çimenlere uzanıp bulutları izleyemezsem,

Yaşadığımı hissedeceğimden emin değilim.

Buraya ulaştıran her yol güzel,
Sonunda buraya ulaşacaksam,
Beklemek güzel.

pencere yarım açik

içeriye ılık ılık rüzgar esiyor

odanın perdesi ince ince dalgalanıyor

gecenin ışıklari büyüleyici

hayal kurmak istiyorum fakat

gözkapaklarım düşüp duruyor

gene de aklımdan tuhaf tuhaf şeyler geçiyor

keşke diyorum şuan

kocaman bi bahcede olsam

şöyle miss kokulu capcanli

rengarenk arkadaşlarım olsa

güller papatyalar çigdemler hanımelleri sardunyalar..

öglen günesinde biraz dertlessek

şen şakrak muhabbetlerimiz olsa

gülüşsek dursak

ya da bi kırlangıc elimden tutsa

masmavi gökyüzünde süzülüp

uzak diyarlara gitsek

her özledigimize uçup dursak

dostlarl bi ağaç dalına konsak..

ya da bi dağ evinde mi olsaydım

söyle yemyesil patikadan

tozlu yollardan gecilip gelinen

arkasından nehirler akan dupduru huzur dolu

elinde balonuyla bi cocuga acsaydım kapıyı

bahcemde rengarenk cicekler olsaydi 

rüzgarla dost olsaydım

pencerelerden içeri girip sarsaydı içimi

...

ne biliyim 

gözlerim kapanıyor

bu hayaller hoşuma gitti

yüzümde tebessüm

dudaklarimdan bir iki kelime dökülüyor

çok şükür bizi binbir güzellikle yaradana..

hiç
öyle.

öyle,
uzun bi seyahate çıkar gibi
o kadar yoruldum ki

aklımdan şu cümle geçiyor
'evdeki bütün patlıcanları kızart gitsin,düsünme'
ama ben öyle yapamiyorum
israf,hem kızartınca yağlı olur
hepsi yenmezse atmak olmaz
yok yok
ben..

-insan en çok kendinden yorulur-

İki ucu da sıkıntılıydı değneğin,
Bir süre de diğer ucuna geçmeyi seçtim.

Unutabilir misin?
Deniyorum ama
Unutamıyorum.
Sadece Üstünden biraz daha zaman geçiyor.
Unutamıyorum.

Ne zor
Bilememek ileriyi
Bilememek ne yapacağını
Daha da ötesi
Kendini bilememek,
Hakim olamamak hissedeceklerine.
Beynini istediğin şeyi düşünmeye zorlayamamak.
Bi yerde sıkışıp kalmak gibi.
Boğuluyo gibi.
Sonu gelsin istiyo gibi herşeyin.
Anlamsızlaşması çabaların
Hedefleri gereksiz bulmak
Keyif alamamak çok şeyden..
Çok zor

Vazgeçtim ben.

Terbiyesizlikte şuana kadar gördüğüm en üst noktalar...

"En uzak gün, dün"

Böyle çok güzel

fazla ısrardan hoşlanmıyorum

Bazı 'önemsiz hissettiren' durumlar oluyo

İsteğim,
Gece.
Ilık bi rüzgâr.
Gökyüzü.
Toprak kokusu.

Bazı şeylerin
Geç olmasındansa hiç olmamasını tercih ettiğimi söylemiştim.

Hala aynı fikirdeyim.

Allak bullak

Birkaç gram hayat enerjim kaldı.

Onunla sürüklemeye çalışıyorum ayaklarımı

şikayet etmiyorum ama
ben de özledim
bu kadarı ağır geliyor.

şöyle biraz bakındım da
gelecegin yok..

zaman zaman delirdiğimi düsünüyorum..

Mesleğin ikinci yılında
Gerçekten pişmanlığı iliklerimde hissettim.
Çok direndim.
Bunun sonu yok. İlerisi karanlık.
Cok üzgünüm cok..

Farkediyorum değiştiğimi
Artık daha sessizim
Herşey hakkında konuşmuyorum
Fikrim olsa bile paylaşmanın gerekli olduğundan emin değilim
Belki de Yalnızlaştım.

Olgunlaştım gibi sanki
Pek yeni şeylere atılmaya hevesim yok
Sanırım kendi kabuğumda sonsuza kadar durabilirim
Belki de karamsarlaştım.

İnsanların hakkımdaki düşüncelerini daha az önemsemeye başlıyorum
Çevremle çok ilgilenmiyorum
Belki de vurdumduymazlaştım.

'Ben seni sevmiyom demi Memet?'

 sorunum hemen inanmak..
Hayır bu sefer inanmak istemiyorum.
Kafam karışsın istemiyorum.
zayıf yönümü kullanıp beni değiştirsinler istemiyorum..
Ama

Her iki sonuçtan da korkuyorum.

Vazgeçme.
Pişman olma çünkü sen de insansın.

'An'

Yandan geçen o insan
Öyle
Geçip giden..

Hiç mi farketmez zavallı kirpiyi?
Zaten dikenlerini de kaybetmiş
Hiç umudu kalmamış..
Belki daha önce bi yerlerde de karşılaşmışlardır.
Belki çok da ehemmiyeti olmayan küçük anıları da olmuştur.

Nası geçip gider?
Nası gidebilir.
Farketmeden..

Ama o insan
O kadar meşgul ki kendi dünyasıyla
Göremiyor çevresini belki de


Bu haksızlık.

Kirpi gibiyim

Yolda bi kirpi
Dikenleri dökülmüş gibi
Çürümüş
Sönük
Sokağın ortasından geçiyor..
Ağır ağır.
Öyle halsiz...

Etrafında üç tane karga
Onun ağır adımlarını izliyorlar.
Arada bir yaklaşıp, vazgeçiyor biri.
Kirpi ağırca devam ediyor
Kafasını kaldırmıyor bile.
Yolunda..

Sonra
Hızlıca gagasını kirpinin arkasına vurdurup birkaç kanat çırpıyor sonuncu karga.
Çok alçaktan..
Çok alçaktan üçü birden.
Kirpi ağır...
Karga niyeti bozmuş.

Yanından bir insan geçiyor.
Geçip gidiyor..

Biliyorum
Susun

Çok zor
Biliyorum

Söylediğim gibi kolay değil herşey
Biliyorum
Yine de kulaklarımı tıkayıp
Bağıra bağıra bunlara inanmak istiyorum

Açılan kapıları görmemek de bir tercihti..

'Bu zor bi ihtimaldi.
Benim de ümidim yoktu zaten..'
Deyip yoluma bakamadım.

Bakmadı bile

Dayanmak çok zor
Herşey çok zor
Umudum yok
İlerisi karanlık
Bazen nokta kadar ışık göremiyorum

Teselli yok
Belli etmemek zor
Azıcık farklılaşınca herşey
Demek yaşamak galiba böyleymiş
Dedim.
Şimdi geri dönmekten korkuyorum.

Neden böyleyim?
Bişeyler olana kadar zorlayıp
Sonra onunla mutlu olamamak..

Sonu olmayan bu döngüde kayboluyorum.

Bu benim kaderim mi?
Taa en başından hata yaptım
Bilemezdim
Bilmeyi isterdim.

Çünkü çok zor.

kenara çekilmek,
içime kapanmak..
doğru;
giderek daha da yalnızlaşıyorum..

Buradanuzaktayaşayamam.

Belki insanın yaşayabilmesinin en önemli sebebi unutmak.
Unutamazsa boğulur.

Kırıcı bi sözün hissettirdiğini duyduğu andaki kadar
Hissetmez,unutur mesela.
Ya da bi mutluluğu her daim hissetmez,yoksa sonraları hep o mutluluğun özlemiyle kavrulur .

Bazı derin acılarsa  unutulmaz
Unutulur gibi olur ama
Aklına gelince yine kökleri kalbine dokunur, Hüzne boğar..

Bazen
Unutmaya çalışmalıyız.

belki de bazı şeyleri görebilmen için
gözünü kapatman gerekir..

belki de kalbim yeterince temiz degildir..

Benpişmanolalıçokuzunzamanoldu.

Şimdidenbogulacağımıhissediyorumsanki.yenilerdekorkulurüyampismanlik

Kendi tanımladığın kavramların, başkasında aynı şekilde tanımlanmamış olması
Senin bildiğin şekilde tanımlaması icin başkasını zorlamani gerektirmez.
Bu psikolojik zulüm.

Eğer yine kafese gireceksem,
Gerçekten korkulu anlara dayanmayı tercih ederim..
Birinin hayatım üzerinde benim yerime karar vermesi,
 beni koşar adım geri çekiyor..
Karşılaşmak istediğim bu değil..
Lütfen pişman olmayayım..

Sıcak bi havada bi anlığına esen serin bi rüzgar
Yoğun bi günün ardından yatağına uzandığındaki rahatlama
Ağaçların arasında yemyeşil bi yolda ağır adımlarla yürümek
Dostlarınla neşeyle sohbet etmek
Göz kapakların ağırlaştığında uykuya dalmadan önceki o his
Yoğun trafikte gittiğin şeridin açılması
Gittiğin yerde favori tatlının olması
Kalabalık metroda önündeki koltuğun boşalması
Öylesine bi yolda yürürken
Geçmişinde anlamı olan bi melodiyi duymak
Bi süreliğine istediğin yerde istediğin insanlarla olmak

Çok uzun zaman beklemek
Ve
Beklediğine değmesi

Bazı iyi hissettiren durumlar

Kararsız gibi
İnanmak istiyor gibi
Emin olamıyor
Geçtiğini sanmak istiyor
Bi çok şeyin düşündüğü gibi olmasını istiyor
Bilemiyor
Üzülüyor bazen
Bazen seviniyor
Anlayamıyor çünkü

Birisi

bu son buraya kadar
daha fazla gücüm kalmadı dedigım de
gene ..

çok yorgunum..

Farketmiyo musun?

biraz kafam karışık
içim daralıyor

ben de günlerdir ayni soruyu kendime soruyorum
doğru karar mı..

Dogru karar.
mı?

ben de bilmiyorum
içimde bi yerlere dokundu işte..

Bu, gün batımını izlemek gibi birşey...
Üzgünsen iyi geliyor

Uzun zaman sonra
Yine bu tanıdık his.

Olmasını istemediğim
Ama
Durduramadığım ..

Konuşamadığım.
Konuştuğumda herşeyi daha da berbat ettiğim.
Çözümün olmadığı
Teselli bulamadığım.

Engel olamıyorum
Kendime kızıyorum
Anlamlandıramıyorum.
Anlatamıyorum.

Yapabileceğim tek şey
Daha önce de yaptığım gibi
Yarını beklemek.

Böyle mi yaşayacağım?

Yaz olması gerekirken
Hala hava üşütüyor.

üzülmek degilde
sessizlik
belki biraz durgun
yolunu kaybetmis
uzerinden cok zaman gecmis biriyim ben
geç kalmiş
zamanın geri getirilme şansi olsa
belki benim de bi şansım...

oldugum yerden yeni bir yol cizmekte zorlaniyorum.

'alışmak

vazgeçmeye yakın..'

Artık hissediyorum
Anılar..

Anı olarak kalmakta.

Eskilerde yaşanmış
Bi daha yaşanmayacak
Bitmiş ve uzakta.

'Birlikte olmak yalnız olmaktan üstündür'
Yalnız hissetmeni istemem.

Yaşamak gerek..

İç huzurla
Umutla
Mutlulukla
Sağlıkla
İbadetle
Keyifle
Vefayla
Gülümseyerek..

affetmek
affedilmek..
en güzel iki erdem olabilir..

Kalamıyorum
Kaçıp gidemiyorum....

Küçükken
Kanatlarından tutup uçmasına izin vermeden titreşimlerini izlediğim
Helikopter böcekleri ya da yusufçuklar
Beni affedin.

Olmamış acı bi meyve gibi.
Olmamış ve ağacından da kopmuş.
Yerde çaresiz çürümeyi bekler gibi.

Bir an önce toparlamam lazım.
bu beni giderek boğuyor

Bugün benim için

Kendini iyi hisset.

Belki de bi karar vermem lazım

TAMAM

ya da

devam...

Benim için uygun olduğundan emin değilim.

 Ne yazık ki bırakıp gidecek cesaretim yok

Arada sıkışıp kaldım