"üstünden çok zaman geçti tabi bunların''

belki de hiç geçmemiş, öylece kalmıştır.

''üstünden çok zaman geçti tabi bunların''

fakat aklım hala oralarda bi yerlerde

''üstünden çok zaman geçti tabi bunların''

 -bunlar-
 sahip olduğum en güzel anılarım

''üstünden çok zaman geçti tabi bunların''

 ama hala durur durur ağlarım

''nice limanlara yanaşacak gemiler var elbette

ama hiçbiri hayatın ızdırap vermez olduğu limana varmayacak

herşeyi unutabileceğimiz bir rıhtım da yok

üstünden çok zaman geçti bunların

ama benim hüznüm hepsinden eski ''

görmezden geldiğin şeyler
birikir birikir birikir birikir birikir bir......

sürekli sonbahar oluyor.
yıllardır.. oluyormuş.
olacak.
yapraklar dökülüp dökülüp yeniden tomurcuklanacak.
ağaç için kolay olmayacak belki.
Olmuyor.
hiç de olmadı.

 Terkederken yaprakları
ağacı...
birer birer..

Yağmur
Ben burdayım der,
Damlalarını dallarına bırakır.
-Burdayım.

Yağmurlu sonbahar.

Uzaktan bakınca

Bi robot gibi, zamanımız dolunca uykuya dalmak,
Bi kaç saatte bir yemek yemek zorundayız.

Bana iyi geliyo diye beynine telkinlediği şeyler
Aslında kendini oyalama yöntemi midir insanın?

Anılarda yaşamak da, bugünü yaşamak da
hüzün veriyo bazen.

Gerçekten kıymet bilmiyo muyum?
Düşününce derinden üzgünüm.

''gözlerimi kapadım

 sadece bir an için''

aslında sevmediğim

sürekli hayatımı zorlaştıran birini

zor bi durumda görünce

kalbim zar zor çarptı

bu hayata herkesin mutlu olmasını diledim.

taze bir çiçeği koparmak

ama gene de hiç soldurmamak kadar zordu

yorulduğum kendimden

kendimi çıkarmak

nasıl desem
küçük bi kıpırtı
bi telaş
ufak bi heyecan.

kızdığım şeylerin aynısını yaparken buldum kendimi

GEÇMİYOR

Mesela
Bi özelliğim de

Vedalaşılıp eller sallandıktan sonra,
Herkes kendi yoluna giderken..

Son defa dönüp ayrıldığım kişiye, arkama bakmaktır.

Genellikle olan bi alışkanlık işte.

O kadar özledim ki
Ağlayabilirim..

Bi daha hiç geri gelmeyecek o günleri...

bi kuşun gökyüzüne sığmaması gibi
koca okyanusların susamış küçük bir böceğe yetmemesi gibi
ya da
sanki dünyanın bütün koşularını ben koşmuşum gibi
yeryüzünün bütün yağmurları üzerime yağmış gibi

öyle yorgun
öyle küskünüm ki..

Rüyalarda yaşamaya devam mı?

..mutluluk falan derdım değill..

sadece acı cekmeden bitsin istiyorum..

Çok
Çok çok düşünmeyince
Çok fazla derinlere inmeyince
öylesine günlük hayata bırakınca kendini
Azıcık iyi hissedebiliyosun
İyi hissediyomuşsun gibi oluyo

Durunca bi an
Biraz düşününce
Bu his gidiyomuş gibi oluyo
Kaybolmasından korkuyorum.

İsimler, nostaljik bi ezgi şimdi kulağımda..
Güzel şeyler hatırlatan.
Uzak..
güzel şeyler..

İnsan hata yapar.
Saçmalar.
dolar
Kızar
Bağırır.
Üzülür
Ağlar.
Her insan..

 bu saçmalıklar en fazla 3saat sürmeli.

Uzaklaş.
Herşeyden.
Hoşlandığın..
Ve
Mutlu ol.
Önemlisin.
Ama düşüncelerin değil.
Kendini  bi kenara
Bırak.
Gül.

sana zarar verebilir
Ben değil.
 kal.
Sen olma
Mutlu ol
Gül.

.

Karanlık kapkaranlık

Yapma

bi köşede yavaşça kaybolmak..

yıldızlar yine sönük işte.
onlara uzanmaktan yoruldum.
bende bıraktım işte.bırakıcam

yüzümü ellerimin arasına gömsem?
öyle kalsam ama

yoruldum huysuzluktan
Yok mu kaçış
ben ben değilim
   kim

konuşmayalım
hayalim
bi köşede yavaşça kaybolmak....



orta yerde sulanivermesi gözlerin
beni çıldırtıyor

Gülmeyen  yüzlerin sebebi olmak ...
Bi köşede  yavaşça  kaybolmak


kelimelerle olmadı.
belki uyusam biraz..
ya da  köşede..
 yavaşça..

bi yere gitmek istemiyorum.
konuşmakta.
her hangi hiçbirşey istemiyorum...

boş bakan gözlerin ardı da boş.
boş.
herşey boş.
boşverin.
 en iyisi yavaşça kaybolmak

burnunun büyük olması bi çocuğu uzmemeli.
 yüzün şekli ,kıyafetlerin renkleri, ayakkabıların sayısı, koltukların kalitesi,
düğünde takılanların değeri,
telefonun markası, ........
eşyalarla o kadar ilgileniyoruz ki, insanı şeylerle ilgilenmeye vaktimiz kalmıyor.
çok para kazanmak yerine çok insan kazanmakla ilgilenmiyoruz..
kime göre neye göre olduğu tartışılabilecek guzel bi yüz yerine güzel bir ahlak sahibi olmak değil hedefimiz..
keyifli bi sohbet yerine, eleştirel ve kendi fikirlerini baskilamaya çalıştığımız sohbetlerimiz var.
yüz yüze gulerken, arkamizi dönüp hoşlanmadıklarimizi saydığımız sohbet arkadaşlarımız..
kendimize dönüp bakmadigimiz hayatımız... bunların içinde farketmeden boğuldugumuz..
biz yaşamayı bilmiyoruz.
 samimiyetten haberimiz yok...

Dizlerimi karnıma doğru çektim
Beni boğan şey
Ben olamamam

Tecrübelerime dayanarak söyleyebilirim ki

beni gerçekten güldürecek bişey yok gibi.

Evet

Bazı problemler var

Bazen her yer karanlık

Yasamaya devam etmek zorundasin
Herseye ragmen yasamak zorundasin

Bu cümleler cotk basit gibi..
Basitçe yazılıyomuş gibi..

'Herseye ragmen' deki herşey,
Bi kelimeyle ifade edilebilecek Öylesine seyler değil aslında..
Yutkunarak söylediğin şeyler bazen
İçinde düğüm olan şeyler.

Ama
Ne yapabilirsin?
Ne yapabiliriz?

Gözlerimizi kapatıp yaşamaktan başka.

Teşekkür ederim

'geride kalmaktan çok korktum'

'çiçekler soldu

zor zamanlar geçirdim'

'ışıldayan zaman durdu,
 anıların içinde..'

........ ......... , .. ............. .......... ...

.............

sıkılınca
dişini sıkmaya alışkınım
fikrni söyleyip harekete geçmek yerine
sindirmeye çalışmak

bi sandalyeye kollarından sıkıca bağlı hissettirir

''Bazen yaşlı gözlerle kabullenmiş gerçekleri
Bazen memnun gibi''

Yine oldu

Sonra yine sabah oldu...

Bi kararım
Ya da
 bi çabam
Bi hedefim
Bi planım yok.
Yok.

Bu sürüncemede öylece yaşıyorum. Öylece

"artık çok uzaklaştım 
En çokta kendimden"

Sonbahar geldi.
 bi yaprağımı daha aldı savurdu rüzgar...
Dökülen  yaprak bi daha gelir mi geri?

Sonbaharda yere dökülen
sarı yaprakların rüzgarla kıpırdaması gibi..

bitti derken..

hafifçe kıpırdadığımı hissettim.

çok hafif..

yeni umutların bağlanmaması gerektiği şekilde.

Hem

dökülen yapraklar yeniden canlanır mı ki?

Gerçekleşecek 3 dilek hakkın olsa ne dilerdin?

şimdi beni
ılık bir akşam üstünde
birden üzerime yağan yağmur
heyecanlandırırdı...

şakır şakır