Bekliyorumbekliyorumbekliyorumkideryokideryokideryowaitwaitwaitçokesürtmeyim:):)

Gülerken dişlerini gösterenler,

Gözlerinin taa içinde

ışık yananlar

Ne güzeller..

söyleyeceklerimi dinle.

zaman az
kalbim kırık
gözlerimi kapasam kapasam
gökyüzü aydınlansa
sarı çiçeğe dokunsam
bi bulut gelse üstüne binsem
alıp götürse beni
yok yok temelli değil
sadece bi bakıp gelsem

o günlere
o günlerdeki bana
korkma desem
korkma
kalbini kocaman aç
herkesi sev
sıkı sıkı sarıl
hiç bırakma......

'
-Gitmesine izin vereceğim.

Vermeyeceğim.

İzin vermeliyim.

Veremem.

Verebilirim.


Gitmesine...izin vermek istemiyorum.

-...O halde, sana söylemem gereken bir şey var.

-Söylemek istediğin şey gitmek istemense...
O zaman git.
İzin veriyorum.'

Ben izin vermiyorum :)

Sayfalarca yazılan yazılar hepsi cok guzel,cok derin, cok anlamli.ama bu kadar hüzün yeter:) koloni boyle kalmamali kalplerde akillarda.salincak bindiginde, dondurma yediginde, alisveris yaptiginda, cevresindekiler istedigi muzigi acmasina izin verdiğinde:)) , hocadan 'seneye mimar olcaksiniz bu nasil merdiven' cumlesini duyup 'demek ki projeden gecirecek' diye  mutlu olan koloniye boyle maddi ayriliklara bu derece üzülmek yakısmaz:)

Nokta koymak istemem.

öğretmenimiz ikinci sınıftayken

noktalama işaretlerini öğrenmemiz için

bi hikaye parçası vermişti

öğretmen hikayeyi okuyor biz de onun okuma şekline göre

noktalama işaretlerini parçaya yerleştiriyorduk

bir cümleyi bitirdiğinde duruyor nefes alıyor sonra okumaya devam ediyordu

bazı yerleri akıcı ama sıralı okuyordu

çiçekler kelebekler böcekler gibi..

sonra parça bitti 

sırayla öğretmenin masasına gidip hikayelerimizi kontrol ettirdik

o zamanlar konuyu hiç anlamamış olmalıyım ki

bütün boşluklara virgül koymuştum

öğretmen hikayemi görünce 

olmaz dedi heryere virgül koyamazsın ,bazı yerlere nokta koyman gerekirdi 

noktaların hepsini yanlış yapmışsın...

sonradan anladım ki 

bişeyi bitiriyorsan sonuna nokta koyman gerekiyormuş

noktayı koymalısın ki yeni bişeye başlayabilesin

virgül koymak 

o şeyin bitmediğini gösteriyormuş bitmeyip kaldığını devam ettiğini...

aradan yıllar geçti 

ama hala nokta koyma konusunda kötüyüm

o zamanlarki hikaye parçam gibi

şimdi de hikaye parçamın heryeri virgüllerle dolu..

artık bazı şeylerin sonuna noktayı koyup gitmelerine izin vermem gerek değil mi?

onun için bi şeyleri değiştirebilmeyi
gerçekten isterdim.

''elbet geçer bu hüznün mevsimi,
 bir baykuşla bir serçenin arkadaş olduğu gün,
 o gün size sevinci de anlatacağım..''

''dünyadaki sıkıntılar
yağmur yağdıktan sonra
düz bir yoldaki küçük çukurlara
biriken su göletleri gibidir

su mutlaka akar
yol yeniden düzleşir

biraz inanç, biraz teslimiyet
biraz da şükürle

insanın üstesinden gelemeyeceği
hiç bişey yoktur...''

"...
Ne diyebilirdim ki..

Tek umudum
 beni kalbiyle duymasıydı.

Çıt çıkarmadan bağırdım..
Duymadı"

Beklemek de acı vericidir, unutmak da. 
Ama en berbatı bu ikisi arasında karar verememektir. 
Beklemeli mi?
Unutmalı mı?

Bu sadece
  özlemi
 başka şeylerle tedavi etme çabasiydi belki de.

Geçmişe biraz olsun dokunabilme isteği.
Bilmiyorum

Sustun..
Şimdi, bi kere olsun
bakmayacak mısın arkana?

büyümek zordu.

çünkü bazen,
Hayır. Çoğu zaman...

elini taşın altına koyman gerekti
ve taş ağırdı.
puruzluydu...

Bazenn
Neler olduğunu bile bilmeyen birinin
Ve senin de onun kim olduğunu bilmediğin birinin

İçten bi teselli cümlesi,

Seni teselli edebilir.

Ve simdi bi kaç saat biraraya gelmek için,
Çokça uymayan programlar
Büyüklerden izinler
Uzun yollar
Yani
Artık farklı hayatlarımızı

Aşmak zorundayız.

'Bi zamanın o sıradan günleri,
Şimdi ulaşıp dokunamadığımız bi rüya..'

teselli bulabilecek
bi şeyim olmadığından mı
yoksa
dayanacak gücüm kalmadığından mı

neden en çok ben ağlıyordum?

''biraz dinlen
  neler olduğunu bilmiyorum ama şimdilik hepsini unut ..''

"Bi ben mi
kahkahalar atarken bi kaç saat sonra
dünyanın en mutsuzu gibi karanlıklara gömülüyorum?"

10.03.2016
Kelimeler için teşekkürler...

Herşey boş
Hayat garip
Bi ben mi
Kahkahalar atarken
Bi kac saat sonra dunyanin en mutsuzu gibi karanlıklara gömülüyorum?
Insan psikolojisi ne ilginç
Bi benim mi bi melodi duyduğumda sebepsiz durgunlaşmam
Birilerini kalbine koymak güzel
Sonra onları özlemek,
kötü
Birilerini sevmek, bunu hisstmek güzel
Ama onların ağladıklarını izlemek,
çaresizlik
Sağlıklı her günümüz icin çok çok şükretmeli
Kaybetmek, sevdiklerinin kaybetme ihtimali bile,
zor
Gene karışık.
Ne yapmalı?

Hasta olmayın!

Yakın olmak istediklerinin kimi..
Uzakta..

Şimdi. O sıradan günler,
Belki zaman zaman sıkıldığımız...
Ama yinede içine bisuru tebessüm sığdırdığımız
O günler..
Bitmesini istemediğimiz birer rüya oldu..

''konuşmanın ne kadar beyhude ve
 manasızca olduğunu anlıyor;
 yaralarımı bir daha gün yüzüne çıkarmamak üzere
 kalbimin derinliklerine geri gönderiyordum.''

''herkesin bir zaman makinasi  vardır
 bizi geçmişe götüren anılarımız
 geleceğe götüren ise umutlarımızdır''

''kalbimin sesini dinlemeyeli
 uzun zaman oldu''

 daha önce hiç kalbimin sesini dinledim mi.

belki söylenmemiş bir kaç kelime yüzünden

belki sonrasındaki acıları engelleyebilmek için

belki de sadece pişmanlıktan

nedenini tam olarak bilmiyorum

ama her rüyada oraya dönüyorum

ve şuan orda olduğum için büyük bi mutluluk duyuyorum

sonrasındaysa  sadece uyanıyorum

bu gerçekten üzgün hissettiriyor.

Dünyada en sevdiği bölümdü rüyalar..

20 lı yaşlarda
bu kadar yaşlı hissetmeme
 nedir ki sebep?

Ağladığımda
Sevdiklerimin de ağlamasına sebep olduğum için
Kesin karar verdiğim bişeye
Ulaşmayı beceremeyip
Önce kendime
Sonra yine suçsuz olanlara öfkelenip durduğum için
Niye böyle olduğumu anlamayıp
Etrafıma esip gürledigim için

Çok
Ama çok
Çok
Üzgünüm.


Hava güneşli mi?
Benim için şuan zifiri.

buraıs sisli
yıldızları görmemek beni uzuyor

onlardan haber getireceğini umduğum
yağmuru bekliyorum..

 biraz çiselemiş olabilir
ben görmedim..

yağsın artık..

Farkedersin..
Senin için çok zor gelerek,
Kendini açıp
Kelimelere döktüğün o şeylerin,
Karşındaki için bi önemi olmadığını..

Sebebi bu olmalı
Bazen sessizliğinin.
Haklısın.